NEW MUSIC (week 44): o.a. Telegram, Splashh en The Paperhead

The Paperhead – The Avenue

Het op Trouble In Mind getekende The Paperhead uit Nashville interviewde we vorig jaar nog op het glorieuze Liverpool Psych Fest. Toen vertelde de jongens al dat ze wat nieuw materiaal bezig waren dat we zeker wel zouden kunnen waarderen. Een nieuwe single is er inmiddels, hadden ze gelijk?

Oh, jazeker! Opener en eerste single Africa maakt de verwachtingen voleldig waar wanneer de schurende en dissonante akkoorden samen met opgewekte drums het nummer openen, terwijl Ryan Jennings helderder dan ooit klinkt en ons meeneemt naar het vol huppelende orgeltjes gevulde refrein. Recht tot het einde wanneer de jongens zich uitleven op random studiogear.

Africa Avenue
De nieuwe plaat ‘Africa Avenue’ is weer zo’n pareltje om heel blij van te worden. Hoe kon het ook anders? Trouble In Mind is het equivalent van muzikale gelukzaligheid.
Ricardo Jupijn

 

Communions – So Long Sun

Wat er in het Deense leidingwater zit, weet ik niet, maar het lijkt de muzikale creativiteit enorm te stimuleren. De toevloed aan fijne Deense bands, is tegenwoordig niet meer te stoppen. Wat blijkt, een aantal van die bands, waaronder vaandeldragers Iceage en Lower, delen dezelfde Kopenhaagse repetitieruimte, genaamd Mayhem. Communions gaat dan ook dezelfde kant op: ze zijn Kopenhaags, jong, getalenteerd, repeteren in Mayhem en ze staan te trappelen om door te breken.

Hun meest recente single heet So Long Sun en wordt zoals het hoort uitgebracht op 7” vinyl. Het is een logische opvolger van hun eerder uitgebrachte ‘Cobblestones’ EP. Op So Long Sun is er een meer gevarieerd geluid te horen en wordt ook het speciale stemgeluid van zanger Martin Rehof steeds meer als een extra troef uitgespeeld. En hoewel ze een repetitieruimte delen met Iceage en Lower, is de muziek van Communions niet zo deprimerend als de muziek van die laatstgenoemde bands. Zoals titel So Long Sun het zelf al aangeeft, is het de perfecte muziek om de laatste zomerwarmte uit te wuiven en het vallen van de bladeren te verwelkomen.
Arnout Coppieters

 

Febueder – Owing

Het begin van Owing, de nieuwste single van mooie highschool boys Febueder, klinkt als een cozy kampvuurjamsessie. Akoestisch geratel vermengd met vrolijke, aangeschoten jongensstemmen. Deze sessie vloeit zonder problemen over in een extreem melodieuze song begeleid door een stem die als een warme deken om je schouders valt.

De jongens hebben dan nog wel geen baardgroei maar gevoel voor ritme hebben ze zeer zeker. Ze zetten met z’n drieën een sterk staaltje hitpotentie neer, en dit is slechts de eerste single van hun nieuwe EP ‘Lilac Lane’ die op 18 oktober het licht zag. We kunnen deze ten zeerste aanraden, want Febueder is zonder één seconde twijfel the real deal en sluit achteraan bij het rijtje dat onder andere Alt-J en Foals telt. We dansen dus nog maar even door op Owing, want gelukkig is voor dit soort bands de repeat-knop uitgevonden.
Mabel Zwaan

 

Swim Mountain – Yesterday

Mocht je ooit opeens een ontzettende drang voelen om een willekeurige popzender aan te slingeren dan kun je er nauwelijks meer omheen: funk en disco zijn keihard terug van weggeweest en deze trend is ook doorgesijpeld in de muzikale underground van Londen.

Swim Mountain brengt de vroege jaren zeventig met de volste overtuiging terug naar het nu, maar dan, thank god, in een nieuw jasje. Vanaf het intro, dat zo van Kool & The Gang had kunnen zijn, leunt Yesterday op een freaky discogitaartje. Dankzij de frisse productie, de dromerige, meerstemmige vocalen en het speelse pianospel zorgen de vier jongemannen dat een trip down memory lane uitblijft en dat er ook naar de toekomst wordt gekeken.

