tdi tipt | The Daily Indie

Transformer Festival
Zaterdag 15 juni

De formule van Transformer Festival is duidelijk: ‘Een dag vol nieuwe, relevante en spannende muziek van veelal bands die je nog niet kent en waarvan je later zegt: ‘die heb ik nog gezien in de Muziekgieterij’.’ Dat klinkt als een perfecte hap voor The Daily Indie en na het bekijken van de line-up kunnen we dat volmondig bevestigen. In aanloop naar het festival, visten we alvast onze beste tips op.

Tekst Ricardo Jupijn & Leni Sonck

Transformer is echt een festival dat op maat is gemaakt voor de muzikale diversiteit-liefhebber. Dat bleek maar weer uit de laatste namen die onlangs bekend werden gemaakt, waarmee nog meer de breedte en de diepte in gegaan werd. Zo zie je onder meer Amyl & The Sniffers, Penelope Isles, Isbells en Mintzkov in Maastricht. Early adopters: noteer zaterdag 15 juni maar in je agenda, deze ga je niet willen missen!

Isbells
Een nieuwe naam is de Leuvense band Isbells niet, maar het zijn zeker nieuwe tijden voor de band die een paar jaar geleden nog wereldwijd te horen was in een campagne van Trivago. Als de melancholie die je normaal via je muziek het daglicht laat zien, opeens vastzit in je hoofd dan is de gedachte om te stoppen nabij. Het overkwam Gaëtan Vandewoude, frontman van Isbells. In een interview met De Morgen zei hij daar het volgende over: “Ik zag de brokstukken van mezelf op de grond liggen. En ik wist niet meer welke stukken de goede waren, en welke niet.”

We zijn maar wat blij dat we al even kunnen genieten van die vijfde langspeler Sosei. Die plaat werd omschreven als ‘het kleurrijkste en beste album van de band.’ Het proces was iets minder kleurrijk, zo zag Vandewoude zijn thuisstudio in vlammen opgaan, nog voor die in gebruik kon worden genomen.

Voor fans van Bon Iver en Nick Drake is er dichter bij huis dus Isbells. Prachtig, breekbaar en persoonlijk, maar de eindbestemming, die is gelukkig nog lang niet in zicht. (LS)

Bawrence of Aralia
Een thuiswedstrijd wordt er tijdens Transformer Festival gespeeld door Bawrence of Aralia, waarmee de Maastrichtse muziekscene nog eens duidelijk maakt wat voor toffe bands het in de gelederen heeft. Laat je niet voor de gek houden door de guitige bandnaam die refereert naar de Britse oorlogsfilm uit 1962. Vorig jaar verscheen het sterke debuutalbum Bawredom via Subroutine Records, dat onder meer vier sterren bij mocht schrijven van de Volkskrant en door fans van artiesten als Real Estate, Local Natives en I am Oak toch zeker niet gemist mag worden.

De band speelde onder meer als support van Mild High Club, Peter Kernel en Klaus Johann Grobe, deed afgelopen jaar mee aan Popronde en tourde door Duitsland. Onder meer met die acht liedjes van het debuut die zo zachtjes langs een grijze hemel zweven en als een luchtballon stijgen en dalen boven de glooiende heuvels van Maastricht. (RJ)

Penelope Isles
Het viertal genaamd Penelope Isles verscheen een tijdje terug al op onze radar. Als we de band moeten situeren, mikken we op een raakvlak tussen psychedelica en melodieuze pop. Klinkt veelbelovend, niet? Chlorine en Round, de eerste singles naar aanloop van de debuutplaat klinken alvast ontzettend lekker.

Over die eerste single Chlorine schreven we onlangs nog het volgende: “Het nummer drijft langs een uitgebreid kleurenspectrum, maar het zijn toch vooral de gitaren die een prominente rol in het nummer krijgen. Dromerig en verslavend.” Dat valt dus kort samen te vatten als: hier moet je bij zijn! (LS)

STADT
Zelfs met de gloednieuwe plaat There Is / Nothing Twice wordt STADT nog weleens het ‘best bewaarde geheim van Gent’ genoemd. Met inmiddels drie goed ontvangen albums op zak en een Belgisch muziekjournalistenleger dat om de band heen zoemt, kunnen we dat wel laten vallen. Het laatste album valt goed in de smaak met zijn krautrock, progrock en een dikke lading psychedelica.

