Animal Collective zoekt het avontuur weer op met hallucinante kappersode Hair Cutter

En zo is het bijna wonderlijk dat er geen maat blijkt te staan op Animal Collective. Het psychedelische monument dat schijnbaar al sinds het begin der tijden geluid produceert. Herinneringen aan de tijd vóór Animal Collective zijn schaars, sepia, onscherp. The Beach Boys, misschien.

Ondertussen ondernam Avey Tare ook op eigen houtje plantaardige expedities op geslaagde soloplaat Eucalyptus en uit dezelfde tropische koortszucht verschijnt dan uit het bijna-niets Hair Cutter. Onder de vlag van Animal Collective, dat dit keer een trio is (Panda Bear is elders). Dat is allemaal triviaal, want de Avey’s hallucinante ode aan zijn kapper had net zo goed uit het hoofd en met de handen van één mens kunnen komen: David Michael Portner zelf, inmiddels negenendertig jaar.

Wat het overige twee paar handen doet, Joost mag het weten: regen bewegen, klamme galm wasemen, een paar schuifjes open en dicht zetten. Het is allemaal vrij minimaal en schetsmatig, maar nu in de beperking neemt de creatieve spanning en suggestie toe: het naïve pop-experiment van Painting With gereduceerd tot zwetende vegetatie in een petrischaaltje. Intrigerend, zo tussen vorm en vormeloos in.

In een persbericht omschrijft Hair Cutter omschreven als een visual tone poem, hier omschrijf ik het als ‘een bijzonder fijne verrassing, goed nieuws, nieuwsgierig-makend.’ Interessanter nog dan de walmende restanten van Painting With of banale kwalificaties van vier minuten aan geluid is dat Hair Cutter afkomstig is van de op 17 augustus te verschijnen nieuwe plaat Tangerine Reef. Animal Collective, ditmaal met de wezens van de oceaan, het rif, poliepen en mosconstructies. Belofte: het gaat weer ouderwets fris en verrassend zijn.