Album Review

Washed Out neemt relaxen op Mister Mellow uiterst serieus


11 juli 2017

Ernest Greene (AKA. Washed Out) is het schoolvoorbeeld van een muurbloempje met een extreem grote fantasie. Op zijn 27ste bracht hij de eerste EP uit onder de naam Washed Out, maar daarvoor toverde hij in slaapkamer ook al de meest bizarre muziek uit de synths. Niet gek dat zijn eerste project Bedroom heette en dat hij wordt gezien als de grondlegger van chillwave: een genre met glossy synthesizers, een zuinig aantal hooks en een amateuristische bedroom-vibe.

Mister Mellow is een ‘visual album’, waarin Greene een nostalgische, spacende, alternatieve dimensie creëert. Hier vertelt elk nummer zijn eigen verhaal in een nieuwe stijl. Alles dat Greene de afgelopen jaren heeft gedaan komt samen in een climax op Mister Mellow. Een ijskoud biertje, met je tenen ingegraven in het zand en je billen op een loungebank van een strandtent: dat is waarschijnlijk de meest perfecte setting om dit album te luisteren. Maar ook een regenachtige, donkere herfstdag kan Washed Out nog omtoveren tot een zwoele nazomermiddag.

 

Met een album van deze lengte kunnen we alleen maar constateren dat Greene relaxen uiterst serieus neemt. Mister Mellow voelt alsof een nummer van dertig minuten in twaalf stukjes is gebroken. Een voortkabbelend album met nummers die perfect overstromen in de volgende. De vocals zijn compleet ondergedompeld in de hifi-beats, maar duiken sporadisch naar de oppervlakte.

Zijn artiestennaam en albumtitel komen door zijn sound compleet tot hun recht. Want man, wat is het mellow. En man, wat worden we omver gespoeld door deze chillwave van jewelste. Zelfs bestempelt hij het als ‘cruise house’, nog zo’n nieuw genre dat direct tot de verbeelding spreekt. Ondanks dat het album verrukkelijk is tot de laatste druppel, blijft het niet helemaal hangen. Een handje vol nummers redt het tot ons lange langetermijngeheugen: wazige zomerhit Get Lost, het naar disco neigende Hard To Say Goodbye en het veelzijdige Zonked. Deze ontmoeten elkaar op dezelfde rode draad, die door het hele album meandert en van Mister Mellow een sterk album maakt dat haar potentie net niet aantikt.