New Music

In première: The Bony King Of Nowhere brengt titelnummer Silent Days uit, van meest persoonlijke en volmaakte album dat hij ooit gemaakt heeft


23 augustus 2018

Het is The Bony King Of Nowhere-dag bij The Daily Indie! Want vandaag laten we de nieuwe single Silent Days in première gaan, het titelnummer van zijn nieuwe album dat 21 september uitkomt via Unday Records. Het is alweer een paar jaar geleden sinds we nieuw werk van hem hebben gehoord en na het horen van deze single begrijp je direct waarom we hem zo gemist hebben.

We hebben het dan over Bram Vanparys, de geestesvader van The Bony King Of Nowhere. Onlangs schreven we nog een artikel over de vorige single van de muzikant, Like Lovers Do, waarin we schreven: “Het nieuwe album wordt getekend door het stranden van het huwelijk van de Belgische songwriter en waarop hij zijn hartzeer niet bepaald onder stoelen of banken steekt. Like Lovers Do begint ingetogen, maar transformeert al snel naar een opzwepend en zwaarmoedig liedje dat je recht in de ziel raakt. Tranen gegarandeerd.”

Met de nieuwe single is het niet anders, het vijfde album van Vanparys is zeker geen lichte plaat geworden, maar klinkt tegelijkertijd wel ontzettend fris. Als een nieuwe start. Als de zon die door de ochtenddauw van de groengrijze velden schijnt. De opnames klinken schitterend helder, de teksten zijn oprecht en de klanken klinken zuiver als het volle maanlicht. Silent Days is een liedje dat je in 4,5 minuut langzaam tot leven voelt komen, dat ontwaakt uit een lange en duistere nacht.

Omdat we nieuwsgierig zijn naar meer verhalen achter de muziek, besloten we Vanparys een aantal vragen voor te leggen.

Waar ben je afgelopen jaar allemaal mee bezig geweest?
“Het hele voorjaar stond eigenlijk in het teken van de albumopnames. Die opnames waren begonnen in het najaar van 2017. Ik had een groot deel van het album opgenomen in de caravan waar ik toen woonde en ben dan naar de stad getrokken om er met drummer Simon Segers en bassist Jasper Hautekiet verder aan te werken in de studio. Uiteindelijk ben ik heel vaak met hen naar de studio gegaan om opnames te maken om er dan op andere locaties alleen verder aan te werken.”

“Op den duur werd het een obsessie om de perfecte plaat te maken en ik slaagde er maar niet in om ze af te werken. Ik deed steeds meer opnames, ook met andere muzikanten en gooide uiteindelijk tachtig procent van alles was ik opnam weg om tot de essentie te geraken. Weet je, soms zit een album helemaal klaar in je hoofd en hoor je exact hoe het klinken moet. Nou, dat vind ik de moeilijkste platen om te maken, want je streeft voortdurend naar iets dat eigenlijk al klaar is én tevens perfect is in je hoofd. Erg slopend, maar als je vasthoudt aan je oorspronkelijke idee en volhoudt, dan is het resultaat bijzonder bevredigend. Dit is het meest persoonlijke en volmaakte album dat ik tot op heden maakte en daar ben ik zeer blij om.”

Wat houdt jou op het moment bezig?
“Nu het album klaar is ben ik samen met mijn live-band een live-show in elkaar aan het steken. Gezien de complexe en gelaagde sound van Silent Days is het geen makkelijke opdracht dat te vertalen naar een live-context, maar we zijn aardig op weg. We gaan voor niks minder dan een bijzondere en intense concertervaring. Verder ben ik ook veel aan het lezen trouwens, The Art Spirit van schilder Robert Henri, héél inspirerend. Hij was eigenlijk vooral bekend om zijn gave als leraar en spreker. Zijn visie op de kunsten heeft niet alleen vele schilders geïnspireerd, maar ook filmmakers als David Lynch dwepen met Henri. Het mooie aan The Art Spirit is dat het niet zozeer over beeldende kunst gaat, maar over kunst in het algemeen en de nadruk ligt vooral op de persoonlijkheid van de kunstenaar en het belang om je eigen taal te ontwikkelen.”

