Alle meters in het kersenrood: Unknown Mortal Orchestra terug met panieksingle American Guilt
5 februari 2018
O help, o nee, hier komt die Amerikaanse Schuld. O help, o nee: het refreintje van de terugkeersingle en paniekplaat American Guilt is een wankele opeenstapeling van de woorden ‘o’ en ‘no’. Ene Becky passeert, net als nazi’s, en, op de plaathoes, een jakker in de kleur kersenrood. Ruban Nielson, frontman van Unknown Mortal Orchestra, weert met beide armen vooruit het Amerikaanse gevaarte af. Er komt iets aan, hard en ronkend.
American Guilt is de paniekstuip die volgt: een vieze, smerige stuip. Multi-Love, het lied van swing en gezelligheid is uit. Alle gasten naar huis. De gitaar wil niet swingen, de gitaar knarst met alle meters in het kersenrood. Hoofdpijnrood. Alarmrood. Nog even en The Black Keys verschijnen met hun harde houthakkersblues op het toneel.
Toch niet helemaal die kant op, want Unknown Mortal Orchestra is, ook in een moment van blinde paniek, verfijnder dan dat. En na de paniek volgt er een hap naar adem in de vorm van rustgevende muziek. Een waterig zonnetje van veertig seconden; het verschil kan welhaast niet groter. Het briesende gevaarte is niet afgeweerd, het is om niks verdwenen. In doodstille lucht opgeheven.
Maar het lucht niet op. Het bevreemdt.