TDI TIPT: een greep uit de line-up van Indiestadt Festival (20 t/m 23 september, Paradiso)

Indiestadt Festival
20 t/m 23 september

 

Paradiso en Paradiso Noord worden weer omgetoverd tot de Indiestadt-speeltuin vol nieuwe muziek en bands om te (her)ontdekken. We noemen Everything Everything, Beach Fossils, Portugal. The Man, BARTEK, The Black Angels, Clap Your Hands Say Yeah en nog veel meer. Welke artiesten je nog meer echt niet wilt missen tijdens Indiestadt? Dat hebben we voor je op een rijtje gezet in onze redactietips!

Tekst Dirk Baart, Ruben van Dijk, Ricardo Jupijn, Simone van Hugten en Mabel Zwaan

Jen Cloher
Er zijn de laatste jaren maar weinig Australische singer-songwriters zo innemend als Jen Cloher geweest. Enkel met een gitaar om haar nek staat ze haar mannetje, maar met een pen tussen haar vingers zijn het wonderen die ze verricht. Haar laatste, zelfgetitelde plaat barst van de ontroerende vondsten, in thematiek variërend van conservatieve politici, tot het samenwonen met een vriendin die voortdurend op tour is. Trouwens: diezelfde vriendin (spoiler: Courtney Barnett), een van die andere innemende Australische singer-songwriters, zou in de grote zaal van Paradiso zomaar eens in de backing band van Cloher kunnen verschijnen. (RvD)
22-09, Grote Zaal om 20:00

 

Palm
Namen als Deerhoof en tUnE-yArDs komen regelmatig voorbij wanneer Palm onderwerp van gesprek is, maar Palm is vooral Palm: artpunk op z’n best. De band uit Philadelphia is voortgekomen uit instrumentale math-rock, maar is inmiddels veel meer dan dat. De band heeft tweestemmige zang omarmd, die prachtig mengt met de opzwepende gitaarlijntjes. Inclusief verrassende songwendingen, geeft Palm ‘gitaarmuziek’ een compleet nieuwe betekenis. Live komt de band helemaal tot zijn recht: wanneer alle instrumenten en stemmen met elkaar verweven zijn tot een inventief muzikaal avontuur waarin van alles tegelijkertijd gebeurt. (SvH)
21-09, Bovenzaal om 00:00

 

The Babe Rainbow
Zo hippie-de-pippie als deze vintage band eruitziet, zo old skool klinkt de voortreffelijke zwoele en funky disco die het maakt. Deze Australiërs uit Byron Bay maken naar eigen zeggen ‘Monkey Disco’, wat minder gek klinkt dan het lijkt als je het eenmaal hebt gehoord. Je krijgt in ieder geval direct zin om je haar te laten krullen, een bloemetjeshemd aan te trekken en een blokfluit te kopen. De band komt fris en vol goede moed naar Paradiso, want het heeft pas drie weken geleden zijn zelfgetitelde debuutalbum uitgebracht. Een analoog klinkend juweeltje dat heerlijk wegblowt. (RJ)
22-09, Bovenzaal om 21:00

 

Elephant Stone
Indierock? Nee, de heren van Elephant Stone maken hindierock! De band stamt uit Canada, maar alles aan de muziek van dit drietal schreeuwt India. Niet zo gek, want daar liggen wel degelijk de roots van frontman Rishi Dhir, de ijzersterke sitarspeler die samenwerkte met The Horrors, Brian Jonestown Massacre en The Black Angels. Gewaagde geluidsexperimenten wisselen zich af met even magische als moderne mantra’s. Het trio is ontegenzeggelijk geïnspireerd door de psychedelica van de jaren zestig, maar zorgt er in zijn catchy composities altijd voor dat eigen creativiteit voorop staat. (DB)
20-09, Bovenzaal om 19:50

 

Ducktails
Ducktails is al een ruime tien jaar in de running en in een ferme grip van Matt Mondanile. De gitarist, die onlangs is gestopt bij Real Estate om zich helemaal op Ducktails te concentreren, heeft het jingly-jangyly-roer geen moment losgelaten. Bijna elke twee jaar verschijnt er een nieuw album, met número zes genaamd Jersey Devil in aantocht. De lofi-dagen heeft Mondaline met St. Catherine in 2015 achter zich gelaten, maar de kenmerkende dromerige sound is nog altijd classic Ducktails. De twee nieuwe singles beloven al veel goeds voor de show in Paradiso Noord. (MZ)
23-09, Noord om 18:30

 

Sløtface
Weet je nog hoe Frank Carter en zijn Rattlesnakes op Lowlands veilig moshen voor vrouwen introduceerden? Het Noorse Sløtface heeft precies hetzelfde doel voor ogen. De feministische formatie uit Bergen maakt puntige pop-punk die een stuk beter klinkt dan je van het genre gewend bent. Slet een scheldwoord? In de even vrolijke als viezige nummers van het viertal staat de term juist voor trots. Sløtface provoceert en protesteert door alle regels van de popwereld – zoals het deze reïncarnatie van de riot grrrl-beweging betaamt – lekker aan zijn laars te lappen. (DB)
20-09, Bovenzaal om 21:15