NEW MUSIC (week 40): Gengahr, Sleeptalker en King Gizzard & The Lizard Wizard

our Minor fall – Even If We Fall Below

In januari van dit jaar hadden we our Minor fall geboekt om te komen spelen tijdens onze Paradiso-avond in de Kelder. De zaal was op een koude winteravond van voor tot achter gevuld om deze zeskoppige band uit Amsterdam live aan het werk te zien. 

En dat was ook helemaal niet zo gek, want vandaag is de eerste single van de our Minor fall’s nieuwe EP ‘Hold On, Darlene’ uitgekomen, en daarop klinkt de band als een klok! Het nummer Even if We Fall Below bouwt prachtig op, speelt met avontuurlijke spanningsbogen en houdt de luisteraar gekluisterd aan de speakers. De met energie gevulde opnames zijn gedaan in een voormalige meisjesschool en klinken evenwichtig, puur en secuur afgemeten. Allemaal kenmerken die deze band zo bijzonder maakt in het Nederlandse muzieklandschap.

Release
‘Hold On, Darlene’ komt 13 november uit in een gelimiteerde oplage op 10″-inch vinyl en wordt op 14 november officieel gereleased in de Dokzaal te Amsterdam. Het artwork van de EP vind je hier en is gemaakt door Enzo Pérès-Labourdette.
Ricardo Jupijn

 

Gengahr – Powder

De gitaar is wellicht het meest diverse instrument dat er bestaat, in de vroege jaren ’90 deden bands als Blur en Radiohead even voor wat je er allemaal mee kan. Na deze grootmeesters hebben vele bands geprobeerd in hun voetsporen te treden, maar vaak zonder succes. Daar lijkt nu een eind aan te komen: Gengahr laat met zijn debuutsingle Powder horen dat de gitaar leeft, meer dan ooit tevoren.

Gengahr had al een ander nummer op zak Fill My Gums With Blood, maar dat nummer verdween al gauw in een lege dimensie. Gengahr vermoordde daarmee bijna zijn eigen potentieel. Je zou haast kunnen zeggen dat Powder Gengahr gereanimeerd heeft en de band weer nieuw leven in heeft geblazen.

De single komt 27 oktober officieel uit via Transgressive Records maar is nu al te streamen via SoundCloud.
Dion van Leeuwen

 

Sleeptalker – Free At Last

Indiepop uit ons eigen kikkerlandje, onze Popronde Special stond er twee weken geleden nog vol mee. Toch zet niet alleen de Popronde jonge Nederlandse bandjes in de schijnwerpers, want ook de Amsterdamse Popprijs schuift het nodige talent naar voren. Zo ook Sleeptalker, een vers bandje van de Herman Brood Academie, dat nog altijd strijd voor de winst van het evenement.

De band heeft in ieder geval een sterke single klaarliggen: Free At Last  is een vrolijk, zomers feelgood nummer. Een laidback riffje, een meezingrefrein en de nodige oh ’s zorgen ervoor dat het lekker wegluistert, alle ingrediënten voor misschien wel een klein radiohitje.

Echt spannend wordt het echter nooit, maar om daarover te oordelen zullen we meer materiaal moeten afwachten. Ondertussen gaat Sleeptalker namelijk gewoon hartstikke lekker. De finale van de Popprijs lonkt en ook op de Nederlandse radio verschenen ze al een aantal keer op de playlist. De indiescene heeft er weer een leuk bandje bij.
Stef Koenis

 

Useless Eaters – American Cars

Aan de hardere kant van het garagespectrum komen de beste platen de laatste tijd uit op het Castleface Records label van o.a. Thee Oh Sees’ John Dwyer.

Zo ook de nieuwste uitlaatklep van Seth Sutton als Useless Eaters. Hoewel hij zoals zovelen in zijn eentje is begonnen is er voor aankomend album Bleeding Moon een vierkoppige band samengesteld. Eerste single American Cars heeft hoekige, scherpe riffs en een simpel maar dodelijk effectief refreintje. Een gierende synth laat de boel na een kleine twee minuten al ontsporen. Geen voldoening na één keer luisteren, dit nummer kan tot het album uitkomt gewoon op repeat.
Wymer Praamstra

 

Shiny Darkly – Soft Skin

De drie jongens uit Kopenhagen die zichzelf Shiny Darkly noemen, omschrijven hun muziek als rock, noise, pop, beat en psychedelica. Het sinistere Soft Skin is de eerste single van hun debuutplaat ‘Little Earth’, die wordt uitgebracht via Crunchy Frog Recordings, en een aanrader voor wie liever de lichten uit heeft.

