Interview

INTERVIEW: NZCA/LINES


17 juli 2012

Langzaam verdwenen de gitaren uit de muziek en veranderde NZCA/LINES in een subtiele, synth-pop combinatie. Michael Lovett is het creatieve brein achter deze gelaagde muziek, die R&B-beats samenvoegt met zachte popmelodieën en doet denken aan Metronomy. We spraken met de Londenaar over wereldverovering, Volendam, The Beach Boys en Nissan Micra’s. 

Hi there! Waar ben je op het moment allemaal mee bezig?
”We spelen een aantal toffe shows met Django Django op hun tournee door de UK. Bizar genoeg  zijn we ontsnapt allerlei haters en boe-roepers. Wat, rekening houdend met het feit dat wij sinistere elektronische muziek maken, behoorlijk verrassend was. Echter, iemand riep wel iets vaags over X-Factor in Dundee… Verder zit ik op dit moment zit ik in mijn huis in Peckham, Londen. Buiten zie ik een mix van stadsjungle en gespiegelde torenflats. Gisteravond speelden we trouwens een headline-show in London, supported door Rudi Zygadlo en Raffertie.”

Voor lezers die NZCA/LINES nog niet kennen, wat zijn de primaire invloeden op jullie muziek?
Voornamelijk gladde metalen oppervlakken, ‘love clubs’, woestijnzon en intensieve wolkenformaties. Het is nogal geïnspireerd op mysterieuze, niet zulke technische sci-fi films zoals ‘Stalker’ en ‘La Jetée’. Muzikaal is het geïnspireerd op pop, van The Beach Boys, en bij soulvolle elektronische muziek zoals Aphex Twin, Bochum Welt, Boards Of Canada. Er zijn, of er zijn geen, klassieke invloeden te noemen. Maar dat ligt aan de hoeveelheid wijn die je hebt gedronken.”

 

 

Wat is de grappigste omschrijving die je hebt gehoord van je band?
“Als je je ervoor open stelt, dan zijn onze eigen biografieën best wel grappig eigenlijk. We hadden laatst een hele gave show in York, fantastisch publiek, geweldige avond. Maar op hun website stond dat ik op weg was om de nieuwe Timbaland te worden. Euuhh… Dat is sowieso zeer onwaar en onmogelijk op zoveel manieren. O ja, iemand omschreef ons ook als ‘new age’. Dat mocht ik willen!”

NZCA/LINES is eigenlijk begonnen als een gitaarband. Hoe is het gekomen dat die aan de kant werden geschoven? Ging dat geleidelijk of was dat een resoluut besluit?
“Dat was zeker een geleidelijk proces. Ik had een selectie van demo’s liggen, die ik in de tijd had gemaakt dat ik bij ‘Your Twenties’ speelde. Dat waren allerlei pogingen tot 3-minuten-popsongs, samen met wat experimenteel materiaal. Ik zat in het proces om die demo’s uit te werken, pas toen ik begon te werken met Charlie Alex March (producer) voelde ik echt de connectie met de nummers. Onze eerste stap was om alle gitaren te vervangen door een Mini Moog en vanuit daar is het gekomen eigenlijk. Er was altijd wel een plan om ergens gitaren in te verwerken, maar langzaam aan merkte ik dat het helemaal niet nodig was.”

Wat is het leukste aan een bandlid zijn van NZCA/LINES?
“Om alle spullen die we nodig hebben, plus een chauffer, plus de band, in één zwarte Nissan Micra kwijt te kunnen.”

Wat is het recept van je geluid?
“70% radeloosheid en 30% inspiratie.”

Hoe zijn de reacties op het album?
“Erg positief over het algemeen. Sommige mensen horen het hele concept achter de plaat, anderen genieten gewoon van de muziek. Het zijn hele tegenstrijdige reacties, maar over het algemeen zijn al die reacties zo gemengd dat het allemaal aangenaam subjectief is. Ik denk ook dat dit een album is ‘that can really piss you off’. Als je een bepaald persoon bent, dan.”

Wat kunnen we verwachten van NZCA/LINES de komende maanden?
“Nou, we gaan wat festivals spelen van de zomer, al hadden we op wat meer gehoopt. In de tussentijd spelen we nog wel een paar shows, inclusief wat nieuw materiaal dat ik heb geschreven. Daarna gaan we een Europese/UK-tour opzetten voor het eind van de zomer. Oh! We supporten trouwens Totally Enormous Extinct Dinosaurs in jun. Very excited about that!”

Waar kijk je naar uit dit jaar?
“Naar het concert in Marseille! Onze nummers lijken misschien heel ijzig en een duistere ondertoon te hebben. Maar eigenlijk hebben ze gewoon wat zonneschijn nodig! Yes sir.”

Hoe gaan jullie de wereld veroveren?
“Vooral door het drogeren van een hoop mensen. Door middel van chantage. Ons doel is om Oost-Europa aan onze kant te krijgen, en vanaf daar verder te kijken.”

Plannen voor een Hollandse show?
We willen wel heel graag naar Nederland komen! We hebben in Amsterdam wel eens met een andere band daar gespeeld, maar helaas nog niet met NZCA.”Ik en Leo (drummer) hebben een sterke connectie met Volendam en Edam. We hebben vrienden die daar vandaan komen en in een band spelen die ‘Circus Circus Casino’ heet.”

Op een schaal van 1 tot 10: wat is jullie ‘indie credibility’?
“Nou… We hebben natuurlijk geen gitaren, maar we zijn fysiek wel erg zwak. We dragen ook redelijk dezelfde kleding. Het is allemaal erg sexy bedoeld, maar dat is eigenlijk niet echt indie. Ik zou zeggen dat we op level 4 zitten. We zijn bedriegers!”

Heb je nog bands/nummers die je graag wilt delen met onze lezers?
“Er zijn een paar ‘winning tracks’ uit onze laatste tour gekomen. De laatste single van Major Lazer – Get Free’ ft. Amber (van Dirty Projectors) is fantastisch. En je zou zeker ‘Strange Overtones van David Byrne en Brian Eno moeten luisteren. Als je echter meer zin hebt in een feestje, dan moet je ‘Night And Day’ van Hot Chip draaien.