The Death Of Pop komt met een prettige nachtmerrie: stap in, maar vergeet niet uit te stappen

Je zit om half één ‘s nachts in de tram met je boek (of natuurlijk je e-reader) te wachten op tot je bij je halte bent aangekomen. Rustig ben je aan het lezen op het niet heel comfortabele tramstoeltje en langzaam begin je te merken dat je je niet helemaal meer kan concentreren op de letters. Je gedachten dwalen af en je staart uit het raam. Dat is waar het nummer Breathing van The Death Of Pop begint.

Het nummer omsluit je met vier muren van weelderige synths en gitaren en vormen het decor van een droom, die op het punt staat aan te vangen. Een vier-akkoordenschema ligt aan de basis en blijft het gehele nummer hetzelfde als een langzame regelmatige ademhaling. Toch blijft het liedje boeiend. De complexe ritmische en melodische aanvullingen kneden het geheel tot een bombastische ruimte vullende compositie en getuigt van een kundig staaltje vakwerk. Het is lastig om te bepalen wat het lied met je doet; er is iets aan de hand, maar je bent niet in staat er bewust over te oordelen. Eigenlijk precies wat je ervaart als je aan het dromen bent. In dat opzicht is Breathing dan ook een ontzettend geslaagde track. Na vier en een halve minuut en een meeslepende synthsolo eindigt het nummer precies waar het begonnen is. Je stapt de tram uit slaat jezelf nog even in het gezicht.

The Daily Indie volgt The Death Of Pop alweer een tijdje en schrijft sinds 2013(!) over dit prettige bandje. Het kwartet uit London en omschrijft haar eigen stijl al tijd als jangle-gaze: het jengelende gitaargeluid van Johnny Marr en The Smiths gemengd met het scala van effecten van shoegaze. Breathing staat op de nieuwe plaat Fed Up, die uit is gekomen op 30 juni.

Nu, doe het licht uit, zet de videoclip op fullscreen en draai het volume omhoog (maar niet te hoog want dat is slecht voor je oren).