Explore the North heeft dit jaar een prachtig gestileerd muziekdoolhof gecreëerd in de binnenstad van Leeuwarden
23 oktober 2018
Explore the North
22 t/m 24 november
Het was wikken en wegen voor onze redactie, want het programma van Explore the North is dit jaar nog veelzijdiger en dieper dan de afgelopen jaren. Het festival heeft een prachtig gestileerd doolhof van kunst, muziek en literatuur weten samen te stellen in de binnenstad van Leeuwarden. Wij leiden je er met dit artikel doorheen met onze redactietips!
Kaarten winnen voor het festival? Check dan onze actie waar je passe-partouts kunt winnen! En nog meer weten over Explore the North? Lees hier ons interview met programmeur Peter Reen.
Tekst Ricardo Jupijn & Midas Maas
In het centrum van de Friese hoofdstad kun je je lol op van 22 tot en met 24 november. Eigenlijk is alles mooi dat er tijdens het festival te zien is, maar dat is flauw en daarom geven we je een aantal tips om vast in de stemming te komen voor Explore the North. Naast onze tips vind je namelijk ook nog Ghostpoet, Lisa Morgenstern, Housewives, The Ex, Vaudou Game, Sundays & Cybele, Bo Ningen, Pardans, AK/DK en Matteo Myderwyk. Op muziekgebied dan, want ook komen bijvoorbeeld schrijvers als Adriaan van Dis, Maxim Februari en Hanna Bervoets naar Leeuwarden om in gesprek gaan over de mens in een digitale samenleving en project als Citybooks waarin de stad wordt geportretteerd aan de hand van 24 beelden.
L.A. Salami
Lookman Adekunle Salami is nu alweer een paar jaartjes bezig en de Engelse poëet heeft dit jaar misschien wel zijn beste album gemaakt met The City Of Bookmakers. Niet alleen in zijn eigen (niet lange, maar wel bijzonder vruchtbare) carrière, maar dit is een van de beste albums die dit jaar in ons bescheiden redactie-kantoortje heeft geklonken. De stem van Salami is glashelder, zijn band speelt schitterend strak. Emotioneel wanneer het lied erom vraagt, psychedelisch als Salami de muzikanten opzweept en funky bij elke mogelijkheid.
In 2013 debuteerde hij met de EP Another Shade Of Blue, loste hij nog twee EP’s en in 2016 debuutalbum Dancing With Bad Grammar: The Directors Cut, waarover Fortitude Magazine schreef: ‘A true triumph of an album and a work of art that aspires to inspire.‘ Als een jonge Neil Young die blues en folk laat stralen, maar niet alleen dat: Salami maakt politieke platen en hij windt er geen doekjes om, om het zachtjes uit te drukken. Op liedjes als Terrorism (ISIS Crisis), Generation L(OST) en England Is Unwell duikt hij er zonder genade in, maar hij kijkt wel met een zalige positiviteit naar maatschappelijke problemen en de roerige tijden in zijn eigen land. L.A. Salami, ga dat zien en luister het hieronder alvast!
Jessica Moss
Jessica Moss is net als L.A. Salami behoorlijk maatschappelijk gedreven. Dat blijkt al snel als je iets dieper in haar werk duikt: haar eerste EP Under Plastic Island, dat verwijst naar het plastic afval dat zich ophoopt in de oceanen en haar eerste LP Pools of Light met songs erop als Entire Populations die verwijst naar de massa-immigratie die plaatsvindt door klimaatverandering en Claciers, dat gaat over de gletsjers die smelten als het gevolg van diezelfde ontwikkeling. Die betekenis zit niet letterlijk in haar nummers: haar minimale postrock bevat namelijk geen teksten. Het lijkt dan ook meer verwantschap te hebben met klassieke muziek, met de gigantische lengtes en hoofdstukken van haar werk.
