De vele verre uitersten van DDW Music in Eindhoven – met o.a. Priests, The Homesick en Ray Fuego

Dat design en muziek goed samengaan, zal geen verrassing zijn. Vooral op het gebied van mode zijn muzikanten vaak de grootste trendzetters. DDW Music is dan ook al enkele jaren een zeer welkome aanvulling op de Dutch Design Week in Eindhoven, en mag inmiddels niet onder doen voor menig ander showcasefestival. Onze indieharten gingen flink sneller kloppen bij het zien van de line-up van dit jaar. Afgelopen week zijn we dus flink wat avondjes door de Lichtstad aan het crossen geweest, om er zo veel mogelijk van mee te pakken! 

Vol goede moed beginnen wij het festival op de maandagavond met rapper Yung Nnelg in het Stroomhuis. Het Stroomhuis blijkt vandaag helaas eerder een veredelde bezemkast dan een concertzaal. Als wij netjes een kwartier voor aanvang aankomen, staat er al een rij van honderd man die niet meer in de zaal past. Helaas lukt het ditmaal dus niet om de zelfbenoemde underdog van de Nederlandse rap-game live te zien. Klein inschattingsfoutje van zowel de organisatie als ondergetekende, maar dat mag de pret niet drukken.  

 

Foto: Patrick Spruytenberg 

 

Op hetzelfde moment staat  Intergalactic  Lovers namelijk op het programma in de Effenaar. Maar net als de vrolijke Vlaamse zangeres Lara Chedraoui zelf (ze laat het hele publiek Happy Birthday zingen voor de jarige geluidsman), is het muzikaal ook net iets te lief. De indiepop met een bluesrandje blijft wel erg netjes binnen de lijntjes. Hierdoor komt Intergalactic Lovers helaas niet verder dan een ‘best oké tweede keus’.  

 

Foto: Elke Teurlincks

Voor zo’n lieve en nette show hoef je in ieder geval niet bij  Priests te zijn. Hoewel frontvrouw Katie Alice Greer de show op dinsdag poeslief opent met “Please come a bit closer, I want this to be an intimate experience“, durft het publiek dankzij de intimiderende moves van Greer, al vrij snel nauwelijks meer oogcontact met haar te maken. De Amerikaanse band maakt rauwe, feministische punk en dat is precies wat we kunnen gebruiken in deze tijden. Dat weet Greer zelf ook, want ze brengt haar boodschap vol overtuiging, zelfvertrouwen en stiekem ook wel een beetje plezier.  

 

Foto: Elke Teurlincks

Op dezelfde avond is The Homesick  naar Eindhoven afgereisd om het Stroomhuis te laten trillen met zijn psychedelische postpunk. Gelukkig zijn we ditmaal wel op tijd op locatie, want deze show hadden we niet willen missen. De manier waarop er een dialoog ontstaat tussen zowel de vocals van de twee zangers als hun instrumenten (basgitaar en gitaar) is erg indrukwekkend. Soms bewust verveeld en dan weer vol energie, lijken de heren het contrast tussen het rustige leven in Fryslân en het hectische artiestenbestaan te tonen. De band is gelukkig moeilijk te ontlopen, want we zien deze heren graag snel weer.

 

Foto: Dick Rennings 

Zoals gezegd, DDW-Music behoort tot een van de meest gevarieerde festivals die het land rijk is. Naast de gitaarbandjes van dinsdag staat er woensdag een breed scala aan hiphop en elektronische acts op het programma. Te beginnen met  blackwave.  Deze band maakt hiphop vol soul- en jazzinvloeden. Dit is hoe een gedroomde collab tussen Anderson .Paak en BadBadNotGood zou klinken. In eerste instantie lijkt het een zitconcert te worden: het publiek blijft tijdens de openingstracks schuchter zitten in het restaurantgedeelte van Fifth | NRE. De energie en de heerlijke groove van de heren zorgt er gelukkig voor dat iedereen snel in de benen komt, net op tijd om helemaal los te gaan op blackwave’s bescheiden hit Big Dreams.  

 

Blackwave wordt in deze zaal opgevolgd door de instrumentale elektronica à la Weval van  Cid Rim. Helaas hebben we hier geen tijd voor dankzij het strakke tijdsschema van het festival.  We moeten namelijk snel door naar underground-hemel het Stroomhuis voor punkhopper Ray Fuego. Fuego maakt deel uit van het Amsterdamse alternatieve hiphopcollectief SMIB, net als Yung Nnelg tot kort geleden. Deze gasten zijn helemaal op hun plek bij DDW, want wie design – en dan vooral mode – zegt, zegt SMIB. In de Bijlmer werd hun afwijkende stijl die alle hokjes doorbreekt vroeger flink afgewezen. Nu vormt deze de basis voor de streetstyle die je overal ziet. 

Waar  Nnelgy in zijn solocarrière meer de subtiliteit opzoekt, wil Ray Fuego juist vooral ongepolijste herrie voor outcasts maken. En die herrie slaat flink aan vanavond. Vanaf het moment dat Fuego, vermomd met bivakmuts, het podium betreedt, vormt er een moshpit waar je u tegen zegt. Na een halfuur aan veel geschreeuw, loeiharde beats en blauwe ogen, is iedereen moe, ontladen en een beetje blij dat hij nog leeft.  

Wij hebben in de dagen dat we er waren nog lang niet alles gezien wat DDW Music te bieden heeft. Acts als Ares, Feng Suave, YAK, (Sandy) Alex G, Alex Lahey, The Weather Station, Quiet Hollers en Diet Cig vielen afgelopen week ook allemaal te bewonderen in de stad. Dit festival is dus de status als randprogramma van de Dutch Design Week al lang ontgroeid en is inmiddels een geduchte concurrent voor London Calling en REC. die ook in deze periode plaatsvinden.