TDI Tipt

TDI TIPT: Paradise, een stel muzikale superhelden die rock-noir een nieuwe kleur geven (20 november, TivoliVredenburg)


14 november 2017

Paradise
Maandag 20 november

 

De band speelt nog geen jaar samen, maar voor deze doorleefde veteranen betekent dat niet zoveel. Aan het hoofd zien we Sivert Høyem, die je misschien wel kent als de oude frontman van Madrugada, maar het wel weer eens tijd vond worden voor een nieuw project. Met zijn mini-supergroep Paradise heeft hij precies gevonden waar hij naar op zoek was.

Voor fans van Nick Cave, Pavement, Radiohead en Suicide

Nadat Madrugada alweer in 2008 is gestopt na de dood van gitarist Robert Burås, komt Høyem jaren later in een bar in Oslo Rob McVey tegen en kwamen de twee achter hun gedeelde liefde voor rauwe en explosieve shows en besloten zelf straight up rock te gaan maken met een bak jaren negentig-invloeden uit de underground. In het kaartenbakje van de twee zaten nog genoeg contacten om hun plannetjes vorm te geven, want vervolgens worden Simone Butler (Primal Scream) en Rob McVey (Marianne Faithfull Band) gecontact door het duo. Doel volgens Høyem: “We want our band to be shameless and magnificent.”

 

Opgekropte energie
Nadat het al snel klikt, gaan de vier de studio in met nog zo’n andere superheld: producer John Agnello. Onder meer verantwoordelijk voor albums van Kurt Vile, Alvvays, The Kills, Phosphorescent, Dinosaur Jr., Sonic Youth en nog een hele lijst artiesten waar je u tegen zegt. Aanvankelijk gaat de band zonder muziek uit te hebben gebracht al op pad door Europa, en dat bevalt zo goed dat er een najaarstour achteraan wordt geplakt.

Eind september verschijnt de eerste single Goodbye 21st Century van Paradise en een maand later komt er meer studiowerk naar buiten in de vorm van Yellow, een EP met vier nummers waar de band laat horen welke kant . Een zwaar klinkende plaat met melodieën die naar voren komen en weer weggedrukt worden. Het zijn nummers die je op een of andere manier niet naar beneden brengen, maar juist optillen door de opgekropte energie die zich een weg naar buiten proberen te duwen via de speakers. Bassiste Butler vat het samen als: “Exploring the darkness, beauty and vulgarities of life with a tongue in cheek decadence. Paradise is a place where anything goes.”

 

Het betere nineties-rockwerk
De EP is een stuwende rockplaat waarbij je tijdens leadsingle Goodbye 21st Centrury schetsen van The National en Japandroids voorbij hoort komen, maar de dronende noise op Headwound klinkt eerder klinkt als Pharmakon en Suuns dan jingly-jangly nineties-rock. Afsluiter Crying zweeft vervolgens als Radiohead over verlaten plattelandweggetjes waar in de koplampen alleen maar mist en stof te zien zijn.

De band schreef deze EP in een week tijd en had er niet lang voor nodig om hem live in te spelen. What’s next voor de band? Dat is nog niet bekend. Wat wel bekend is, is Paradise zijn show in TivoliVredenburg op 20 november. Waar overigens ook een ongelooflijk fijne Nederlandse band als support speelt in Pandora: Yasmine, waarvan we laatst nog een nieuwe video in première lieten gaan.


 

WEBSITE TIVOLIVREDENBURG | FACEBOOK-EVENT | TICKETS