TDI TIPT: de oceanische synthfolk van Husky en win kaarten voor de show in TivoliVredenburg (25-10)
1 september 2017
TivoliVredenburg
Woensdag 25 oktober
Als je muzikaal een beetje op heb gelet de laatste jaren, dan is de band Husky vast op je radar verschenen. Het gezelschap uit Melbourne werd alweer in 2008 opgericht en Husky – het is niet veel bands gegeven – blijft zichzelf maar verbeteren. Bewijsstuk A: het dit jaar verschenen album Punchbuzz.
Onze geschiedenis gaat inmiddels ook al een tijdje terug met de band, zo interviewden we de folkpoppers van Husky zelfs nog in 2012, ten tijde van de release van het bloedmooie album Forever So. Niet zo gek dat main dudes Gideon Preiss en Husky Gawenda (die voornaam verklaart een hoop als je nog vragen had rondom de bandnaam) de eerste Australiërs waren die muziek uitbrachten via ’t legendarische Sub Pop Records. De twee neven vormen nog steeds de basis van de band, een vruchtbaar en herkenbaar middelpunt waaruit telkens nieuwe en blauw gekleurde muzikale bloemen omhoog komen.
Van de hoge Himalaya tot de diepe oceaan
In het afgelopen decennium heeft de band niet in razend tempo allerlei albums uitgebracht, wel heeft Husky drie tot-in-de-puntjes-afgevijlde platen gemaakt. In 2012 met debuutplaat Forever So, twee jaar geleden met Ruckers Hill en op 2 juni van dit jaar kwam Punchbuzz uit. Een plaat waarmee de band zeker een andere richting in is geslagen, maar die nog steeds klinkt alsof deze in een ondergesneeuwd hutje op de top van de Himalaya is geschreven en opgenomen. Boordevol warme en uitgesponnen klanken die schitteren in het diepe dal en doen denken aan The War On Drugs en The Shins en mede-Australiërs als Angus & Julia Stone.
Een van de hoogtepunten van Punchbuzz is zonder twijfel Shark Fin. Een nummer dat klinkt alsof de band langzaam omhoog komt borrelen met de kletterende bas, gedempte drums en waterige gitaarlicks. Een zeer gecontroleerd en ingehouden klinkend nummer (check hier een live-versie), waarin Gawenda zingt:
A shark fin cuts through the water
Like a stranger, somehow familiar
First my love, this is goodbye
Wake me after it’s over
Berlijnse invloeden
De inspiratie haalde de band voor deze plaat in Berlijn, de plek waar de band een jaar lang verbleef tijdens een sabbatical. Niet dat je ineens in Berghain-achtige taferelen beland als je de plaat opzet, maar door het hele album zijn er een hoop zorgvuldig geïmplementeerde elektronische invloeden te horen. Tegenover Culture Creature vertelt Gawenda: “It’s a nocturnal city and that dark, enthralling, thrilling tone of the city made its way into the album.”
De onversneden Fleet Foxes-indiefolk die op de eerste twee platen was te horen, heeft daarmee een zetje gekregen en in de plaats daarvan is nu een dikker en experimenteler geluid verschenen. In hetzelfde interview zegt hij: “In their earliest stages, the songs were coming out punchier, more up-tempo, with a slightly darker edge. So we had to treat them differently. It meant exploring different feels, different kinds of drum and bass approaches, different guitar sounds and synth sounds. Sonically and musically we explored further than we have before; we were more open, more free. As a result, Punchbuzz is a very different record than our first two.”
Samensmeltende invloeden
Husky bewandelt een weg die wel meer folkbands succesvol af hebben gelegd. Zelf zegt de band veel naar The National, The War on Drugs, Damien Jurado, Jonathan Wilson en Tame Impala te hebben geluisterd tijdens het schrijven van het album. Bands die als geen ander hebben gezocht naar het punt waar een akoestische en elektronische sound elkaar raken. Maar goed, wie er ook achter de knoppen zit, die vertrouwde stem van Gawenda blijft je altijd toezingen. Als een dekentje zit hij om de mix heen gevouwen, kalm en geruststellend.
Voor de zanger is de afsluiter – Spaces Between Heartbeats – een belangrijk nummer op de plaat. Tegenover Australianmusician.com.au zegt hij: “Spaces Between Heartbeats is an important song for me. I felt like it expressed something that felt authentic and true for me. That’s an important feeling as a writer. But where the song ended up, with Gideon and Matt’s help and influence, I could never have imagined. And it feels even truer than it did to begin with, although I never would have had the vision to take it where it ended up, on the record.”
Winnen?!
We hebben ook nog twee kaartjes liggen voor de show van Husky in TivoliVredenburg op 25 oktober. Wil je die winnen? Stuur dan vóór 23 oktober een mailtje naar ricardo@thedailyindie.nl met daarin de reden waarom jij graag naar Husky wilt gaan. De meest originele/enthousiaste inzending gaat naar de show in Utrecht met een vriend of vriendin.
WEBSITE TIVOLIVREDENBURG | FACEBOOK-EVENT