Amber Arcades: “Het is best lastig om als muzikant iets duurzaams op te bouwen in Nederland”
22 oktober 2018
The Daily Indie Presents Amber Arcades
Vrijdag 26 oktober
Wie Amber Arcades al een tijdje volgt, zag de band de laatste jaren het ene na het andere avontuur beleven sinds debuutalbum Fading Lines. De band van Annelotte de Graaf tourde niet alleen langs de mooiste Nederlandse zalen en festivals, maar ging ook veelvuldig door Amerika en Europa. Na opnieuw een mooie tour in het Verenigd Koninkrijk deze maand, komt Amber Arcades op 26 oktober naar Sugar Factory voor een The Daily Indie Presents-show.
Wij spraken deze week met De Graaf, onder meer over haar gloednieuwe tweede album European Heartbreak, haar buitenlandse avonturen en wat haar allemaal bezighoudt. We spreken haar op het moment dat ze aan het schilderen is in haar nieuwe appartement in Utrecht. “Ja, ik ben net terug van onze Engelse tour, dus alles loopt weer lekker door elkaar heen”, lacht ze. “Verder ben ik sinds een aantal maanden weer begonnen met mijn werk bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Daar werkte ik al in 2015 en 2016, maar toen het te druk werd met buitenlandse tours lukte het mij niet meer om het te combineren. Deze maand heb ik wel weer vrij genomen. Gelukkig kan dat”, vertelt de juriste/muzikante ons.
Engeland veroveren
Met een gedeeltelijk nieuwe bandbezetting speelt De Graaf dit jaar de shows rondom haar nieuwe album en zo’n nieuwe groep muzikanten en vrienden geeft de band weer een hele andere dynamiek. “Ik ben super blij met deze groep en het was heel erg fijn om elke dag met elkaar te spelen, dan groei je in elk opzicht ontzettend snel. En we hebben in zulke leuke zalen kunnen spelen overal, dat was te gek. Het is toch altijd op een of andere manier bizar dat er in elke stad weer allemaal mensen naar je show komen, dat blijft bijzonder.”
“Fuck you, ik ben muzikant en keihard aan het werk om iets moois op te bouwen en iets neer te zetten”
In Nederland en Engeland heeft de band de laatste jaren de nodige meters gemaakt. Is er een verschil tussen de twee landen in het traject dat je als band af kunt leggen en hoe bouw je iets duurzaams op? “Ja, in Nederland zie je duidelijk dat veel bands een bepaald traject proberen te volgen. Vervolgens hebben ze dat gedaan en gaat de volgende lichting bands dat rondje af. En zo blijft dat maar verder gaan zonder dat veel bands verder lijken te komen. Het is best lastig om iets duurzaams op te bouwen in Nederland”, vertelt De Graaf. “Voor ons scheelt het dat we ons daar niet alleen op focussen, maar ook in het buitenland actief zijn. In Engeland heerst er bijvoorbeeld weer een andere muziekcultuur dan in Nederland, ik heb het gevoel dat muziek daar voor de meeste mensen belangrijker is. Het leeft veel meer, mensen bezoeken daar vaker shows. Er zijn tegelijkertijd wel meer bands actief, maar ik heb nooit het idee dat die elkaar in de weg zitten. Er zijn tegelijkertijd meer plekken en mensen om voor te spelen. Daarnaast is het in veel Engelse steden mogelijk om echt een groeiproces door te maken als band. De lokale scenes zijn erg sterk en die kunnen een band echt dragen en verder helpen naar andere plekken in het land.”
“Bovendien heb je daar nog aardig wat grote muziekplatforms en radiostations waarmee je veel mensen kunt bereiken, dat is in Nederland toch echt een stuk minder. Maar het zit ‘m er ook in hoe we hier vaak met artiesten omgaan. Laatst liep ik in de Albert Heijn en zag ik op de voorkant van een lokale krant iets over Popronde Utrecht staan: ‘De beste bandjes van het land, live in de stad’. Dat verkleinwoord alleen al: ‘bandje’, dat is zoiets Nederlands. Dan wordt het eigenlijk al niet echt echt serieus genomen, het is haast denigrerend. Mensen vragen hier regelmatig aan mij: ‘oh, dus jij zit in een bandje?’ Dan denk ik echt: ‘fuck you, ik ben muzikant en keihard aan het werk om iets moois op te bouwen en iets neer te zetten’. In Engeland heb ik dat gevoel helemaal niet.”
