INTERVIEW: Villagers

De Ierse folkpopband Villagers, met voorop het muzikale brein Conor O’Brien, brengt dit jaar de langverwachte opvolger van ‘Becoming A Jackal’ uit. Het album draagt de titel ‘{Awayland}’, een zelf verzonnen woord, verwijzend naar de onaangeraakte, nieuwe wereld die aan de voeten van een pasgeboren kind ligt. Muzikaal gezien gaat Villagers een stap verder richting de elektronica en triphop. Want, zoals O’Brien zelf zegt: “elektronica kan ook emotioneel zijn.”

We spreken Villagers op Eurosonic, waar hij drie jaar geleden nog als ‘veelbelovende nieuweling’ werd bestempeld, en nu inmiddels één van de grootste namen van het affiche is. De maanden ervoor bracht de band door als voorprogramma van Grizzly Bear door Engeland en Europa. Lachend zegt O’Brien: “Het is geweldig om iedere avond naar die band te kijken. We hadden veel plezier, misschien iets te veel plezier. Dit is onze ‘healthy tour’, ik drink alleen vruchtensap en water.” De tour met Grizzly Bear was de perfecte manier om de nieuwe nummers van ‘{Awayland}’ ten gehore te brengen: “Het publiek van Grizzly Bear is ook ons potentiële publiek. Ze zijn stil en luisteren echt naar de liedjes, of ze het nu kennen of niet. We hebben bijna alleen maar nieuwe nummers gespeeld, en de reacties waren overweldigend.” Over zijn oude repertoire zegt hij: “Ik haat veel van mijn oude nummers. Als ik ze speel, krijg ik een brok ik mijn keel. Ik wil ze niet meer zingen, ik sta er niet meer achter.”

Techno
Het was wel even schrikken toen Villagers weer van zich liet horen met de single The Waves. Het nummer, dat veel elektronischer is dan het vorige materiaal en zelfs een beetje triphop uitademt, kwam voor veel fans als een verrassing. De Ierse zanger vertelt geruststellend: “Het is het meest afwijkende nummer van de plaat, de rest heeft wel synthesizers, maar niet zo op de voorgrond als op deze single.” De reden voor de muzikale omslag van Villagers is onder andere te vinden in de persoonlijke smaak van O’Brien: “Als 15-jarige luisterde ik veel naar techno, en ik heb ook een tijdje die muziek gemaakt. Dat laat ik nooit aan iemand horen, omdat het niet goed zou zijn voor mijn reputatie”, glimlacht hij. “Toen ik aan mijn eerste album als Villagers begon, luisterde ik naar gitaarmuziek en folk. Op dit moment heb ik de elektronische muziek uit mijn jeugd eigenlijk weer herontdekt. Toen ben ik gaan experimenteren met geluiden.”

“Toen Mumford & Sons plotseling zo groot werd, leek het wel als folkmuziek de enige manier was om je emoties en gevoelens te uiten. Ik irriteerde me aan de folkfans. Elektronica kan ook emotioneel zijn, vind ik. Bovendien vond ik het fijn om akkoordenschema’s en maten los te laten, en juist te werken met allerlei geluiden en lagen. Het is geen academische plaat geworden, er zit juist veel gevoel in.” En zo begon O’Brien met het samenstellen van allerlei geluidslandschappen, die later het album ‘{Awayland}’ zouden vormen. Hij produceerde en mixte het album samen met gitarist Tommy McLaughlin, om de simpele reden dat hij het niet uit handen wilde geven. “Ik zou niet kunnen uitleggen hoe ik het album wilde laten klinken, dus moest ik het zelf doen. Het mixen nam veel tijd in beslag, en de nummers zijn daardoor ook flink veranderd. We hadden een synthesizer naast de mixtafel staan, zodat we al mixend nog wat geluiden konden toevoegen”.

Vertraging
De fans hebben niet voor niets zo lang op het nieuwe album moeten wachten. Toen het album eindelijk klaar was, en zelfs al door het label was uitgebracht, besloot O’Brien het toch weer terug te halen: “Ik wilde toch nog wat dingen veranderen, en daar was niemand blij mee. Het label gaf me daardoor maar kort de tijd om het over doen en terug de studio in te gaan. Alle veranderingen die er toen nog zijn gekomen heb ik heel lo-fi opgenomen, in een demo set-up, omdat ik geen tijd meer had. Toen was het echt tijd om het album los te laten”, glimlacht hij. “In sommige winkels ligt dus de eerste versie, en in sommige winkels de tweede, aangepaste versie. Maar waarschijnlijk ben ik de enige die het verschil hoort.” Daarnaast liep het album de nodige vertraging op door het intense tourschema van Villagers in 2011 en 2012: “Ik heb twee jaar lang bijna iedere dag opgetreden, en dat doe ik nooit meer op die manier. Het kon niet anders, omdat ik mijn naam toen nog moest vestigen. Ik heb ruim een jaar alleen in Ierland gespeeld, tot ik Europa in kon. Nu begin ik op een ander punt.”

Jong en onschuldig
‘{Awayland}’ is een conceptplaat geworden, als we O’Brien mogen geloven. Het verhaal begint op de cover, waar de zoon van zijn broer op te zien is: “Hij kijkt uit over zee, alsof er nog een hele wereld voor hem open ligt. En vanuit dat standpunt is het album geschreven; als een jong, onschuldig kind, die dingen voor de eerste keer ziet. Het was voor mijzelf een verfrissend thema, vooral omdat ik na het toeren in een donker en diep gat was gevallen. Ik schreef allerlei depressieve nummers, als een soort theorie, om weer op te klaren. Toen het thema mij duidelijk werd, viel alles op zijn plek. Ik voelde me weer de oude, had weer plezier in het schrijven en spelen, en kon ook een zeker soort humor in de plaat inbouwen. Het is een tragikomische verzameling van liedjes geworden, met veel tegenstellingen en metaforen, maar het mooie is dat ze universeel zijn. Het zijn geen statements of politieke uitingen, of break-up songs, maar het zijn positieve gevoelens en ‘vibes’ die door iedereen begrepen kunnen worden. Er is geen goede of foute manier om de nummers te interpreteren.”