Muziek waar alles lekker dwars door elkaar heenloopt en wat je rustig over je heen moet laten komen. Liedjes die plots stoppen, halverwege van genre veranderen en allerhande schizofrene acties. Het klinkt soms als één grote improvisatie waarbij er zo nu en dan stiekem van bezetting lijkt te worden gewisseld. Een experiment waar je met je neus bovenop wilt staan, geloof ons. (RJ)

Someone
De laatste en niet-te-missen-tip is voor ons Someone. Het nieuwe én multimediale concept-project van Tessa Rose Jackson zit namelijk niet alleen vol psychedelische pop en zelfgemaakte illustraties, er hoort een augmented reality-app bij! Someone presents: Orbit (die vind je hier op Google Play en voor Apple). Bij elk nummer is namelijk een speciaal artwork gemaakt door Jackson en met de applicatie kun je er helemaal virtueel induiken en alle hoekjes en kantjes verkennen.

Check hier een video waar je het met eigen ogen kunt zien. Interactieve kunst gemengd met muziek: dat vinden wij behoorlijk next level. Omdat de muziek zo mooi is (luister hier de verse debuut-EP ORBIT) en alles om het project zo doordacht en origineel is, hebben we haar onlangs uitgebreid geïnterviewd en dat verschijnt snel online. Stay tuned! (RJ)

WEBSITE MUZIEKGIETERIJ | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

CLUB ACHTUNG!
3 mei – Q-Factory Amsterdam

Achtung! Achtung! Uit de ondergrondse muziekkrochten duiken maar liefst zeven acts op die vrijdag 3 mei het beste van zichzelf geven en het beste uit het publiek halen. We hebben het over de nieuwe avond CLUB ACHTUNG!, die ons komt verrassen met nieuwe acts. Om je alvast voor te bereiden op deze indiepostpunk-avond in Q-Factory tippen wij alvast onze favorieten.

Tekst: Ricardo Jupijn & Leni Sonck

Zo is Amsterdam ineens een fijne bandavond rijker. Omdat CLUB ACHTUNG! het nieuwe indoorfestival van Q-Factory is, wilden we bij het begin beginnen en vroegen we programmeurs en bedenkers Bart Jansen en Michel Bloem naar hun inspiratie voor deze avond.

“Tijdens CLUB ACHTUNG! willen we muziekliefhebbers kennis laten maken én bovenal verrassen met nieuwe spannende bands die nog niet bekend zijn bij het grote publiek. Wij bezoeken regelmatig showcase-festivals als Eurosonic, Reeperbahn en The Great Escape en daar zien we veel nieuwe acts waarvan we denken: ‘die horen een podium te krijgen.’ Daarom is CLUB ACHTUNG! in het leven geroepen.”

“Annabel Allum is een van de acts die komt spelen, die we een paar jaar terug zagen op de Alternative Escape in Brighton in een kleine kroeg. Een aantal jaar later heeft zij onder meer op Eurosonic en het officiële programma van The Great Escape gestaan. Verder speelt onder meer de Duitse band Leoniden, die in eigen thuisland al enorme zalen uitverkoopt, maar in Nederland nog ontdekt moet worden. Een spannend en divers avondvullend programma in twee zalen dat je niet mag missen als je iets nieuws wilt ontdekken!”