All Alone In The Eurozone
Dit najaar duikt De Graaf de Nederlandse clubs in met het nieuwe album European Heartbreak op zak. Een indrukwekkende plaat waar een hoop thema’s op een hele natuurlijke manier samenvloeien in één gevoel, een concept. De sound, de songteksten, het artwork, de persfoto’s, het gouden pak van De Graaf, de video-trilogie, de optredens: alles loopt naadloos in elkaar over. “De eerste ideeën ontstonden in september 2016, na een Amerikaanse tour met Nada Surf. Ik wilde op dat moment weer gaan werken aan nieuwe muziek en ik heb daar na een clean cut in mijn agenda de tijd voor kunnen nemen. Onder meer door een werkbeurs heb ik van eind 2016 tot halverwege 2017 mij daar volledig op kunnen concentreren”, zegt De Graaf. “Het was een compleet ander proces dan mijn debuutplaat, wat meer intuïtief geschreven is, op dit album had ik een veel duidelijker idee voor ogen en waren er onderwerpen waar ik mij over uit wilde spreken. Ik moet zeggen dat ik deze manier van schrijven veel interessanter vind.”
“Ik vond het in Amerika lastig om aansluiting te vinden bij de stad of de cultuur, alsof ik te Europees voor deze shit was”
“Het concept van het album ontstond niet direct, maar zeer geleidelijk. Privé had ik net een zware periode achter de rug met een pittig verwerkingsproces en daar moest ik iets mee doen. En ik vond het bijzonder om te merken hoe je vervelende verhalen uit je verleden vaak mooier maakt voor jezelf, hoe ze door je geest worden vervormd om eigenlijk nog ‘iets van het leven te maken’, om door te kunnen. Tegelijkertijd waren er in het voorjaar en zomer van 2017 verkiezingen in Nederland, Duitsland, Frankrijk en Hongarije, waar veel rechtse en anti-Europese partijen het vrijwel overal goed deden. De Brexit en de Amerikaanse presidentsverkiezingen hingen toen nog vers in de lucht en op die manier kwamen die twee thema’s samen. In de huidige politiek zie je namelijk bij al die partijen een soort ‘vroeger was alles beter-effect’. Er wordt een verhaal geschapen om mensen aan een partij te binden en een bepaald beeld van een land of nationaliteit verkocht door een vervormd verleden voor te houden. Door selectief dingen naar boven te halen of juist weg te laten, iets dat je in je eigen leven ook vaak doet.”
Het opnemen
Maar als het concept rond is, steekt De Graaf de oceaan over en blijkt er nog een nieuwe laag in het verhaal te komen. “Na het schrijven van de nummers ging ik naar Amerika om alles op te nemen, alleen daar voelde ik mij helemaal niet op mijn plek. Ik vond het lastig om aansluiting te vinden bij de stad en de cultuur, alsof ik te Europees voor deze shit was. Vooral omdat ze in Amerika onwijs veel bezig zijn met nationaliteit, identiteit en dat ‘wij zijn Amerika-gevoel’ ontzettend hoog hebben zitten. Hier is dat veel minder, je ziet het wel in meer of mindere mate in afzonderlijke landen, maar met een Europese identiteit zijn wij bijvoorbeeld totaal niet bezig. Dat thema kwam toen in het proces bovenop die andere twee thema’s terecht.”
Het opnemen zelf ging wel de goede kant op, want ze werkte in Los Angeles met Chris Cohen – bekend van onder meer zijn eigen werk en als oud-bandlid van Deerhoof – en Trey Pollard, een van de oprichters van het liefhebberslabel Spacebomb Records dat onder meer werkt met Natalie Prass, Matthew E. White en Bedouine. “Toen ik aan het opnemen was bij Chris in Los Angeles, kwam ik in contact met Ben (Baldwin, red.), een andere oprichter van Spacebomb en hij heeft geregeld dat ik in hun studio in Virginia op kon nemen. Dat is echt een te gekke plek, er zijn daar allemaal super goede muzikanten aanwezig en via hun kwam ik weer in aanraking met allerlei andere bizarre muzikanten”, vertelt de muzikante. “Ik heb eerst het grondwerk met Chris gedaan en zijn stijl is super afgemeten en héél erg precies. Dat is precies wat ik zo fijn vind aan hem en aan de andere kant is de stijl van Spacebomb juist heel erg weelderig en romantisch, compleet het tegenovergestelde. En dat was precies wat ik wilde! In alle aspecten is het precies de plaat geworden die ik wilde, alles is geworden zoals het moet zijn.”
WEBSITE SUGARFACTORY | FACEBOOK-EVENT | TICKETS
Ben je lid van The Daily Indie (voor een tientje per jaar)? Dan maak je dikke kans op mooie vrijkaarten voor de show van Amber Arcades in Sugar Factory.