Album Review

Painted Ruins van Grizzly Bear is een betoverend en gedetailleerd borduursel van sounds


18 augustus 2017

Na het briljante album Shields uit 2012 was er vijf jaar lang radiostilte rondom Grizzly Bear. Er was even sprake van de vraag of ze nog wel terug zouden komen, of dat de band er na tien jaar verrukkelijke albums uitpoepen klaar mee waren. Gelukkig blijkt niks minder waar: want twee huwelijken, een scheiding en een kind binnen de band later, is Grizzly Bear terug met Painted Ruins. En hij was het wachten meer dan waard.

Zuinig was de band de afgelopen maanden niet met het delen van singles, die diversiteit en kwaliteit van het album al behoorlijk prijs gaven. De enige single-single was echter het meer pop-geörienteerde Mourning Sound. Een typisch Grizzly Bear-nummer waar de vocalen van Edward Droste nonchalant met toonverschillen speelt. De band komt hier snel tot het refrein dat je van je stuk brengt, maar achterlaat met de neiging meteen op ‘herhalen’ te klikken.

De rest, en dan voornamelijk de eerste uitgebrachte single Three Rings, geeft eerder het gevoel dat het hier om een klein stukje van een groter geheel gaat. Dit heeft Grizzly Bear zelf ook door, Mourning Sound is de begeleiding in het nieuwe kunstwerk van deze Brooklynse band en vandaag vallen alle puzzelstukjes samen. Painted Ruins is een album dat vijf jaar nodig had. Het is zo gedetailleerd en zo doordacht, dat het voelt als een extreem ingewikkeld borduursel waar je oog telkens op iets nieuws valt.

 

Lichter en groovier
De sound van de band bungelt al meer dan tien jaar tussen psychedelica, folk en experimentele poprock. De folk heeft Grizzly Bear grotendeels achterwege gelaten, de baroksound waar we op Shields al even aan hebben kunnen ruiken is verder doorgevoerd. Painted Ruins is echter wel lichter, groovier en vrolijker dan Shields. Bij het proces rondom dit album wordt de intensiteit die door Shields heen vibreerde ontweken. De drumritmes van drummer Chris Bear zitten dikker in de mix dan ooit tevoren en overdondert ineens met jazzy ritmes.

Ondanks deze nieuwe aspecten hebben de nummers op Painted Ruins allemaal dezelfde ongewone, rusteloze akkoorden en theatrale tekstharmonieën die de sound van Grizzly Bear maken tot wat het is, omhelst door de warme vocalen van Edward Droste. Elk nummer heeft een duidelijke rode draad, waar nieuwe instrumentenextreem gecontroleerd aan worden toegevoegd en weer worden weggehaald zonder het constant vooruit dravende ritme te verstoren. Bombasme beweegt feilloos naast ingetogenheid. De afsluiter van het album – Sky Took Hold – is daar een goed voorbeeld van: een wild en luid refrein vloeit verder in flinterdunne coupletten. Grizzly Bear heeft met zijn vijfde album een vooruitstreven en vertrouwd klinkend meesterwerk afgeleverd.