We hebben je al eens eerder gesproken rondom je zelfgetitelde album, dat was in 2012 alweer. Toen kwam de volgende vraag aan de orde: 

TDI: Het lijkt nogal sterk dat u de plaat in één nacht in een huisje in het bos schreef. Waar komt dat verhaal vandaan?

Vanparys: “Het is waar. Sterker nog: acht van de negen liedjes heb ik in één nacht opgenomen! Zoals ze nu op de plaat staan. Ik ben een absolute tegenstander van knippen en editen van opnames. Er is niet aan gesleuteld.”

Kun je ons iets vertellen over het schrijfproces en het maken van het nieuwe album?
“Eerst en vooral wil ik toch benadrukken dat ik nooit heb beweerd dat ik dat album op één nacht tijd heb geschreven. Maar het is wél waar dat dat album zowat in zijn geheel op één nacht tijd is opgenomen. Het verschil met Silent Days kan eigenlijk niet groter… in die zin dat ik ongeveer tien maanden heb gewerkt aan dat nieuwe album en dan spreek ik enkel over de opnames, niet het schrijven. De liedjes zijn vrij oud eigenlijk, die zijn geschreven in het najaar van 2016 en de daaropvolgende winter. Het schrijfproces was in die mate anders dat ik minder vasthield aan conventionele songstructuren. De tekst staat centraler dan ooit en dat maakt dat ik de tekst de structuur liet dicteren en niet andersom. Een mooie en oprechte manier van songschrijven vind ik. Het schrijven ging eigenlijk zeer vlot en spontaan, zoals het eigenlijk altijd gaat. Ik heb toen een reeks demo’s opgenomen in de caravan waarin ik woonde en die opnames heb ik dan later vertaald naar een album. Maar de opnames van dat album zelf gingen een pak minder vlot. Ik raakte geobsedeerd door de zoektocht naar een heel eigen sound.”

“Op mijn vorige album Wild Flowers stelde ik mij anders op bij de opnames. Ik was de songschrijver en de invulling hing af van het moment, de studio en de muzikanten. Dat album is opgenomen in Los Angeles met echte studio cats die nog bij Springsteen en BB King hebben gespeeld. Een bijzonder album ook, maar door de manier van werken, misschien ook iets minder ‘mijn’ album, ‘mijn’ taal. De taal was eigenlijk heel classic en Amerikaans. Dat wou ik nu echt helemaal anders en dat resulteerde in een totaal andere aanpak. Neem nu de het liedje Silent Days, daar hebben we drie of vier keer opnieuw voor in de studio gezeten, telkens om een totaal andere versie op te nemen. En dan kan het nog zijn dat je een geluidje hoort in het refrein en dat ik drie dagen heb zitten zoeken naar dat specifieke klankje. Ik zeg het, het was een bijzonder proces, lang en soms wel eens slopend, maar enorm voldoening gevend en ik ben blij met elke noot die op het album staat. En dat zonder ooit in te boeten aan spontaniteit, want editen doe ik nog steeds niet. Eigenlijk is de methode een beetje vergelijkbaar met hoe Talk Talk hun Spirit of Eden en Laughing Stock hebben gemaakt. Honderden verschillende overdubs proberen en dan keuzes maken, veel weggooien en bijhouden wat mooi en uniek is.”

 Waar gaat de nieuwe single voor jou over?
“Ik leg niet graag uit waar mijn nummers over gaan. Ik ben ervan overtuigd dat mijn nummers en teksten voor zich spreken. Daarbij komt ook nog eens dat ik mijn eigen gevoel en interpretatie niet wil opdringen aan de luisteraar. Ik vind het juist mooi als eenieder er iets voor zichzelf kan uithalen. Op die manier kom je soms op betekenissen waar ikzelf nooit was opgekomen en dat vind ik erg waardevol.”

Wat zijn de plannen voor de rest van het jaar?
“We spelen een kleine reeks concerten in België en Zwitserland. Pas in het voorjaar van 2019 gaan we vaker de baan op en komen we ook richting Nederland.”

Nóg meer weten over het nieuwe album? De Morgen sprak onlangs nog met Vanparys over het artwork, wat een zeer mooi verhaal opleverde.