INTERVIEW: Those Foreign Kids

Noise-rock zoals je die nergens anders hoort in de tamme landschappen van ons platte landje. Het duo, bestaande uit Marijn Westerlaken en Teun Heijmans, weet de meest rauwe, verwoestende en fascinerende geluiden uit hun instrumenten te halen en die in een muzikale vorm te gieten die zowel opzwepend als haast angstaanjagend kan klinken. We spreken het van origine Brabantse duo om te kijken wat er schuilgaat achter deze bloedstollende muziek.

Those Foreign Kids laat zijn sporen zeker na in de Nederlandse muziekstreken, maar de heren leggen graag nog even uit hoe de band precies is gevormd: “We kennen elkaar uit Rosmalen en we gingen naar dezelfde middelbare school, maar we kennen elkaar eigenlijk via de sportschool”, vertelt Teun. Daar ontstond een vriendschap die niet per se op gemeenschappelijke muzieksmaak is ontstaan weet Marijn ont te vertellen: “Ik luisterde toen eigenlijk niks, ik had totaal geen muzieksmaak.” Hoe is die fascinatie voor genres als noise dan zo gegroeid? “Bij mij was het een vriend die wat indie-pop dingen liet horen, en vanuit daar ben ik al snel bij meer extremere bands terecht gekomen.” Het idee om een band te beginnen kwam pas na een Lowlands-weekend: “We waren allebei een beetje gitaar aan het spelen destijds, maar we konden nog niet zoveel. Maar tijdens een show van Art Brut, bij het nummer Formed A Band, wees de band mensen aan en zei: “ga naar huis en begin een band!” Ze wezen ook ons aan en toen dachten we het inderdaad maar eens moesten gaan doen. Toen zijn we op zoek gegaan naar andere muzikanten, en uiteindelijk waren we met z’n vijven. Maar goed, die zijn dus allemaal afgevallen. Wij waren ook wel erg fanatiek.”

 

 

Ontwikkeling
Na te zijn begonnen met wat Nirvana en Arctic Monkeys-achtige nummers waren de twee overal alweer snel op uitgekeken: “Eigenlijk alles wat we maakten vonden we na een maand alweer suf. We ontdekten tegelijkertijd steeds meer toffe bands, zoals Test Icicles en Blood Brothers, en ontwikkelde ons steeds sneller”, vertelt Marijn. Die ontwikkeling dreef hun naar een uniek en fascinerend geluid, maar wel eentje die er in Nederland niet zo makkelijk in zal gaan: “Ik denk dat we hier best wel snel onze grens gaan bereiken. Qua mensen die het leuk vinden. Maar ik denk dat we internationaal zeker scenes aan kunnen spreken”, zegt Marijn. Dat is ook wel te merken, want je ziet uit allerlei delen van de wereld recensies verschijnen over hun debuut.  Afkomstig uit kleinere scenes waarbij band en publiek elkaar goed weten te vinden en die bestaan uit fanatieke liefhebbers die erg actief zijn.

En voor die liefhebbers heeft de band nu ook een heel mooie plaat op zak om al ze allemaal te veroveren. ‘Zero Gravity Somersaulting Craze’ heet die plaat en kwam begin september uit. Hoe kwam dit muzikale noise-monster tot leven? Te beginnen bij het begin: hoe wordt een nieuw Those Foreign Kids-nummer geboren? “Het gaat vaak heel erg vanzelf. De nummers beginnen vaak met een sound of bij een combinatie van effecten en daar komt een jam uit. Die rapen we dan bij elkaar, gaan we knippen en plakken en zo hebben we op die manier soms binnen een uur een nummer, maar dat kan ook weken duren”, legt Teun uit. Uiteindelijk waren er acht nummers die resulteerde in een beresterke debuutplaat : “We wilden eerst wel een EP opnemen, maar euhm, ja, waarom hebben we eigenlijk een plaat opgenomen? Ik denk omdat we ook nummers hadden die we liever op een plaat wilde zetten. Da’s toch anders dan een EP en het was voor ons ook wel tijd om een hele plaat te maken.”

 

 

Het verkeerde been
Wat wilde de band van tevoren graag doen met dit album, wat hadden ze voor ogen? Teun vertelt: “Het was de insteek dat we een plaat wilden maken die we in onze eigen platenkast wilden zetten en vooral zelf tof zouden vinden.” Muziek voor een groter publiek is het in ieder geval niet geworden. De band weet het de luisteraar nogal eens lastig te maken met plotselinge overgangen en vreemde structuren. Vinden ze dat bewust of onbewust leuk? “Ja, dat vinden we eigenlijk wel tof om te doen, we willen wel dat het uitdagend is. We zijn op een gegeven moment in bands gedoken die veel met tempowisselingen deden en in andere maatsoorten speelden. We willen graag dat de luisteraar zoiets heeft van: er klopt iets niet, maar ik weet niet precies wat. En dat je het vaker moet luisteren om het te begrijpen Op die manier valt er ook elke keer iets nieuws te ontdekken.”

De studio in
Dan is het nog zoeken naar de juiste producer, studio en mixer: “We kwamen in die tijd ook Pim van de Werken tegen en we vonden tof wat ‘ie allemaal deed en hoe hij te werk ging. Hij had ook echt diezelfde fascinatie en was erg enthousiast. Vervolgens is hij een aantal keer langsgeweest en hij had interessante ideeën bij onze muziek. Hij kwam toen ook met de IJland Studio in Amsterdam, waar Pavement ook opgenomen heeft en zo, en daar hadden ze echt allerlei te gekke vintage spullen staan. Uiteindelijk hebben we alles live opgenomen in zo’n anderhalve dag.” Anderhalve dag?! “Ja, we hadden van tevoren alles echt supergoed doorgenomen en tot in de puntjes voorbereid. We hadden ook geen geld om dagenlang een beetje in zo’n studio te gaan hangen.”

 

 

Toekomstmuziek
Zo, de plaat is uit, wat zijn de plannen voor de komende paar maanden? “Spelen! En we hebben al bijna weer een EP aan nieuwe nummers, dus we willen zo snel mogelijk weer op gaan nemen en het liefst begin volgend jaar weer iets uitbrengen en dan nog meer naar het buitenland gaan. Maar we moeten eerst echt even flink wat geld terug gaan verdienen van deze plaat.”

 

————– ————————————————————————————————–

ALBUM ARTWORK
“Bij Geertruida (een Haarlems label/gitaarwinkel/platenzaak/oefenruimte/podia/studio/nog veel meer) doen we vaak huiskamer-shows en daar kwamen in het begin altijd vrienden of vrienden van vrienden langs. Maar Kim David Bots, de maker van de cover, was een van de eerste personen die wij geen van allen kende. Hij had het ergens via via gehoord en stond daar ineens voor de deur. Op een gegeven moment had hij wat werk van zichzelf meegenomen en dat vonden we echt te gek, dus toen hebben we ‘m uiteindelijk gevraagd om onze hoes te ontwerpen. We hebben ‘m de plaat opgestuurd en gevraagd of hij iets wilde maken wat hij bij de muziek vond passen. Vervolgens hebben we 350 hoezen gezeefdrukt in Amsterdam bij AGA (Amsterdams Grafisch Atelier) en dat was allemaal vrij last-minute, dus we hebben echt twee dagen keihard door staan werken om alles af te krijgen”, vertellen Teun en Marijn van Those Foreign Kids. Maar dat was het waard!