TDI TIPT: de muzikale snoepwinkel van Metropolis Festival (2 juli)

Metropolis Festival
zondag 2 juli

 

Dat gaat ineens snel: aanstaande zondag staan we alweer te knallen op Metropolis Festival. Het gratis toegankelijke festival in het Zuiderpark staat voor de 29ste keer vol met muzikale verrassingen. The Daily Indie loodst je door de bandjes en artiesten die jij absoluut niet wilt missen zondag. 

Tekst Dirk Baart, Ricardo Jupijn en Ruben van Dijk

Eerder hadden we al interviews met J. Bernardt, IDLES, headliner The Orwells en festivalprogrammeur Joey Ruchtie. Deze keer duiken we nog dieper in de line-up en vissen drie TDI-redacteuren zes gloedhete bands uit het programma.

Yungblud
Negentien jaar pas en nu al heel Europa doortrekkend om de grote festivals te spelen. Dominic Harrison is er eentje om in de gaten te houden. Liefhebbers van Jamie T en Arctic Monkeys doen er goed aan om 16:30 naar de Workers-stage te gaan voor Yungblud. Hij komt uit Doncaster en heeft een duidelijke missie met zijn muziek. Tegen The Line Of Best Fit vertelt hij: “At the minute I feel like young people are not being listened to. Music is how I can express my opinions and create change. If we fight, we win.” Harrison heeft een duidelijk hitgevoelig-element in zijn botten, absoluut eentje om in de gaten te houden en leuk om ‘als eerste bij geweest te zijn’.

 

 

The Dawn Brothers
Dit jaar verscheen debuutalbum Stayin’ Out Late van The Dawn Brothers. UK, US, Australisch? Nee joh, deze jongens komen gewoon lekker uit Rotterdam, een van de vele bewijzen van de levendige muziekscene in de stad. Met The Band, Creedence, The Stones als referentiekaders zit je goed voor je seventieskick tijdens Metropolis. Nauwsluitende koortjes en een hard geworden modderige sound die de band opnam in Pablo van de Poels studio genaamd Electrosaurus Southern Sound. De band speelt om 13:15 op de Thinkers-stage, dus kom lekker op tijd om niets te missen van het lokale talent.

 

Beach Slang
Beach Slang uit punkstad Philadelphia bestaat pas sinds 2013, maar eigenlijk hebben we het gevoel dat de band er altijd al was. Komt misschien omdat het viertal al twee sterke platen op z’n naam heeft en zelfs al vier bandleden versleten heeft. In april van vorig jaar liet zanger James Alex het publiek bij een show in Salt Lake City zelfs weten dat de band uit elkaar ging. Niets van waar, zo bleek uiteindelijk, en daarom staat Beach Slang gewoon op Metropolis. Laat je niet foppen door Alex’ schattige strikje, Beach Slang is een snoeiharde band vol spanning en sensatie.

 

The Orwells
The Orwells zijn minstens zo berucht als beroemd. Na een van de meest opmerkelijke liveshows bij David Letterman ooit en een Nirvana-achtige vechtpartij, ontwikkelde de formatie rondom de immer fanatieke Mario Cuomo zich tot publieksfavoriet op poppodia en festivals. Heeft de ongebruikelijke doch geslaagde derde plaat Terrible Human Beings (inclusief puike punknummers en een Pixies-tribute) de show veranderd? “Nee”, zo vertelde Cuomo zelf ons in een interview over theedrinken op tour. The Orwells zijn nog altijd even terrible als altijd. Gelukkig maar, want als het aan ons ligt kan Rotterdam altijd wel wat rock-‘n-roll gebruiken!

 

IDLES
“Motherrrr…..FUCKERRRS!!!!,” raast Joe Talbot op Mother, de derde in de reeks van dertien onbegrensd furieuze punktracks die de naam Brutalism draagt. De frontman van IDLES is boos en tiert vol hilarisch cynisme over alles waar ook maar over te tieren valt, vergezeld door ranzige baspartijen, groots gitaarwerk en drums die alles aan diggelen slaan. Nu is er in de gure steegjes van een stad als Bristol altijd wel een band te vinden die aan dat signalement voldoet, maar geen band voert zijn tirades met zulke overtuiging. In het interview dat we eerder met de band deden, omschreef Talbot de plaat als “een blok beton”, en daarover durven wij niet te twisten: geen band op Metropolis is zo loeisterk gewapend.

 

Priests
Zes jaar, een paar digitale releases, cassettes en 7-inches waren er nodig voor Priests éíndelijk aan Het Debuut toe was. Die ellenlange aanloop is de band uit Washington, D.C. na een enkele luisterbeurt van Nothing Feels Natural makkelijk vergeven. Onder bezielende leiding van de soulvolle en onstuimige Katie Alice Greer slingert Priests het ene na het andere postpunkanthem je trommelvliezen in. Gedreven, gewiekst en ook nog eens voorzien van een boodschap zagen Greer & co aan de stoelpoten van het vrouwenhatende establishment, waarvan Trump momenteel de vaandeldrager is. Alom is die woede niet en tussen de snedige commentaren is – gelukkig – nog altijd plaats voor wat razende danspassen, dus spits je oren en vier de weerzin met Priests.

WEBSITE METROPOLIS FESTIVAL | FACEBOOK-EVENT