OTHERKIN
En daar zijn we blij mee: zo komen de jongens van OTHERKIN weer terug naar Nederland. De band is ondertussen een bekende van ons, zo interviewden we frontman Luke Reilly in 2017 nog over zijn band en debuutalbum OK. Later gingen we nog eens met de band op tour en ja, hebben we zelfs een heuse akoestische The Daily Indie-videosessie met OTHERKIN gedaan tijdens Where The Wild Things Are Festival in 2016. Wij vielen uiteindelijk vooral voor die hyperenergieke en overdonderende sound van de band, die op plaat en live altijd retestrak door de speakers heen wordt gedonderd. Met de nieuwe single Tombstone gaat de band overigens een veelbelovende kant op, we zijn benieuwd naar nog meer werk, dat ongetwijfeld tijdens CLUB ACHTUNG! van het podium afgevuurd zal worden.

Annabel Allum
Dit jaar stond Annabel Allum nog op Eurosonic Noorderslag waar Allum getipt werd als ‘een van de meest belangrijke sarcastische stemmen in de indiescene.’ De reden? Haar EP Sorry I’m Not Perceptible bevat ‘Courtney Barnett op een Kill Bill-wraakmissie’-referenties. We gaan je echter niet vertellen waar die zitten, zoek dat maar lekker zelf uit! (Check hier trouwens nog een heel toffe BBC-liveversie van het nummer Beat The Birds van Allum en haar band!)

Lysistrata
Pak je rekenmachine er maar bij, want er is een groep Franse mathrockers aanwezig in Q-Factory op 3 mei. Lysistrata (vernoemd naar de beroemde Griekse komedie over de Peloponnesische Oorlog, waar alle vrouwen hun mannen seks weigerden, in de hoop dat ze tot overgaan tot vredesbesprekingen. Dat liep natuurlijk helemaal uit de klauwen, maar dat moet je zelf even uitzoeken). De band Lysistrata kon je de afgelopen twee jaar al zien tijdens festivals als Eurosonic, Dour en Misty Fields en vergelijkingen met Fugazi en At The Drive In worden regelmatig gemaakt. Nieuwsgierigen kunnen hier nog een volledige liveshow zien die de band vorig jaar gaf tijdens Les Vieilles Charrues.

Leoniden
We steken de grens even aan de andere kant over, richting Duitsland. Deze jonge bandleden stonden vorig jaar nog op Eurosonic Noorderslag en gingen op tour met niemand minder dan Franz Ferdinand. We horen fris en jeugdig enthousiasme dat bij momenten, lees: in de refreinen, tegen het hyperactieve aan leunt. Probeer maar eens stil te staan bij de energieke mix waar een vleugje jaren negentig nooit ver weg is.

LUCIA
Het wordt de allereerste show in Nederland voor LUCIA, maar de Schotse is niet aan haar proefstuk toe. De maand maart staat namelijk in het teken van de Verenigde Staten met optredens in New York, Texas (SXSW) en Los Angeles. Denk bubblegum-powerpop meets grunge en als je dat dan even goed mengt, zou je zo ongeveer bij LUCIA moeten uitkomen. BBC en NME richtten hun ogen al op de band, hoog tijd dat wij ons daarbij aansluiten.

WEBSITE Q-FACTORY | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Elke week stellen we je voor aan een band die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Onze radar draait weer op volle toeren en deze week tippen we de Belgische formatie Mooneye.

Achtergrond: Songwriter Michiel Libberecht begon als solist. Onder de naam Mickey Doyle speelde hij onder meer in Het Depot in Leuven, Democrazy in Gent en op Leffingeleuren. In 2017 deed hij mee aan de muzikale wedstrijd Jonge Wolven, waar hij als winnaar uit de bus kwam. Het werd tijd om het wat serieuzer aan te pakken: een volledige band, een nieuwe naam en een eerste EP. Dat kwam er allemaal in 2018 in de vorm van Mooneye en de gelijknamige EP.

Voor die EP trokken muzikanten de studio in met Pascal Deweze, die ook met Warhaus en Broken Glass Heroes werkte. Het resultaat werd een debuut dat zweeft tussen melancholie en folkpop. In 2019 kwam de band als een van de drie winnaars van De Nieuwe Lichting uit de bus, de muziekwedstrijd waarbij het Belgische radiostation Studio Brussel op zoek gaat naar jonge beloftevolle acts. Daarmee treedt de band in de voetsporen van SONS, Portland en Tamino.