Die thema’s van de wereldproblematiek die ze met haar muziek probeert over te brengen, brengt ze op een andere manier over dan door er teksten over te schrijven. Ze tunnelt de emotie die deze thema’s bij haar opwekken in haar muziek. Ze stapt haar oefenruimte binnen, plugt haar viool in haar pedalen, drukt op ‘opnemen’ en begint vanuit de emotie die dergelijke problemen bij haar oproepen te spelen. Het legt volgens haar precies uit wat ze wil zeggen. Hoe anders is dat dan de manier van de band waar de meesten haar van zullen kennen: Silver Mt. Zion, een postrock-band die nog weleens teksten willen gebruiken om zijn punt te maken. Of mogelijk heb je haar naam weleens voorbij zien komen op de credits van een plaat van Arcade Fire of Broken Social Scene. Tijdens Explore the North is haar talent puur te bewonderen met haar prachtige solowerk.
Julia Holter
Met Julia Holter heeft Explore the North een muzikaal neusje van de zalm binnen weten te halen. De muzikante uit Los Angeles brengt deze week haar nieuwe album Aviary uit, waarvan de schitterende Words I Heard en Shall Love 2 al zijn verschenen. Over de laatste schreven we onlangs nog: ‘Ruim vijf minuten lang speelt ze met zichzelf en de luisteraar een bijzonder duivels spelletje en met een ongelooflijk wiskundige opbouw lijkt Holter zichzelf gecontroleerd te verliezen in een kakofonie van geluidseffecten.’ Het is allemaal zo prachtig mysterieus wat Holter maakt, er is geen touw aan vast te knopen en van een onverklaarbare schoonheid.
Het wordt de opvolger van de plaat Have You In My Wilderness uit 2015, een schitterend en complex album waarin je jezelf voor een moment in kunt verliezen. De kritieken waren van het ene platform nog beter dan van de andere: een 10 van The Guardian, een 8,4 van Pitchfork, een 9 van Exclaim en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Met haar avant-gardistische muziek weet ze pure muziekliefhebbers al jaren te vangen met een mengelmoes van akoestische en elektrische instrumenten die samensmelten in de wonderlijkste en meest fragiele muziek die we in jaren hebben gehoord. Luister haar nieuwe werk, duik diep in de nacht ook nog eens in dat bloedmooie Loud City Song uit 2013 en omcirkel vast haar show in de schitterende Westerkerk (óók nog!).
Lubomyr Melnyk
Sneller dan zijn schaduw is deze componist en pianist. Hij is dan ook een wereldrecordhouder met 19,5 noten per seconde in elke hand. Hoe kan het dan ook anders dan dat deze man al sinds zijn jonge jaren piano speelt. Hij werd in 1948 geboren in de Oekraïne en viel al snel voor de klank van de piano: “Je kunt hele werelden creëren op de piano”, verklaarde hij aan zijn label Erased Tapes. We zijn volgens hem deze dagen te druk bezig met onze displays en we realiseren te weinig wat voor menselijke prestaties en wonderen zich er om ons heen begeven.
Hij ziet improvisatie als een vorm van kunst en ziet zichzelf als een racepaard dat de race zo snel en perfect mogelijk rent. Hij houdt van muziek die continu doorgaat en geen einde lijkt te hebben. Live verandert hij binnen die ruimte de ‘kleur’ door kleine wijzigingen aan te brengen in zijn eigen werk. Hoe een optreden gaat klinken, blijft bij Melnyk dan ook altijd een verassing. Het kan ook niet anders met een discografie bestaande uit drieëntwintig albums.
Ifriqiyya Electrique
‘Sufi-trance gecombineerd met industriële noise’, is hoe Ifriqiyya Électrique wordt bestempeld. Tja, dat je er mogelijk even twee keer over na moet denken, snappen we. Misschien dat de volgende uitleg beter werkt: de liefdesbaby van de Franse punker François R. Cambuzat en drie muzikanten: Tarek Sultan, Yahia Chouchen en Youssef Ghazala, die traditionele Tunesische Bangamuziek maken. De duisternis en vreugde uit die religie komt samen met computers en elektrische gitaren. Zelf noemt de band het ‘een helend ritueel van bezetenheid en trans’.
Een van de doelen van de muziek is dan ook om de duivel uit je ziel te dansen. Een ander doel is het meenemen van de luisteraar naar verre landen. Zo zijn op het eerste album van de band Rûwâhîne, fieldrecordings te horen uit Turkije en China, die Cambuzat zelf maakte. De muziek van Ifriqiyya Electrique is een reis naar het verleden en een reis naar de toekomst.
WEBSITE EXPLORE THE NORTH | FACEBOOK-EVENT | TICKETS