NEW MUSIC (week 47): o.a. POND, Shinies en Zun Zun Egui

Institute – Salt

De razernij op Salt relativeert je ergste baaldag door je te laten beseffen dat het altijd nog erger kan.  Deze troost is de opener van de gelijknamig EP van post-punk formatie Institute uit het Texaanse Austin (opgericht in 2013 en anders dan de gelijknamige band van Gavin Rossdale).

Met gezwinde draf start de song met ratelende drums, die samen met een lekker daaromheen huppelende baslijn de song dragen. Je merkt dat dit niet luchtig bedoeld is als we zeggen dat de gitaar klinkt alsof ze met hoogspanningsleidingen bespannen is. En helemaal als je daarbij het hese gejammer hoort waarmee zanger Moses Brown kil en intens zijn woede met alle kracht die hij in zich heeft in de microfoon jankt. Alsof alles kapot is, niets deugt, de pijn onaantastbaar is en dat iedereen maar naar de maan mag lopen. Onaardig aangenaam en bloeddrukverhogend, zo kunnen we wel stellen.
Teun Guichelaar

 

POND – Elvis’ Flaming Star

Nick Allbrook en consorten maken een goede comeback met het nummer Elvis’ Flaming Star. De single, afkomstig van het zesde album genaamd ’Man, It Feels Like Space Again’, is dansbaar, vrolijk en precies de muziek die je van Pond verwacht.

Naast alle groovy en uptempo delen van het nummer, passeert er ook een rustig deel met een dromerige synth. De bijbehorende video is expres in een VHS-kwaliteit gemaakt, zodat je nog wat verder weg kan spacen. Dit nummer laat je naar meer smachten, gelukkig is het nog maar heel even wachten op het nieuwe album.
Sara Kalkdijk

 

Stone Jack Jones – Circumstance

Omgeven door dikke grauwe herfstmist brengt de mysterieuze folk-muzikant Stone Jack Jones uit het Amerikaanse Nashville dit prachtig donkere liedje Circumstance naar buiten. Als muzikant wist hij na tal van omzwervingen te ontsnappen aan de omgeving van de kolenmijnen waarin hij opgroeide. Maar die zwaarmoedige achtergrond lijkt hij nooit helemaal te hebben losgelaten.

Zo blijkt ook hier weer. Het liedje ademt troost die een lichtpuntje biedt in uitzichtloze duisternis en eenzaamheid. Op een manier waarop Sixteen Horsepower met banjo en elektrische gitaar samenspeelt met Tom Barman zoals we zijn zang kennen van de meer ingetogen liedjes van dEUS, inclusief viool. In een lege kamer van een verlaten plattelandshuis waar op de versleten houten plankenvloer het ritme wordt gespeeld. Jones laat hier zien de kunst te beheersen van het schrijven van sterke, beladen liedjes. Breekbare wonderschoonheid die opvallend onopgemerkt is gebleven tot nu toe.
Teun Guichelaar

 

SHINIES – de C

Ergens in 2013 kwamen deze shoegazers voor het eerst in ons vizier met een aantal meeslepende en pakkende EP’s en singles. Nu is het tijd voor het echte werk en brengt SHINIES uit Manchester in februari hun debuutalbum ‘Nothing Like Something Happens Anywhere’ uit.

Reken maar dat dat een plaat is die je wilt horen, de eerste single, de C, klinkt puntgaaf en weet een perfecte balans te vinden tussen allerlei door elkaar heen bewegende instrumenten die trillen op een licht zenuwachtige synth. Deels te danken aan MJ van Hookworms, die de plaat produceerde en de band precies het laatste zetje in de goede richting geeft.
Ricardo Jupijn

 

Zun Zun Egui – I Want You To Know

Als het, inmiddels vrij prestigieuze Bella Union (o.a. Ballet School, Beach House, Wild Nothing en Fleet Foxes), iets uitgeeft, dan klik je gewoon op play. Zonder nadenken. En wat blijkt, ook de nieuwe Zun Zun Egui is weer een heerlijk nummer, dat zal verschijnen op hun nieuwe plaat ‘Shackles Gift’, die 26 januari uitkomt. 

Op een diepe bas die net zo goed in een nummer van Queens Of The Stone Age had kunnen zitten, vliegen percussie en krachtige zang heen en weer. Meer dan zes minuten lang word je meegenomen in een duistere achtbaan waarbij je geen idee hebt welke kant je opgeslingerd gaat worden. Heerlijk om eens lekker hard door je speakers te laten gaan. You should try it!
Ricardo Jupijn