De toekomst heeft namelijk voor Swim Mountain flink wat moois in petto. Eind september verscheen de debuut-EP en die is fijn. Zeer fijn.
Ruben van Dijk

 

Splashh – Colour It In

Waar Splashh’ debuutalbum ‘Comfort’ nog gesierd werd door heerlijke hitjes, smoothe surfvibes en stoere garagerock riffjes. Daar is de eerste single van het nieuwe album next level psychedelica. Ruisende gitaren, dreunende drums en vage zang waar slechts “Colour it In” uit te vissen valt zijn opgestapeld tot een nummer dat zo in de charts van de jaren ’70 had kunnen staan.

De nostalgie spat dan ook van zowel het nummer als de ingenieuze videoclip af. De video is één groot Tumblr  festijn met minstens honderd gifjes die voorbij schieten. Mooie danseressen, Bugs Bunny, raketten, Pepsi reclames, skeelers, race auto’s, Twiggy, een achtbaan, een dansende beer en een hamburger zijn slechts een kleine greep uit de Colour it In video. Al levert Splashh-frontman Sasha Frantz Carlson ook zo z’n aandeel.

Dit psych-pareltje belooft wat voor album no. 2, maar hoe hij heet of wanneer hij uitkomt… Dat is een verrassing. Ook voor ons.
Mabel Zwaan

 

Telegram – Regatta

Eerder dit jaar had Telegram de twijfelachtige eer om het tweede podium van Best Kept Secret te openen. Toch kreeg het Londense bandje het voor elkaar om de snel volstromende tent aan het dansen te krijgen.  En dat met maar één single, Follow, op zak! Na de opvolger Rule Number One is er nu de derde single in iets minder dan een jaar: Regatta.

Hoewel er genoeg paralellen te trekken zijn met haar voorgangers is Regatta een stuk dansbaarder en radiovriendelijker. Telegram haalt zijn outfits rechtstreeks uit het jaar 1977 en ook muzikaal lijkt het viertal zijn inspiratie te putten uit eind jaren zeventig: toen glamrock en punk elkaar besloten te omarmen in de vorm van The Undertones en The Jam.

Waarschijnlijk is het die hang naar het verleden in combinatie met de frisse productie én het heerlijke accent van zanger Matt Saunders die Telegram zal gaan onderscheiden van al die andere indie rock bandjes. Telegram. Onthoudt die naam, zeker na het beluisteren van Regatta.
Ruben van Dijk

 

Foreign/National – Life Tourist

Bam. Deze Australiërs hebben weinig tijd nodig om de luisteraar een beeld voor te schotelen van een zonnige, nazomermiddag op het strand. Al in de eerste seconden van Life Tourist horen we geluiden van lachende kinderen en een ruisende zee op de achtergrond.

Het mêleren van stijlen is een kunst die de heren van Foreign/National uitstekend verstaan. De tracks die het afgelopen jaar op het internet verschenen zijn stuk voor stuk old-school popliedjes, maar met elementen uit de jazz, neo-psychedelica, kraut en, naar eigen zeggen, bossa nova, een Braziliaanse stijl waarin samba en jazz samenkomen.

Life Tourist is dus niet zomaar een of ander dertien-in-een-dozijn popriedeltje. Er wordt hier tot in het detail geëxperimenteerd met vocale loops en verzopen synthesizers. Ook tekstueel wordt de ogenschijnlijke zorgeloosheid doorbroken met gefrustreerde teksten zoals het terugkerende “what’s your motherfucking problem”. Met deze heerlijke single van Foreign/National hebben wij in ieder geval geen problemen.
Ruben van Dijk

 

Froth – Saccharine Sunshine

Froth is er eentje uit een heel fijne west coast lichting, die op dit moment steeds meer naam begint te maken in de USA. En binnenkort ook in Europa, dus bereid je maar alvast goed voor!

‘Froth combines a forward-thinking garage rock sound with elements of shoegaze and psych-pop washed in the dreamy textures of omnichord and jangly 12-string guitar.’ Al zeggen ze het zelf, wij kunnen ons er helemaal in vinden. De band, eerder uitgebracht door Lolipop Records en Burger Records, brengt nu de single Saccharine Sunshine uit via MOCK Records. Een single die de typische surfreverb met een laagje overdrive heerlijk doet mengen met wat stoffige drums en een nonchalance die een dandy de das omdoet.

Zo hebben wij onze bandjes graag. In februari en maart van 2015 zullen ze naar Europa komen, we houden je op de hoogte wanneer ze bij jou in de buurt zijn.
Ricardo Jupijn