Interview

Zimmerman: “Misschien voelt een Belgische act gewoon exotisch, maar toch bereikbaar”


25 februari 2017

De lente komt eraan, bloemknoppen verschijnen aan de uiteinden van verse takjes. Ze zijn klaar om te ontbloesemen tot prachtige creaties. Bij The Daily Indie laten we graag kennis maken met Zimmerman: een van die verse en soms weelderige bloemknopjes. Zimmerman is het zielskind van Simon Casier. Een bassist waarvan Douglas Firs en vooral Balthazar de meest notoire namen op zijn curriculum vitae zijn. In de buurt van het Antwerpse stationsgebouw spreken we hem in aanloop naar zijn The Daily Indie Presents-show in Den Haag op vrijdag 10 maart.

Dag Simon! Bij Zimmerman sta je voor het eerst als frontman voor je publiek, hoe bevalt je dat?
“Het is erg plezant! Het is tof om eens de switch te maken van tussen het bassist zijn aan de zijkant van een podium naar plots gitaar te spelen en frontman te zijn. Wanneer je centraal in het zicht van je publiek staat draag je plots ook iets meer verantwoordelijkheid. Plots moet je denken aan bindteksten. De eerste paar shows liepen wel wat onwennig, ik heb dingen gezegd waarvan ik nadien dacht: wat heb ik nu weer gezegd?”

De projecten van je collega’s (Warhaus, J. Bernardt) bij Balthazar lopen stuk voor stuk erg vlot, is er sprake van onderlinge concurrentie?
“Goh, er is totaal geen sprake van concurrentie, maar we durven wel onderling eens wat plagerig te doen over onze solo-projecten. We zien elkaar wel minder vaak dan vroeger, want toen waren we praktisch altijd bij elkaar, maar we hebben nog steeds veel contact.”

Hoe is de aanloop naar de pauze met Balthazar eigenlijk verlopen, wie nam het initiatief?
“Eigenlijk is alles erg natuurlijk verlopen. Maarten (Warhaus, red.) en ikzelf waren al even bezig met onze eigen projecten en wilden dat materiaal ooit eens uitbrengen. We hadden beiden geen datum voor ogen. Binnen Balthazar voelden we allemaal wel dat we er na de derde plaat (Thin Walls – lees onze albumreview nog even hier, red.) wel tijd voor gingen vinden of maken. We vonden het allemaal geen slecht idee om na vijf à zes jaar non-stop bezig te zijn met Balthazar, er eens even een jaartje ertussenuit te knijpen. Zo kon iedereen eens ten volle voor z’n eigen ding gaan.”

Heb je voor Zimmerman bepaalde elementen uit Balthazar als grondstof of basis genomen? Zoals bijvoorbeeld het typerende koorgeluid?
“Toen we de plaat aan het maken waren, hebben we totaal niet nagedacht over zaken die we uit Balthazar of van andere bands gingen gebruiken. Onderbewust neem je de dingen waarmee je de laatste jaren bezig bent geweest natuurlijk wel met je mee. We hebben niet bewust zitten zoeken naar bepaalde aspecten of effecten die we konden kopiëren. We zijn begonnen bij één lied, waarbij we echt van alles uit hebben geprobeerd tot we iets tofs gevonden hadden. Natuurlijk zijn er achteraf mensen die zeggen van ‘het klinkt een beetje zo of beetje zo’, maar dat is helemaal niet erg zolang het maar geen vergelijking is met een stomme band. De meeste mensen vergelijken ons gelukkig wel met met toffe bands, haha.”

Een vergelijking die we vaker oppikken is die met The Strokes, heb je een verklaring hoe die er gekomen zou kunnen zijn?
“De eerste keer toen we met The Strokes vergeleken werden, heb ik het op me laten afkomen. Want ik vind het helemaal niet erg om met zo’n topgroep vergeleken te worden. Het is wel een vergelijking die volgens mij hoofdzakelijk ontstaan is door het eerste lied dat we uitbrachten, Someday Maybe. Indien we eerst een andere single of een speciaal lied van de plaat hadden uitgebracht was die vergelijking er waarschijnlijk nooit gekomen. Mensen willen een groep altijd direct gaan vergelijken en dan wordt het vaak ook nooit meer losgelaten.”

 

 

Welke bands zouden er mogelijks allemaal onderbewust Zimmerman beïnvloed kunnen hebben? Bands waar je zelf naar luistert?
“Ik schrijf al heel mijn leven muziek en het soort nummers dat ik schrijf zijn zo allemaal wel een beetje melancholisch zonder traag te willen zijn. Ik vermoed dat mogelijke onbewuste invloeden de bands zullen zijn waar ik zelf naar luisterde toen ik gitaar begon te spelen. Zoals Oasis, Eels en John Frusciante. Ik denk niet dat ik echt beinvloed werd of word door nieuwe moderne hippe muziek. The Strokes zullen me ook wel beïnvloed hebben, maar wat ze doen op gitaarvlak is m’n ding niet helemaal. Vandaar dat ik de vergelijking die mensen tussen Zimmerman en The Strokes maken best wel grappig vind. Ik vind de nummers ferm goed, maar de gitaren zijn mijn ding niet.”