Deze Denen doen hier vermoeden dat ze een Britse nalatenschap zijn van donkere postpunk uit 1979. De band zou zomaar het jonge neefje van Joy Division kunnen zijn, die met Soft Skin een geheel eigen draai geeft aan de invloeden uit ongeveer die periode. En hoe! De donkere bas en drumbeat pulseren als een onbedwingbare machine dwars door je lijf. De vocalen huilen, terwijl de synthesizer en de gitaar als een snerpende nachtmerrie samen aan je zenuwen zitten te knagen. Niet vies van zoiets? Moet je dan eens voelen in het donker; wat een heerlijk zachte huid!
Teun Guichelaar

 

King Gizzard & The Lizard Wizard – Cellophane

Ik zou een stapje achteruit doen als ik jou was, want de nieuwe single van King Gizzard & The Lizard Wizard dendert over je heen als een op hol geslagen horde olifanten. Een psychedelische sneltrein, regelrecht uit Melbourne, Australië.

Cellophane is een epische battle tussen bas, drum en een vlijmscherpe gitaar. Het is een reis door een angstaanjagend, duivelsland. Het is een plaat waar het zweet uit komt gutsen bij het beluisteren. En dan kwam King Gizzard voor Cellophane ook nog eens met een heuze 3D-clip op de proppen. Werkelijk, het enige minpunt wat ik kan bedenken na het grijsdraaien van deze track is het wel heel abrupte einde.

In hun thuisland timmert deze band al een aantal jaren aan de weg en wat mij betreft zal Cellophane deze sympathieke Australiërs keihard naar Europa lanceren. Sterker nog: 16 november staan ze al in de kleine zaal van Paradiso en later op Le Guess Who?!
Ruben van Dijk

 

Wampire – Wizard Staff

De vampires met een W zijn begonnen aan hun nieuwste avontuur. Bewapend met hun Wizard Staff zijn ze hard opzoek naar dat ene meisje door een bizar landschap. De single van het nieuwe album ‘Bazaar’ is laid-back, relaxed, warm en smooth as hell met een vleugje psych.

Er komt zelfs een verlegen saxofoon om de hoek gluren.  Een krappe vier minuten aan extreem genot. Jaren dertig vibes vermengt met moderne ritmes: en het werkt. Unknown Mortal Orchestra mag oppassen want Wampire zou wel eens hun grootste concurrent kunnen worden.  Het tweede album van Wampire verschijnt op 4 oktober, tot die tijd: vouw je handen nonchalant achter je hoofd, sla je benen over elkaar op een bijzettafeltje en sluit je ogen. Knik langzaam mee met de dromerige ritmes en je hebt de ultieme Wampire-ervaring.
Mabel Zwaan

 

The Parrots – I Am A man

Vanaf de Spaanse kust is hier de nieuwe track van The Parrots. Dit trio komt uit Madrid en speelt lekker vlugge garagerock.

I Am a Man is heerlijk catchy, warm en snel. De gitaar en de bass spelen sterke riffs die alleen maar meer power krijgen door de upbeat drums en de schorre zang. In de bijgaande video spelen de bandleden een beetje op het strand en in de zee tot er uiteindelijk een figuur in een zwarte cape langskomt; ze zullen wel iets te lang in de zon hebben gezeten.

In de Spaanse indiescene speelt  deze band al een tijdje een grotere rol en het wordt hoog tijd dat we ze in de rest van de wereld ook wat vaker gaan zien. Met een beetje geluk gaat de nieuwe EP, die momenteel in de maak is, daar wel voor zorgen.
Olaf Slootweg

 

Tomorrows Tulips – Baby & Glued To You

Een dubbele single met daarbij een bizarre clip vol baby’s, tieten, billen, eieren en weet ik veel wat voor rare shit. Precies de combinatie die wij lekker vinden bij The Daily Indie! 

Tomorrows Tulips is een band die we vorig jaar in de gaten kregen toen ze met het heerlijke lome Flowers On The Wall op de proppen kwamen. Deze clip begint met andere koek: Baby is snelle, korte, vol-gas-punk. De video besluit echter met het fascinerend trage Glued To You. In dat laatste nummer zit precies de unieke kracht van Tomorrow’s Tulips. Op het eerste gehoor is het misschien niet zo spectaculair, maar ’t laat je stiekem voor geen seconde los en je wilt het daarna nog eens horen en nog eens horen. Zo betoverend krijg je je nummers niet vaak. En ook zeker niet met zo’n clip.

Op 7 oktober speelt de band in Haarlem met Qui!
Ricardo Jupijn