NEW MUSIC (issue #21): Youth Lagoon, Deerhunter, The Gloomies en FUZZ

Tekst Ricardo Jupijn, Olaf Slootweg, Mabel Zwaan, Ruben van Dijk, Teun Guichelaar, Sara Kalkdijk, Giordano Mellin & Jente Lammerts

New Order – Restless
Het heeft zo’n tien jaar mogen duren, maar nu is er dan eindelijk een nieuw nummer plus nieuw album op komst van New Order. Toegegeven, in 2013 bracht de band nog het studioalbum ‘Lost Sirens’ uit, maar die nummers waren al in 2005 opgenomen. Afijn, Restless is de eerste single van ‘Music Complete’, dat eind september moet verschijnen. Ook is deze track de eerste van New Order zonder Peter Hook, die al sinds hun begin als Joy Division een spraakmakende bassist is. Maar ook zonder Hooks herkenbare baslijnen klinkt New Order nog net zo strak. Deze iets meer timide track zit nog steeds vol met de vertrouwde nachtelijke New Order-sfeer. Nu maar hopen dat dit een voorbode is voor de rest van het album. OS

Youth Lagoon – The Knower
De release van Youth Lagoons single The Knower was nogal verrassend deze zomer. De Facebook-pagina van de band maakte ineens een lijst platenzaken bekend waar je de volgende dag zijn nieuwe single gratis op 7” af kon halen. Het laatste album van de dromerige pop makende Trevor Powers – mastermind achter Youth Lagoon – dateert inmiddels alweer uit 2013. ‘Wondrous Bughouse’ was een vernieuwende, psychedelische en vervreemdende plaat. Nu is dus die nieuwe single The Knower, dat op het deze maand te verschijnen album ‘Savage Hills Ballroom’ staat. Het belooft allemaal weer lekker weird te worden, op een manier waar Powers het absolute alleenrecht op bezit. Fragiele vocalen hangen bezwerend boven de veelzijdige instrumentatie, waar de leiding verspringt tussen synths en een kwekkende trompet. Een erg interessante stap in het muzikale repertoire van de Amerikaan. RJ

Menace Beach – Super Transporterreum
De Britten van Menace Beach zijn dit jaar enorm hard aan het werk om zoveel mogelijk van hun grungy shoegaze-pop de wereld in te sturen. Eerder dit jaar was daar al het debuutalbum ‘Ratworld’, en op 25 september verschijnt alweer de volgende EP ‘Super Transporterreum’. Inmiddels is de titeltrack online te beluisteren. Op het nieuwe nummer vliegen de fuzzy gitaarriffs je om de oren. De band klinkt net ietsje strakker en meer gefocust dan op ‘Ratworld’, wat een goed teken voor de aankomende EP is. OS

FUZZ – Rat Race
Garagerockheld Ty Segall kondigt met Rat Race denderend de tweede plaat van zijn band Fuzz aan. Die heet ‘II’. De alleskunner bewijst opnieuw dat hij goed kan wat zanger-gitarist J. Mascis van het legendarische Dinosaur Jr. ook al eens zo lekker deed met de band Witch. Namelijk als drummer in een subliem op elkaar ingespeelde band harde stonerrock spelen, die gruizig klinkt als opengereten gitaarversterker-speakers. De powergitaarriffs van Rat Race ademen dan ook een metersdikke fuzzdamp. Kortom, een sterk voorbeeldje van fuzz, door Fuzz. ‘II’ verschijnt in oktober via het label In The Red. TG

Fake Palms – Sparkles
Met Sparkles van de noise-popband Fake Palms uit Toronto is het lekker nazomeren geblazen. De formule: een scherpe galmgitaar, vette shoegaze baslijnen, stampende drums en een fijn contrasterende en catchy popzanglijn die de zoete herinnering aan de eerste keer MGMT horen naar boven brengt. Pas begin 2015 begon Canadees Michael le Riche deze band met leden van onder andere Hooded Fang. Het is nauwelijks te bevatten dat hij deze song binnen slechts twee uur schreef, ten tijde van de verhuizing naar zijn nieuwe appartement met om zich heen niets meer dan een logeertas, laptop en een gitaar. Sparkles verschijnt in augustus op de zelf-getitelde debuutplaat via Buzz Records. TG

Swim Deep – Namaste
Bombastische synthesizers, kopstemmen en een drumbeat die zo van Wham! had kunnen zijn: Swim Deep duikt diep in de jaren ’80 op zijn nieuwe single Namaste. Namawatte? In het oude India betekent Namaste zoiets als een afscheid, zo wist de Birminghamse band onlangs aan het Britse Radio 1 te melden. Afscheid neemt de band overigens allerminst: op 19 september verschijnt de tweede studioplaat ‘Mothers’. Als we de makers mogen geloven, wordt dit een plaat met een boodschap. In het Radio 1-interview omschreef frontman Austin Williams het als “a reaction to the realities that we’re in”. JL

