Feature

Hookworms: ‘The most cursed band in pop’, volgende week live te zien tijdens London Calling


17 oktober 2018

London Calling Festival
Vrijdag 26 & zaterdag 27 oktober

 

Het zat Hookworms allemaal niet mee in de jaren tussen de tweede plaat The Hum uit 2014 en derde plaat Microshift die eerder dit jaar verscheen, zo vertelde frontman Matthew ‘MJ’ Johnson laatst nog in een uitgebreid interview met The Guardian, wat de band voor de gelegenheid maar tot ‘the most cursed band in pop’ doopt. Daar zit wel wat in als je het relaas van MJ zo leest. Op tweede kerstdag 2015 overspoelde de band zijn studio in Leeds, waardoor bijna alle apparatuur, het gros van de bandleden hun muziek en zelfs enkele nieuwe nummers verloren gingen. Tel daar het overlijden van de soundengineer (en goede vriend) van de band bij op en het mag een bescheiden wonder heten dat de band überhaupt op London Calling te zien is.

Maar gelukkig is dat toch echt zo, want ondanks de moeizame totstandkoming mag Microshift zeker de beste Hookworms-plaat tot nu toe worden genoemd. Waar de vorige platen van het vijftal zich kenmerken door een grote bak aan distortion, is de sound van Microshift voor het grootste deel van de speelduur een stuk luchtiger, met een grotere rol voor de synthesizer dan tevoren. Vergelijk bijvoorbeeld het openingsnummer van deze plaat met die van zijn voorganger en het is direct duidelijk dat de band in een compleet ander muzikaal universum is beland.

 

The Impasse, het openingssalvo van The Hum, is een heerlijk daverende noiserocker die onder de drie minuten blijft en waarop MJ de longen uit zijn lijf schreeuwt, maar alsnog nauwelijks boven de geluidsmix uitkomt. Microshift opent daarentegen met de bijna zeven minuten durende dansvloer-kraker Negative Space. MJ schreeuwt op deze track uiteindelijk opnieuw de longen uit zijn lijf, maar daar moet je toch een ruime vier minuten op wachten. En zelfs wanneer dat gebeurt, klinkt het geheel in tegenstelling tot zijn figuurlijke voorganger geen moment alsof er iets mis is met je speakers.

 

‘De vele traumatische gebeurtenissen in aanloop naar de plaat zijn hem duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten’

 

Recht voor je raap
Dat wil overigens niet zeggen dat Hookworms zich in het pre-Microshift tijdperk zich alleen maar bezighield met korte, recht voor je raap noiserock-nummers. Integendeel, de twee eerdere langspelers van de band kennen ook zeker een aantal uitgesponnen tracks. Op twee instrumentale sfeerstukken na is The Impasse met nog geen drie minuten zelfs het kortste nummer op The Hum. In sommige van de langere nummers op de oudere platen hoor je al wel wat vleugjes van de lichtere sound die de band uiteindelijk zou omarmen. Een nummer als On Leaving had bijvoorbeeld in een iets minder gruizige versie minus de gitaaruitbarstingen niet misstaan op Microshift.

 

Naast de muzikale omlijsting zijn ook de lyrics van de nieuwere songs behoorlijk anders ten opzichte van het eerdere werk van de band. Hoewel alle teksten van MJ naar eigen zeggen over mental health gaan, was hij daar nog nooit zo openhartig over als op Microshift. Zo is het bijna negen minuten durende nummer Opener een oproep aan alle mannen met de mededeling dat het goed is om af en toe te falen en bezingt de frontman op afsluiter Shortcomings zijn onzekerheden als hij op het podium staat. Ook de vele traumatische gebeurtenissen in aanloop naar de plaat zijn hem duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Zo is het refrein van Negative Space met ‘I still see you every time I’m down’ een duidelijke verwijzing naar die eerdergenoemde overleden vriend.

Vol contrasten
MJ zegt in datzelfde Guardian-artikel ook dat hij het idee van de ‘tortured artist‘ haat en ook heus weleens nummers schrijft als hij goed in zijn vel zit, het is niet zo dat Microshift een compleet directe reactie is op alle narigheid die de band overkwam. Toch is het contrast tussen de dramatische ontstaansgeschiedenis en de voor de band ongekend opgewekte sound van de plaat erg opmerkelijk. Dat alleen al maakt Microshift een van de meest interessante platen van 2018, die op het podium ongetwijfeld genoeg voeding zal geven voor een knetterend optreden.


 

WEBSITE LONDON CALLING | FACEBOOK-EVENT | TICKETS