De nieuwe The War On Drugs-single Thinking Of A Place is er weer eentje om elf minuten lang bij weg te dromen
26 april 2017
Na drie jaar verscheen een aantal dagen geleden het nieuwe nummer van The War on Drugs met als titel Thinking Of A Place. De single duurt welgeteld elf minuten, maar zal daarmee voor een liefhebber van de eerdere albums misschien nog eerder te kort dan te lang duren. Het lukt de band opnieuw om je binnen een paar maten in een dromerige roes te krijgen. Hoe doen ze dat toch steeds en wat is het met The War On Drugs en dromen?
De kunst van het wegdromen is er eentje die niet gemakkelijk is uit te leggen. Het blijft een gevoel en er bestaat (helaas/gelukkig) geen gids naar gevoelens. Is het de galm over de gitaren die je zo meeneemt, de typerende herhalende drumtrack, de kalme en heldere stem van frontman Adam Granduciel? De stemming heeft in ieder geval veel te maken met hoe de nummers tot stand komen: Granduciel zet een drumtrack op loop, speelt lang dezelfde akkoorden en improviseert. Dat zorgt er ook voor dat de nummers zo lang worden, legt hij uit in een interview met The Daily Indie in 2014. Hij raakte bij het maken van Lost In The Dream gehecht aan de ruwe opnames en wilde de emotie niet vervroegd afbreken. Die repetitieve stijl en opnamemethode nodigt je uit om af te dwalen met je gedachten en maakt ook van Thinking Of A Place een ongehaast, oprechte single.
Toch is het thema van de droom meer dan alleen een muzikaal dingetje. Het is ook niet bepaald iets waar de band omheen draait. Denk aan de titel van het vorige album, Lost In The Dream, en de vele teksten over dromen daarop. En ook deze single spreekt letterlijk over een droom, waarin hij uit de lucht blijft vallen tot hij wakker wordt. De droom van The War On Drugs is niet van het type David Lynch. Het is geen absurde, onaangename koortsdroom, maar meer een comfortabele melancholische gedachte. Of, zoals het laatste nummer van het vorige album het perfect omschrijft: ‘Lost in the dream / Or just the silence of a moment / It’s always hard to tell.’
Het gaat hier dus misschien niet eens zo zeer over een droom, maar over de beleving van de zangers gedachten en herinneringen. De wereld om hem heen die door de soms heel eenvoudige omschrijvingen als een droom aanvoelt. Teksten als ‘I’m moving through the dark of a long black night / Just moving with the moon and the light it shines’ in het refrein van deze nieuwe single dat Granduciel niet veel nodig heeft om een sterke mood neer te zetten. Die dromerige reflectie op de wereld heeft ongetwijfeld te maken gehad met het feit dat Granduciel te kampen heeft gehad met depressie en paranoïde gedachten in 2011. Hij kwam terug naar Philadelphia van de tour met het album Slave Ambient en zijn relatie was op de klippen gelopen. Hij voelde zich geïsoleerd en vervreemd van de mensen om hem heen, vertelt hij in een interview met The Guardian” “I’d see people but it was all just fleeting hello’s, weird drunken nights.”
De invloed van die periode vol alleen-op-de-wereld-melancholie is ook nog altijd terug te vinden in 2017. Thinking Of A Place gaat, zoals de titel al doet vermoeden, vooral over het wegdromen bij een specifieke herinnering. Nog altijd ‘lost in the dream’ denkt hij aan die tijd ergens in South Dakota, niet ver van de Missouri, waar hij iemand ontmoette die inmiddels uit zijn leven is verdwenen. In het refrein beschrijft hij hoe hij midden hier midden in de nacht naar terug grijpt: ‘But I’m thinking of a place / And it feels so very real / Oh, it was so full of love!’
Ons interview uit 2014 nog eens lezen met The War On Drugs? Lees hem hier!