Born Ruffians – We Made It
Op de nieuwe single We Made It van Born Ruffians zingt zanger Luke Lalonde herhaaldelijk ‘one dáááy, we’re gonna make ííít’. Hint de Canadese band hier opzichtig op mainstreamsucces? Als dat zo is, kunnen we je geruststellen: muzikaal doet Born Ruffians nul concessies. Tafelmuziek, dat hebben ze bij Born Ruffians sowieso al nooit gemaakt. Hun muziek viel altijd al te omschrijven als prettig op je zenuwen werkende staccatopop. Ook We Made It staat vol met hoekige gitaar- en baspartijen en tegendraadse ritmes. In oktober verschijnt de vierde studioplaat ‘RUFF’, met daarop spraakmakende songtitels zoals Fuck Feelings en (Eat Shit) We Did It. JL

Petite Noir – Down
Zo stijlvol en surrealistisch als de hoes van de single, zo veel bravoure en zelfverzekerdheid zit er in de muziek van Petite Noir – de artiestnaam van Yannick Ilunga. Op 11 september verschijnt via Domino zijn nieuwe plaat ‘La Vie Est Belle / Life Is Beautiful’. Single Down is alvast een geniaal dansbare track, die sterk wordt beïnvloed door het bloed van Ilunga, dat half-Congolees, half Angolees is. De luisteraar stroomt in een rieten bootje over een muzikale rivier in een snikhete jungle. Hij wordt hierbij geflankeerd door Afrikaanse drumritmes die van de oever komen, charmant flonkerende vissen in het water die zachtjes meezingen, subtiele baspartijen die het rivierbootje zachtjes doen deinen en vocalen die als een kalme bries door de boot heen stromen. RJ

Protomartyr – Why Does It Shake?
Het cynische Protomartyr uit Detroit boezemt ontzag in met de donkere seventies post-punksong Why Does It Shake? Dreigend stelt de band de verontrustende vraag naar een moeilijk antwoord, onder begeleiding van een scherpe, overstuurde gitaar en stuwende bas en drums. Maar filosoferend over het antwoord blijf je lekker op repeat drukken. “Het is een vreemde combinatie geworden van datgene doen waarvan ik weet dat ik het kan en het uitproberen van nieuwe dingen die zo mogelijk schrikwekkend zijn”, zei zanger Joe Casey onlangs over de in oktober te verschijnen plaat ‘The Agent Intellect’. TG

Summer Moon – With You Tonight
Even voorstellen: Summer Moon is de nieuwe band van The Strokes-lid Nikolai Fraiture. Een nieuw zijproject van een bandlid van The Strokes, een verrassing is het niet. Alle vijf leden spelen continu in andere bands. Julian Casablacas doet het met The Voidz, Fabrizio Moretti speelde met Little Joy, Nick Valensi werkte samen met Sia en Albert Hammond Jr. heeft alweer drie soloplaten. Single With You Tonight van Fraitures band Summer Moon valt te omschrijven als dansbare slackerpop (mogen we dat woord nog gebruiken?). Veel echo, elektronica en vocalen in mineur. Klinkt als? De ultra discoversie van Yuko Yuko. JL

Gardens & Villa – Fixations
E-sigaretten, glittertieten, blauwe kots en schietende drones: je komt het allemaal tegen in de video voor Fixations van Gardens & Villa. De video van de Californische synthpopgroep laat een decadent feest in LA zien, dat volledig uit de hand loopt. Zo wordt één van de hoofdpersonen door een lasergeweer om het leven gebracht. Volgens de band is het een parodie op de moderne cultuur, zo wist muziekblad The FADER onlangs te melden. Ook zonder de bijbehorende video is Fixations trouwens een aanrader. Het catchy piano’tje doet terugdenken aan de jaren zeventig. Retro, ja, ook dát is onderdeel van de moderne cultuur. JL

Ought – Beautiful Blue Sky
“How’s the church? How’s the job? How’s your health been?” Tim Darcy stelt de vragen, want de lucht is strakblauw en het weer is prachtig. Of niet? Zoals bij indierockband Ought wel vaker het geval is, schuurt het op Beautiful Blue Sky behoorlijk. De vragen worden doordrenkt met koel bloed uitgespuwd, waardoor het besef ontstaat dat dit wel eens een übercynische aanklacht tegen het lusteloze luxeleven zou kunnen zijn, vol hoogdravende desinteresse en gemaniëreerde smalltalk. En dan foetert Darcy nog even door over oorlogsvliegtuigen, wolkenkrabbers, olietankers en de ongeremde kooplust die daar bij hoort. De Canadese frontman wil hier opeens wel héél veel kwijt, maar het geheel is behoorlijk imposant. RvD

