De bloedeloze nonsens van The Flaming Lips op Oczy Mlody
16 januari 2017
Ergens in de aanvang van het vooruit gestuurde How?? gilt Wayne Coyne onmachtig “I try to tell you, but I don’t know how.” Links en rechts lichtflitsen en sterrenclusters. Coyne moederziel alleen tegen de onmetelijke krachten van het universum. Opnieuw.
Wie The Soft Bulletin uit 1999 er nog eens bij pakt bemerkt dat er op het thematische vlak niet zoveel is verandert. Het licht, de kosmos, de zon en Coyne die er volledig door vernietigd worden. Was dat op het uitstekend geconserveerde The Soft Bulletin nog als een glorieuze bal vuur en licht, tien jaar later is het een en ander veranderd. Coyne mag zijn weelderige bos haar en glitterbaard behouden hebben, ondertussen lijkt het evenwel of het leven langzaam uit hem wegsijpelt.
Er waren bloedexperimenten, een stuk muziek van vierentwintig uur in een menselijke schedel, en dan nog het debacle met Miley Cyrus. Een beste die uit zo’n chaos nog met een vitaal stuk herrie tevoorschijn komt. Zo ook niet op Oczy Mlody.
En over de titel van de plaat: Oczy laat zich beluisteren als een vies ingekleurde kindertekening waarin Coyne zich omringt door eetbare vlinders met ketchup, eenhoorns met paarse ogen, een kosmische tovenaar en iets met een baby-laserkanon.
Als The Flaming Lips dergelijke flauwekul dan nog in de vorm van een Spongebob-knaller als The Yeah Yeah Song (van At War With The Mystics) zouden gieten, vooruit, maar zelfs dat dubieuze niveau wordt nergens gehaald. Aan het eind van het ernstig infantiele There Should Be Unicorns volgt een monoloog met onzin als “And we will be high and the love generator will be turned up to its maximum” en “And it will be the end of the world and the beginning of a new love.”
De overdadige galm waarmee de boodschap wordt gebracht lijkt te wijzen op ironie, maar dan nog. Op de tweede helft van de plaat – die overigens twee maal zo lang aanvoelt als de werkelijke duur – wisselen druilerige ideeën elkaar af met levenloze arrangementen waar kop noch staart aan zit. Na een vol uur is het (eindelijk) gedaan.
Het is een klein wonder dat een band met zo weinig stuur nog zoveel consistent toffe platen op haar naam heeft staan. Oczy Mlody, daarentegen, valt ergens in een dof, miezerig zwart gat.