TDI TIPT: hoe Charles Frances Moothart zich uit zijn comfort zone wist te treden met CFM
29 augustus 2017
Het Stroomhuis
Vrijdag 8 september
Met support van The Hazzah
Half augustus ging hij nog vol gas op Lowlands achter het drumstel bij zijn buddy Ty Segall als onderdeel van de Freedom Band, op 8 september is de besnorde garage-troubadour Charles Frances Moothart alweer terug in ons land met zijn eigen project: CFM. Voor degenen die hem nog niet of een beetje kennen als die ‘gast links van Segall’: een introductie van deze waanzinnige artiest.
Voor fans van: Black Sabbath, Grateful Dead & Fuzz
Moothart is een van de aanvoerders van de rijke, muzikale scene in Bay Area. Samen met maatjes als Ty Segall en Mikal Cronin speelt hij al een decennium in de meest uiteenlopende bands, van Epsilons (check hier een héél jonge Segall, Moothart en Cronin) tot en met GØGGS, Ty Segall Band en Fuzz. De multi-instrumentalist heeft in een recordtempo met allerlei bands ontelbaar veel platen opgenomen en heeft daarmee een dikke muzikale stempel gedrukt op de garagescene en zelfs een hele muzikale stroming. Het blijft onwijs interessant om te volgen wat zich daar allemaal afspeelt aan de westcoast, het is één grote melting pot van waanzinnige muzikanten die elkaar aansteken en met elkaar in bands spelen. Moothart, net 31 jaar geworden, is absoluut een van de masterminds van de scene die zichzelf continu blijft pushen en naar een hoger niveau stijgt.
In de periode dat wij Moothart in 2013 spraken voor een Fuzz-interview en al shaggies draaiend in de backstage van het Liverpool Psych Fest zaten te kletsen over muziek, werd het pas echt duidelijk hoe belangrijk de twee voor elkaar zijn. Niet alleen weet Moothart ook wel hoe een goed liedje in elkaar steekt, op veel Segall-platen blijkt die typerende, fuzzy gitaarsound van Moothart te zijn. Het zijn precies deze typische partijen die de albums hun karakteristieke gevoel geven.
Een soul searching frontman
Met zijn nieuwe project duikt hij wat minder weg achter zijn grote bos krullen en stapt hij in de schijnwerpers om te laten zien dat hij ook als frontman prima uit de voeten kan. Het duurde even voor hij met zijn project op de proppen kwam, waarover hij tegen Still In Rock vertelt: “I was going through a lot of personal changes and facing personal challenges. Musically things were coming to a crossroads where certain projects were going away and others were unsure for the foreseeable future. So those two factors combined just brought the record out of me.” De personal changes gaan vooral over de break-up met Emily Rose Epstein (die onder meer drumt in Ty Segall Band), zijn vriendin waar hij jarenlang mee tourde en platen maakte.
De muzikant besluit zich op te sluiten in zijn zelfgebouwde studio en knutselt maandenlang aan zijn eigen werk. Als de rook na een paar maanden eenmaal op is getrokken en Moothart weer een teken van leven geeft, is het niet geheel verbazingwekkend psychedelische garage dat de klok slaat op debuutalbum Still Life Of Ctirus And Slime. Wel klinkt het diverser en speelser dan je misschien zou verwachten, want Moothart heeft niet alleen alle nummers zelf geschreven, alles wat je hoort is ook door Moothart zelf ingespeeld. Na veelvuldig te hebben geëxperimenteerd met opname-technieken, microfoons en productie, verschijnt in 2016 via het vertrouwde In The Red Records zijn debuutalbum. Het label dat onder meer de muzikale zaken doet/deed voor Ex-Cult, Davila 666, The Black Lips, Kid Congo, Meatbodies, Oblivians, Thee Oh Sees en Wand.
Het was kennelijk echt een plaat die er van voor tot achteren uit zijn systeem moest komen, want Moothart tekende zelfs voor het Matisse-achtige artwork van de plaat. Een stukje soul searching dat de muzikant hard nodig had na zijn break-up en eindeloos veel tours met al zijn garage-vrienden. “It was nice to go into a room and shut the door and forget about time and just let it happen as it needed to happen”, vertelt hij tegen Janky Smooth in 2016.
Done and dusted
Wat hij ook opneemt of waar hij ook speelt, op zijn platen klinkt Moothart altijd als zinderende en dampende hitte die van loeiheet asfalt omhoog dwarrelt en langzaam smelt met de bas en drums die eroverheen denderen en wiebelen in het smeltende asfalt. Lange jams, vintage akoestische seventiesrock en geestverruimende riffs die garage, punk, glam, prog en stoner samensmelten tot die typische Californische zonnesteek-muziek. En terwijl we net kennis hadden gemaakt met Still Life Of Citrus Of Slime, zat ook dat typische releasetempo van westcoast-artiesten in het CFM-project. De volgende plaat – Dichotomy Desuturated – lag namelijk alweer done and dusted in zijn studio te wachten op het daglicht.
Een plaat waar hij nog dieper in zijn emoties roert en zich hoorbaar meer op zijn gemak voelt. Tegen Culture Creature vertelt hij eerder dit jaar over zijn plaat: “The whole record is out of my comfort zone. The cleaner, more forward vocals were a big hurdle for me. The songs themselves were more ambitious than the last record, which was a constant push and pull mentally for me. The mellower moments on the record – like the songs Dichotomy, Desaturated and the last song Message from the Mirror – are the more vulnerable moments that I am happy I saw through.” Verderop zegt hij: “The fidelity of the record itself was hard for me to push through. Ty [Segall] helped me push through the fear of having cleaner, louder vocals. I am still finding my voice as far as singing goes; that was a big one for me on this record.”
Straight
Alhoewel Moothart het vaak over onzekerheden spreekt, klinkt hij overtuigender dan ooit op zijn laatste plaat. Het helpt waarschijnlijk dat Ty Segall en Eric Bauer (oa. producer/opname-technicus voor Sic Alps, Meatbodies, Oh Sees en Useless Eaters) hem een zetje hebben gegeven in de beruchte Bauer Mansion in San Francisco. Samen met zijn live-maatjes Thomas Alvarez (van Audacity), Tyler Frome (oa. Moongerms) en Michael Anderson (oa. Epsilons) breekt hij met deze songs inmiddels zaal na zaal af.
En voor de toekomst, expect more: “I am constantly writing songs, where they will go I have no idea. CFM will certainly do another record as a whole band at some point, but we want it to feel organic and come together after playing live a lot. So hopefully that happens sooner than later. But in the meantime there is a lot stuff going on that I am excited about.” Het Stroomhuisje is 8 september aan de beurt (met The Hazzah als support), be ready!
WEBSITE PODIUM | FACEBOOK-EVENT
Op 9 september speelt CFM ook in Groningen, in Vera.