GOAT – It’s Time For Fun
Een jaar geleden zag het laatste album ‘Commune’ van Goat het licht, afgelopen zomer wisten zij Down The Rabbit Hole gedurende een uur te transformeren in Down The Goat Meadow en nu is het alweer tijd voor een nieuwe 7’’. De band weet hun sinistere afkomst Korpilombolo, Zweden (iets met een heksendokter, christenen die de boel afbranden en overlevenden die een vloek lieten rusten op het dorp) keer op keer te benadrukken met hun mysterieuze kostuums en in hun experimentele, satanische voodoo-rock. In It’s Time For Fun zit er naast het vertrouwde fuzzwerk en bizarre vocals, ook een briljante toetsensolo in de track die klinkt zoals aliens in tekenfilms. Met andere woorden: klassiek staaltje Goat. MZ

Lusts – Waves
De broertjes van Lusts zijn met hun lichtvoetige eighties-sound al eerder onze rader binnen gesurfd. Met Temptation had Lusts zich namelijk al verzekerd van een voorzichtige zomerjam en dit stralende onderbuikgevoel is nu keihard bevestigd met de nieuwe – tevens nog maar de derde – song Waves. Daarmee heeft Lusts zich in één beweging onze nostalgische, verslavende zone van zomerliedjes ingeslingerd. Het is een nummer dat je hoort als je door de lens van een wegwerpcamera naar de zee kijkt, die al aan het idee van een naderende herfst begint te wennen. Een song die je luistert als je veel te vroeg op de fiets stapt omdat het echte leven weer is begonnen. Of die je gewoon luistert omdat hij ontzettend lekker is. MZ

Deerhunter– Snakeskin
Yeah! Deerhunter is terug! YES, YES, YES! Want o, wat hebben wij onze feminiene weirdo Bradford Cox gemist. Het laatste – en legendarische – album ‘Monomania’ is inmiddels al twee jaar oud. Niet veel later werd de show in Paradiso helaas afgezegd, maar de goden zijn hopelijk ditmaal goed voor ons. Deerhunter is weer terug in onze wereld. En hoe! De eerste drie beats gevolgd door funky riffs en een video met een creepy, hillbilly Cox herinneren ons er weer even aan hoe briljant deze band ook alweer is. Album número zes is in zicht, evenals de terugkomst van Deerhunter naar ons kikkerlandje op Le Guess Who?. Wij kunnen niet enthousiaster zijn. MZ

Smoking Trees – In The Morning
Een onwerkelijk euforische ochtendstemming bij thuiskomst van een intieme zomernacht doorhalen op de duizelingwekkende energie van een verse verliefdheid. Zo ongeveer klinkt het bedwelmende droomliedje In The Morning van het Californische sixties-psychpopduo Sir Psych en L.A. Al, alias The Smoking Trees. Waarschijnlijk wordt dit een van de allerbeste liedjes die je dit jaar zult horen. Want God, wat blijven deze krappe twee minuten oneindig lang hangen. Hoewel de twee heren al sinds 2003 muziek maken, is de plaat ‘TST’ – uitgebracht door Ample Play Records, waarop deze single is te vinden – pas maar hun tweede langspeler. Wat goed is, komt langzaam. TG

The Gloomies – LSD
Genre: ‘surfpunk heroine jazz’, lezen we op Facebook. Wait, what? Het genre waarmee de jongens hun muziek omschrijven nemen we maar voor lief. De single LSD is afkomstig van het debuutalbum ‘The Gloomies’, dat enkele maanden geleden verscheen. Het geniale aan het nummer is eigenlijk het vrij minimalistische refrein dat zich kenmerkt door de ‘ahaaas’ en de sloppy gitaarpartijtjes. Maar wat gebeurt hier nu? Op twee minuten en 52 seconden stopt het nummer onverhoeds. Pardon? Een korte LSD-trip die van ons veel langer had mogen duren. Desalniettemin is het een sterk nummer en voelt het eigenlijk als een warmhoudertje tot je weer geld hebt voor je volgende fix. GM

Year – Delta Hips
We duiken in onze rubriek eens dieper in het Nederlandse muzieklandschap. En wat komen we daar zoal tegen? Bijvoorbeeld de band die begin september de show van DRINKS (de samenwerking tussen Tim Presley van White Fence en Cate le Bon) op mag leuken als supportact. We hebben het hier over de band Year, een pico bello band die bestaat uit leden van Jacco Gardner band en Lola Kite. Twee sowieso niet misselijke bands waarbij een optelsom/mengsel van de twee haast niet mislukken kan. De sound die het oplevert, is niet heel erg onverwacht, maar wel heel erg prettig. Sixties lo-fi-gitaartjes, een gemoedelijk tempo en een meeslepende zang in de mix. Fans van Death And Vanilla en The Feelies zullen zich hier erg goed bij voelen. RJ

King Gizzard And The Lizard Wizard – Paper Mâche Dream Balloon
Je gelooft het bijna niet… De derde plaat van King Gizzard binnen één jaar! En ja hoor, ook ditmaal ziet het er weer naar uit dat het een keiharde knaller wordt. Onwijs kekke, plastic sixties-deuntjes, inclusief blokfluit! RJ