Album Review

Saturday Night: voortdurend op het verkeerde been met het solodebuut van Tim Darcy (Ought)


19 februari 2017

Toen Tim Darcy, de frontman van post-punkband Ought, vorig jaar zijn solodebuut Saturday Night aankondigde met de lekker rockende single Tall Glass of Water leek het erop alsof hij de lijn die hij met die band begon in zijn eentje voort ging zetten. Echter, waar dat nummer klonk als een eenmans-Ought, gooit Darcy het verder op Saturday Night over een andere boeg. Het tempo ligt een stuk lager en hoewel de jengelende gitaarlijnen die Ought kenmerken nog steeds regelmatig te horen zijn, moeten ze minstens zo vaak plaatsmaken voor een atmosferische waas van pianoklanken.  

Door zo’n omschrijving klinkt Saturday Night misschien als een plaat vol geforceerde moeilijkdoenerij, maar dat is een valkuil waar Darcy gelukkig niet in valt. Hoewel de nummers op de plaat barsten van de ideeën – een nummer als Joan Pt. 1, 2 vliegt van rammelcountry naar post-punk en weer terug – klinken ze stuk voor stuk alsof Darcy ze op een namiddag zomaar uit zijn mouw heeft geschud. Dat zal vast niet, maar de air van moeiteloosheid zorgt er wel voor dat Saturday Night nooit een moeilijke plaat wordt.

Door Tall Glass of Water als openingstrack te gebruiken, zet Darcy de luisteraar direct op het verkeerde been. De recht-toe-rechtaan rocksound van dat nummer komt eigenlijk alleen terug op You Felt Comfort, verder experimenteert hij er lustig op los. Dat zorgt er voor dat het album van begin tot eind spannend is, ieder nummer maakt benieuwd naar wat er volgt. Zo klinkt de ijzersterke instrumental First Final Days misschien als een intro voor een episch rocknummer in de stijl van Ought’s Beautiful Blue Sky, maar dat blijkt juist een opstapje te zijn voor het ijzige titelnummer.

Zo blijft Darcy de hele plaat verrassen. Het prachtige verstilde What’d You Release? lijkt bijvoorbeeld op te bouwen naar een climax, maar in plaats daarvan luidden de twee daaropvolgende nummers de plaat uit met een oceaan van violen en natuurgeluiden. Darcy laat ons even verwonderd achter, waarna we weer snel op repeat drukken om ons nog een keer ruim dertig minuten mee te laten slepen in zijn muzikale wereld. Saturday Night is een plaat om te koesteren.