Interview

INTERVIEW: Sebastian Cowan


11 januari 2015

Na een inspiratievolle avond met TOPS in De Nieuwe Anita struinen twee TDI-ers door de straten van Amsterdam. Blij dat het interview met TOPS goed ging, maar ook omdat we met iemand anders in contact zijn gekomen: Sebastian Cowan, hoofd van Arbutus Records, mede-oprichter van Lab Synthèse en bovenal spiritueel voorvader van de muziek in Montreal. Een intercontinentaal telefoontje brengt ons in contact met Sebastian, een curieuze jongen met een zachte vrouwelijke stem, barstensvol ideeën zonder eigenlijk enig idee te hebben waarom.

Hi Sebastian, waarom koos je ervoor om in Montreal te gaan wonen?
“Ik ben opgegroeid in Vancouver en studeerde in Engeland. Toen ik tijdens een vakantie terugkwam naar Vancouver, ging ik naar een nieuwjaarsfeestje in één of ander oud pakhuis. Dit oude pand was voor mij een openbaring, maar werd ontzettend slecht beheerd. Het kon zoveel meer betekenen dan waar ze mee bezig waren! Het idee bleef in mijn hoofd rondhangen, ik vond het inspirerend dat je iets zoals dat gewoon op kon zetten. Toen ik afgestudeerd was, verhuisde ik naar Montreal met het idee dat deze stad perfect was voor het idee dat ik al eeuwen in mijn hoofd had. Montreal heeft namelijk dezelfde overvloed van grote goedkope pakhuizen en fabrieken als steden zoals Berlijn. Ik vond drie vrienden die met me mee wilden doen en Lab Synthèse was geboren. We hadden geen flauw idee waarmee we bezig waren”, lacht Cowan.

Kun je uitleggen hoe je de ruimte, die Lab Synthèse werd, hebt gevonden?
“Ik en twee andere vrienden van mij liepen simpelweg door Montreal op zoek naar een gebouw. We wandelden gewoon gebouwen in om te vragen of er nog ruimte was, wat vrijwel altijd wel zo was. De volgende stap was het vinden van de beste locatie voor de beste prijs. We eindigden in Mile End, de perfecte plaats voor ons project. Mile End is namelijk vergelijkbaar met Brooklyn of Neukölln, heel bruisend en vol jonge, creatieve mensen. De grap is echter dat we helemaal niet wisten dat de locatie zo perfect was! We waren bijna allemaal nog onbekend met Montreal. Ik kwam regelmatig bij een platenwinkel, aangezien die een absurd goede één dollar platenbak had. De eigenaar van de winkel vertelde mij over de lege tweede en derde verdieping en binnen een mum van tijd hadden we een eigen plaats.”

Arbutus begon in Lab Synthèse, kan je me vertellen over de hoogtijdagen van het pand en de oorsprong van het label?
“Er was een soort speelse onschuld, we zagen niet het grote plaatje, dat gebeurde buiten de muren van het Lab. We waren gewoon een groep vrienden! Alex van Blue Hawaii is mijn broer en hij had een relatie met Raphael van Braids, Sean Nicholas Savage was altijd op onze feestjes en ik groeide op met Claire van Grimes in Vancouver. In veel opzichten is het label slechts begonnen als een manier om de projecten te helpen die binnen de muren van Lab Sytnhèse zijn begonnen. We were all just there. Het was voor veel bands een manier om op een podium te staan zonder veel druk en hoge verwachtingen. Nu is de muziek beter, de shows zijn beter, maar het was een goede speeltuin om in te ontwikkelen.”

Was Lab Synthèse essentieel voor het bestaan van de ‘scene’ in Montreal of was het gewoon een voorbeeld van de creativiteit van deze ‘scene’?
“Ik denk dat Lab Synthèse inderdaad van cruciaal belang is geweest. Zonder Lab Synthèse zou ik bijvoorbeeld de gekke creatieve kunstenaar Jason Harvey niet kennen! Zodra Lab Synthèse sloot, zag je dat mensen terug gingen naar hun eigen ‘kringen’ in plaats van één grotere ‘cirkel’ te delen. Ik voelde dat het mijn rol was om die eenheid van vreemde mensen en kunstenaars te behouden.”

De website van Arbutus stelt ‘dat het niet een archetypisch platenlabel is, in plaats daarvan is Arbutus een vehikel voor een scene en een artistieke beweging. Kun je uitleggen waarom dat zo belangrijk is?
“Ik denk dat we gewoon een andere aanpak willen. Het is de taak van een label om nieuwe, spannende kunstenaars platen te laten verkopen. Maar in tegenstelling tot een ‘normaal’ label werken wij meestal met bands voordat ze een band zijn. We proberen ze vanaf het prille begin te ontwikkelen. We willen een band helpen groeien in plaats van een ‘af’ product te verkopen. Dat is ook de reden dat ik met Arbutus zelf de bands opneem en manage. Het was nooit een droom van mij om een bandmanager te worden, maar toen alles eenmaal begon te lopen was er niemand die echt geschikt was om te zorgen voor de artiesten. Managen was een natuurlijke stap om ze te helpen.”

De muziek die uit Montreal komt, loopt sterk uiteen. Waarom is de muziek uit die ene ‘scene’ zo divers?
“Veel van de bands wonen in Mile End, een Engelstalige wijk in een Franstalige stad, in een Franstalige provincie binnen een voornamelijk Engelssprekend land. Ze zijn een minderheid in een minderheid in een minderheid. De werkelijke ‘scene’ in Montreal is niet groter dan duizend mensen! We hebben veel verschillende mensen die compleet contrasterende muziek maken, aangezien ze een compleet andere achtergrond hebben. Ze gaan allemaal met elkaar om, want er zijn simpelweg niet zoveel mensen die zich met muziek bezig houden. Montreal voelt heel pittoresk aan op die manier. Ik durf eigenlijk niet echt te zeggen waarom iedereen zulke verschillende soorten muziek maakt, maar ik kan wel zeggen dat iedereen hier heel open-minded is als het om muziek gaat.”

Er is een groei van cassettelabels als Fixture Records en Plastic Factory Records in Montreal. Past Arbutus conceptueel bij deze labels?
“Fixture bestond al een aantal jaar voordat wij bestonden en ik geniet erg van de muziek die ze uitbrengen. Plastic Factory is daarentegen een stuk nieuwer en hun stijl wijkt wel af van ons concept. Arbutus en Fixture werken met hun eigen artiesten, terwijl Plastic Factory met een hoop verschillende artiesten werkt.”

Heb je nog nieuwe ideeën voor Arbutus?
“Ik ben niet echt een doelgericht persoon met een kant-en-klaar vijfjarenplan op zak. Er zijn simpelweg bepaalde dingen die ik leuk vind en bepaalde kwaliteiten die ik bewonder in andere labels en managers, die ik gebruik als inspiratie om verder te gaan. Maar ik heb geen vast plan. Wat volgens mij ook stukken beter is, want dan ben je juist open voor de mogelijkheid van verandering.”