Cullen Omori neemt je mee op zijn metaforisch dieet met zijn nieuwe album: The Diet
18 augustus 2018
Je bent je al weken aan het volstouwen met barbecue-worstjes, speklapjes en stokbrood. Je kijkt in de spiegel en je oordeelt dat dat corpulente lichaam van je betere tijden heeft gekend. Wellicht is het een idee om op dieet te gaan? Om alvast in de mood te komen is hier Cullen Omori met zijn tweede langspeelplaat The Diet.
Al gaat het album niet over Omori die letterlijk aan de lijn is, maar over een metaforisch dieet waar Omori de confrontatie aangaat met zijn negatieve gevoelens en deze probeert in te perken en om te buigen. Wat volgt is een album met daarop twaalf aanstekelijke nummers die aanvoelen als liefdesliedjes en je meenemen naar de turbulente tijd waarin Omori afgelopen jaar zat.
The Diet kun je zien als twaalf losse liedjes die de frustraties van Omori representeren en op de een of andere manier verbonden zijn met het thema liefde. De plaat opent met het sterke Four Years, de dromerige gitaarriff aan de start van het nummer voert je direct mee in het album. De galmende vocalen van Omori zorgen ervoor dat je je – voor een kleine veertig minuten – waant in de jaren zeventig. Voor je het weet ben je alweer bij het zonovergoten (en met die fijne gitaartokkel) A Real You beland en beluister je de plaat gewoon nog een keer!
Antidepressiva en romantiseren
Op The Diet vermijdt Omori de clichés en probeert hij het thema liefde breder te trekken. Zo benoemt hij – in het persbericht van zijn label Sub Pop – dat The Diet liefdesliedjes bevat over antidepressiva en romantiseert hij over gedachtes die hij had over hoe zijn leven eruit zou zien wanneer hij 27 jaar oud zou zijn. Slechts enkele nummers op The Diet hebben betrekking op liefde met een écht persoon. Een goed voorbeeld hiervan is in mijn ogen het vrolijke Happiness Reigns, dat een ode is naar zijn vriendin. Happiness Reigns bevat een refrein dat makkelijk in je hoofd blijft hangen (Flowers of uranium / and the kids just play along) en een strakke gitaarsolo aan het eind.
Toegankelijke plaat
Met The Diet heeft Omori een toegankelijke plaat die makkelijk in het gehoor ligt en je meeneemt van begin tot eind. Een sterk indie-album met voor mij als favoriet het nummer Quiet Girl. De zware synths, de dromerige riffs, de gitaarsolo aan het eind en de harmonie van de vocalen zorgen voor een nummer dat er uitspringt.