Waar zijn jullie de laatste tijd zoal mee bezig geweest?
“We hebben een drietal weken getourd met De Staat en hebben ook een paar shows hier in België gespeeld. Het is tof om terug op tour te zijn. Al is het maar een half uurtje als support, je leert er wel superveel van, meer dan in een repetitiekot. We hebben veel gerepeteerd, maar toch hebben we op het podium toch nog nieuwe dingen uitgeprobeerd die soms eens tegenvielen. Dat wisten we dan direct door de confrontatie met het publiek. Dat is geen ramp natuurlijk. De nummers waarvan we wisten dat ze gingen werken speelden we wel altijd, dan was het niet erg dat er eens mindere tussen zat. Het is plezant om jezelf fris te houden door steeds eens iets nieuws te proberen. De plaat is nu ondertussen een drietal maanden uit, maar hij is uiteraard al eventjes klaar. Dan voel je toch wel de wil om hier en daar wat te gaan experimenteren.”

De Staat is wel een geheel ander genre dan Zimmerman, was het publiek te vinden voor jullie?
“Er waren wel een paar shows waar mensen eens keken van: ‘wat is dit hier nu?’ Maar op de meeste shows krijgen we wel positieve reacties, mensen leken zelfs onze muziek te kennen.”

Hoe is de ‘match’ tussen De Staat en jullie er gekomen?
“Ik heb eerst zelf wat zitten zoeken naar welke bands er tourden, waarvan we eventueel de support konden doen. Deze zomer zijn we op de jongens afgestapt en eventjes met hen gebabbeld. Ze wisten ondertussen al dat we geïnteresseerd waren en uiteindelijk was het allemaal erg snel beklonken.”

Kunnen we Zimmerman deze zomer ook op de festivals verwachten?
“Los van de bookings, zijn we er nog niet echt mee bezig. We focussen ons eerst en vooral nog op de clubshows en binnen twee maanden gaan we waarschijnlijk pas denken: alright, de festivals komen eraan, wat zullen we doen.”

Momenteel staan er de komende maanden zes concerten gepland. Wordt er nog meer ingepland of is er bewust tijd vrijgehouden voor andere verplichtingen?
“Er zullen er wel nog een aantal bijkomen, ook in Nederland, we zijn ermee bezig. Daarnaast zal ik ook meespelen op een plaat van een ander project, maar de prioriteit ligt nu toch volledig op Zimmerman.”

Is er een verschil qua tourgevoel tussen touren met Balthazar of met Zimmerman?
“Het levert dezelfde thrill, maar het is wel de max om als kleine act headlineshows te spelen. Die afwisseling tussen groot en klein maakt het ook interessant. Het is net zo spannend als toen we met Balthazar vorig jaar in Oost-Europa gingen spelen. Het is zalig om die afwisseling te hebben.”

Vernieuwing is dus echt iets wat je nodig hebt. Een eeuwige rol als bassist is dus niet echt iets voor jou?
“Het moment dat we terug met Balthazar zullen spelen zal ik ook blij zijn, hoor. Ik hoef niet om de vijf jaar iets compleet anders te doen. Maar wat frisse ideetjes of projecten maken het allemaal nog leuker.”

Is er al sprake van een comeback met Balthazar?
“Er is nog niets vastgelegd, maar het zal er zeker van komen. Ergens in 2017 zullen we waarschijnlijk eens samenkomen om te repeteren. Er is niet echt een deadline, maar die zouden we waarschijnlijk ook niet halen. Het zou onszelf alleen maar tegenhouden in onze andere projecten.”

 

 

Met je zielskind Zimmerman ben je dus de Nederlandse grens al over geraakt, je speelde onlangs al een releaseshow in Paradiso. Hoe kwam je uit bij deze show in Den Haag?
“De bookers zijn met dat idee op ons afgekomen. We waren aan het kijken om enkele Nederlandse shows te spelen en zij kwamen met deze suggesties. Mooie steden om te spelen!”

Weet jij toevallig een verklaring waarom Belgische acts zo snel en vol enthousiasme opgepikt worden door de Nederlanders?
“Goh, nu je het zegt, wel ja, omgekeerd is het inderdaad veel minder het geval. Acts als Jett Rebel zijn vree cool maar bij ons inderdaad niet echt bekend. Eigenlijk heb ik er geen flauw idee van. Misschien is het omdat we dezelfde taal spreken, maar toch uit het buitenland komen. Misschien voelt een Belgische act gewoon exotisch aan maar toch bereikbaar. Het kan natuurlijk ook gewoon allemaal toeval zijn.”

