New Music

In première: op weg naar het einde van La Corneille met de nieuwe single Burning Bed en Familiarity


7 december 2018

Je leest het goed: wij hebben de dubieuze eer om je te vertellen dat La Corneille er volgend jaar mee stopt na een laatste show op 13 maart in EKKO. Een band die wij al sinds het begin van The Daily Indie kennen en volgen, zo interviewden we de band jaren geleden en lieten we in 2016 nog de knetterende single Eli in première gaan. Vandaag hebben we opnieuw een primeur, want de band brengt vandaag de twee nieuwe nummers Burning Bed en de B-side Familiarity uit. 

Na zeven jaar La Corneille te hebben gevormd is de koek op voor de bandleden. Het drietal heeft toch aardig wat voor elkaar gekregen door de jaren heen: van het album I Was A Bird in 2015, de EP Rattlesnakes in 2017, het winnen van SENA Pop NL Award en tours door Nederland, België, Duitsland en Oostenrijk. Nu brengt de band elke maand tot de release twee nummers uit in de vierdelige serie Ghost Tracks, waarvan wij het eerste deel uit de schaduwen halen.

Daarvoor ging de band de studio in met Sam Jones van Studio Joneski en producer Roy van Rosendaal van onder meer Figgie. Het resultaat liegt er niet om, Burning Bed is een theatrale, vlammende en The Strokes-achtige track die ervoor zorgt dat het nieuws van het stoppen van de band extra hard binnenkomt. Om wat meer verhalen achter het nieuws te horen, spreken we met de bandleden.

Het nieuws overviel ons een beetje om eerlijk te zijn! Jullie stoppen: waarom precies?
“Aan de inspiratie ligt het niet. We hebben in korte periodes aan Ghost Tracks gewerkt, maar die waren ontzettend productief en de muziek die uit onze chemie ontstaat vinden we zelf tof, spannend en ambitieus. Maar een band betekent meer dan alleen muziek maken. We hebben er steeds minder tijd voor vanwege andere muziekprojecten en we wilden La Corneille niet halfslachtig voortzetten. In plaats van langzaam uit te doven gaan we nog één keer opvlammen, met allemaal nieuwe muziek en eindigen we met een klapper.”

Terugkijkend op La Corneille: wat waren de hoogtepunten voor jullie als band?
Daan: “Mijn hoogtepunten zijn de studiotijd denk ik. Als broekies in Studio Moskou voor onze zelfgetitelde EP, als ambitieuze jochies in de homestudio van Daans oude drumleraar Jan-Jacob Zegel voor ons album, later bij onze jeugdheld Simon Akkermans voor EP Rattlesnakes en nu uiteindelijk met Roy van Rosendaal en onze live-held Sam Jones.”
Hans: “Ik heb nog altijd hele goede herinneringen aan onze huiskamertournee van een paar jaar geleden. Volgens mij heeft dat ons als band gevormd, die minimale middelen en dan toch proberen een heel dynamisch concert te geven. En de intimiteit was extra bijzonder, we komen nog steeds mensen tegen die zeggen die concerten nooit meer te zijn vergeten.”
Guy: “Voor mij waren de afgelopen twee releases in EKKO rondom het album en de EP allebei magische shows, waarin alles samenviel. Iedereens energie en focus dezelfde kant op, helemaal uitpakken met nieuwe muziek en een lekker lange setlist en alles eromheen, aankleding, supports, dichters, noem maar op. Ik kijk daar nu ook heel erg naar uit voor volgend jaar!”

Toch hebben jullie wel besloten om er dan nog één keer goed voor te gaan zitten: is het dan anders om aan nieuwe muziek te werken?
“Het is dus eigenlijk andersom gegaan: eerst hebben we de muziek gemaakt en daarna besloten dat dit onze laatste release zou zijn.”

Jullie brengen het nieuwe werk als vierdelige serie uit: kun je ons daar iets meer over vertellen?
“Deze manier geeft ruimte aan de diversiteit van de nummers. Elke release is heel verschillend, zo vind ik dit deel heel beeldend, maar deel twee juist bijna meditatief, deel drie erg verhalend en tekstgericht. Deel vier zit tenslotte vol met toffe geluidsexperimenten. Zo is deze serie ’typisch La Corneille’ geworden: als je denkt dat de wagen de ene kant op gaat, slaat die ineens af of blijkt het dat het een amfibievoertuig was en zit je ineens onderwater.”

Over Burning Bed en Familiarity: waar gaan deze liedjes over voor jou?
“Ik vind deze nummers zoals gezegd heel beeldend: Burning Bed schetst een beeld van iemand die in een brandend bed slaapt, Familiarity een god die regen huilt. In allebei de nummers komt vuur als een soort thema terug. Ik stel mij soms heftige emoties of ruzies voor als een vuur, die alles consumeren en iedereen branden die erbij in de buurt komen, ongeacht goede of slechte bedoelingen. Met zo’n blik kunnen die nummers van alles gaan betekenen en kan iedereen zich op z’n eigen manier erin herkennen. Tenminste, dat hoop ik altijd, als dat lukt vind ik een nummer geslaagd.”

Wat zijn de rest van de plannen voor de komende tijd?
“Elke maand brengen we weer twee nummers uit en 13 maart spelen we ons releaseshow én laatste concert in de Utrechtse EKKO. Daarna roepen de andere, toekomstige, muziek-projecten ons, daar hebben we het dan wel weer over.”

Op 13 maart speelt de band in EKKO, kaartjes zijn hier te bemachtigen.