Kleine broertje van Tame Impala wordt groot: Pond gaat voor wereld-dominantie met hun nieuwe plaat The Weather

De langspeler van Pond is, na maanden smullen van dikke singles, eindelijk uitgebracht. Op de productie is niemand minder dan Kevin Parker (frontman van Tame Impala) te vinden en die heeft zijn stempel op dit album gedrukt. Er waren altijd paralellen te vinden tussen het geluid van de beide bands, en dat is bij dit album niet anders. Waar Tame Impala de wereld al veroverd had, heeft Pond met dit album het potentieel om dit dubbel en dwars over te doen.

Pond stond voorheen bekend om vlammende psychrock met nummers als Giant Tortoise en Elvis Flaming Star, maar gooit het nu over een hele andere boeg. Qua geluid klinkt de band een beetje zoals Tame Impala deed op Currents, maar het is nog een streepje extra experimenteel. De logische- en vrij eigen effectjes zoals de echo’s op de zang, de funky bassloopjes, de fuzz op de gitaren en de synthesizers zijn in overvloed te vinden op The Weather. Ook is er een klein beetje David Bowie te horen in het geluid van het album, met name in de opbouw en de gelaagdheid van nummers.
 

 
De plaat begint ontzettend sterk en bombastisch met 300000 Megatons, een nummer dat direct de lijn van de plaat neerlegt: chaotische psychpop met enorme bombast. Daarna knalt de band verder met Sweep me off my feet, Paint Me Silver en de ontzettende knaller in de vorm van Colder Than Ice. Daarna val je in een bed van rustige psychpop om vervolgens af te sluiten met de sterke titelsong.
Het album leunt dus deels op hun eigen verleden, maar maakt met de plaat eigenlijk dezelfde ontwikkelingsslag als Tame Impala in 2015 deed. Van spacy 60’s/70’s  psychrock naar het gebruiken van deze elementen om een compleet eigentijds album in elkaar te zetten met flink wat invloeden uit de 80’s. De ontwikkelingsslag is vooral te vinden in de productie, wat logisch is gezien Kevin Parker de albums van Pond al sinds het begin produceert.

Kortom: The Weather van Pond is een plaat die gewoonweg erg lekker is. Ze leggen de basis voor een glansrijke toekomst en een heel mooie festivalzomer. Veel nummers zijn potentiële party-anthems en zouden het nog wel eens erg goed kunnen doen op het komende festivalseizoen. Wij voorspellen blauwe lucht en zonneschijn met deze plaat!

En stiekem, heel stiekem, is het album toch een klein aandenken aan Bowie.