Stel dat Zimmerman de status van Balthazar ontgroeit, wat dan?
“Dan zullen we wel nog steeds tijd gaan vrijmaken voor Balthazar. Iedereen is nu nog volop bezig met de campagne van z’n eigen project en het is niet dat we hiermee op een vastgelegd moment gaan stoppen. We gaan nu volle bak spelen tot de zomer of zelfs nog langer. Daarna zouden we al een tweede plaat uit moeten brengen om de boel draaiende te houden.”

Zijn die ambities er dan nu al voor een tweede plaat?
“Ja natuurlijk, maar ook hier hebben we geen deadlines. We zijn er sowieso mee bezig, maar zonder echt concreet plan. Zimmerman is een project maar het is niet dat we nu eenmalig een plaat droppen en dan na de tour ermee ophouden. Het is een beetje m’n eigen kindje dat op de wereld gezet is, wat niet wegneemt dat het project niet eens onderbroken mag worden voor een ander project.”

Hoe ver reiken je andere ambities met Zimmerman?
“De wereld veroveren hé, haha. Het eerste doel was om de plaat te maken en deze uit te brengen, daar zijn we nu al voorbij. Het doel is nu om zoveel mogelijk te spelen en te groeien als band en steeds grotere optredens te doen. Niet om arena’s te gaan vullen, maar wel om zoveel mogelijk te spelen en zo de beste band in de wereld worden… en Nederland te veroveren.”

Bepaalde lezers zullen je vriendin, Noemi Wolfs, misschien wel kennen als voormalig frontvrouw van de Belgische band Hooverphonic. Is zij betrokken geweest bij de productie van de plaat?
“Het album gaat over heartbreaks en liefde tout court. Toen we net samen waren, heb ik de laatste nummers geschreven voor de plaat. Bijgevolg gaan deze nummers wel over haar. Zo heeft ze meegezongen op You Won My Heart, een nummer dat effectief over haar gaat.  Op de muziekkeuze en muziekproductie zelf heeft ze wel geen invloed gehad.”

 

 

Twee artiesten onder één dak, is dat een uitdaging of een zegen?
“Het is zalig! We hebben beiden geen job, welja geen vaste job waar we dagelijks om negen uur stipt moeten zijn. Dat maakt dat we vrijheid hebben in onze agenda’s. Akkoord, soms is er een van ons voor een langere tijd van huis, maar dat hoort erbij. Als we dan thuis zijn, zijn we thuis. Zo kunnen we soms bij wijze van spreken een hele dag niets te doen hebben en gewoon wat chillen of gaan werken in ons muziekkot.”

De clip van You Won My Hearten trouwens al de andere clips zijn opgenomen in stopmotion, wat is daar de reden voor?
“Voor de opname van de eerste clip zat ik samen met Victor Van Rossem, die so far al onze clips gefotografeerd en gemonteerd heeft. Zo hebben we wat zitten brainstormen. Ik had sowieso wel al het idee om een bepaalde lijn door alle clips te trekken, dezelfde soort beelden en sfeer. Ik weet niet meer precies wie van ons twee er met dat idee kwam om alles met foto’s en stopmotion te doen. Daar waar het op You Won My Heart een mix is tussen stopmotion en foto’s, is I Don’t Want It That Bad helemaal opgenomen in één take. De camera draaide hierbij in een soort van timelapse-modus.”

 

 

Heb je een idee hoeveel T-shirts je droeg op deze clip?
Ik vermoed tussen de vijftien en twintig. Ik heb ze nog allemaal liggen. Het was alleszins moeilijk om te puzzelen, de eerste keer had ik ze natuurlijk verkeerd aangedaan, haha. We hebben de clip trouwens ook eens opnieuw op moeten nemen omdat ik niet snel genoeg de shirts uitkreeg. We hebben de clip dan maar op halve snelheid opgenomen en vervolgens versneld om zo dubbel tijd te hebben om de shirts te kunnen uittrekken. Het oorspronkelijke idee was eigenlijk om de T-shirts aan te trekken in plaats van uit te trekken, maar dat zou nog langer geduurd hebben vrees ik. Eigenlijk zou ik er iets mee moeten doen. Verkopen of zo.”

 

Achteraf vroegen we Simon om jullie warm te maken voor het door ’t Paard van Troje en The Daily Indie-georganiseerde concert van Zimmerman op 10 maart in Den Haag. 

[KGVID]http://www.thedailyindie.nl/wp-content/uploads/2017/02/The-Daily-Indie-Presents-Zimmerman.mp4[/KGVID]

 

Leden van The Daily Indie krijgen 2,50 euro korting. Word hier lid!

FACEBOOK-EVENT: https://www.facebook.com/events/1693588020955435/
WEBSITE PAARD VAN TROJE: http://www.paard.nl/event/5113/ZIMMERMAN