Samengevat: nostalgische vocalen en een warm muzikaal dekentje voor de koude (en minder koude) dagen.

Weetje: op Record Store Day (13 april) brengt de band zijn debuut-EP in gelimiteerde oplage uit op gekleurd vinyl.

Eentje voor de playlist: We hadden ons voorgenomen om hier telkens één nummer te tippen en daar hebben we bij het beluisteren van de EP toch wel even spijt van. Als we dan toch moeten kiezen, dan stellen we graag I Don’t Believe The Times Have Changed voor als toevoeging aan je playlist.

Het klinkt warm, nostalgisch en vooral niet te gecompliceerd. Let vooral even op de kleine details in de muziek en hoe die als het ware een filter over het nummer gooien, waardoor de stem van Libberecht nog meer tot zijn recht komt. Het is tevens de ideale kennismaking met de band en we willen je alvast waarschuwen, voor je het weet heb je deze alweer op repeat.

Voor fans van: We zien Mooneye graag in het rijtje met Beirut en The Bony King of Nowhere.

In je agenda: Op 5 april speelt de band in Rotterdam tijdens PopUp 010 en op 20 april speelt Mooneye met Camille Camille in Altstadt Eindhoven.

Peel Slowly and See Festival
Zaterdag 23 februari

Bij alles wat Peel Slowly And See doet, spat het muzikale plezier en de ambitie ervan af: het Leidse ontdekkingsfestival bestaat sinds 2013 en maakt zich op voor een editie met een programma om jezelf een lange avond in te verliezen.

We spreken vandaag met Mark Siera, hoofdprogrammeur van het festival en bedrijfsleider/mede-eigenaar van Velvet Music Leiden, de plek waar het festival ontstond uit de geest van drie vrienden. Inmiddels is het een samenwerking tussen Jazzed Up, Subblicious, De X, Velvet en de Leidsche Schouwburg. Een gesprek over het ontstaan, de ambities en de editie van dit jaar.

Een platenzaak op het podium
Een festival opzetten is niet bepaald iets wat je er ‘even naast doet’. Waar kwam de drang bij Siera vandaan om een festival als Peel Slowly And See te organiseren? “Het LVC ging in 2013 dicht en daardoor hadden we in Leiden al een tijdje niet veel live-acts gezien. En ja, we wilden simpelweg weer eens lekker een bandje gaan kijken”, vertelt Siera. “Plus, in Leiden missen we een festival als Le Guess Who?, Motel Mozaique of Crossing Border: een winters festival waar je spannende acts op een bijzondere plek kunt zien. Daarom zijn we een avond gestart in het Imperium Theater en daar bleek al snel dat we niet de enigen waren die daar op zaten te wachten, aangezien de eerste editie direct uitverkocht was. Niet lang daarna werden we door de Leidse Schouwburg gevraagd om het festival bij hen te gaan organiseren. Dat was wel spannend, want toen gingen we het ineens organiseren in de oudste schouwburg van het land, met een capaciteit van vijfhonderd mensen in plaats van tachtig.”

Peel Slowly And See heeft de ambitie om door te groeien naar een bezoekersaantal van tussen de vijf- en tienduizend. Hoe willen ze dat gaan doen? “De Leidse Schouwburg is een goede eerste stap geweest, want we willen graag het hele Cultuurkwartier erbij betrokken. Daar heb je naast de Schouwburg ook Scheltema, Gebr. de Nobel, het Imperium Theater, de Lakenhal én daarachter nog Molen de Valk met een groot plein erbij. En dat ligt dus allemaal naast en tegenover elkaar, het zou ideaal en uniek zijn om een festival te organiseren in dat gebied, dan kun je echt alle kanten op.”

“Ik denk absoluut dat het mogelijk is. Het hoeft allemaal niet volgend jaar geregeld te zijn, we hebben de tijd om te groeien. Inmiddels staan er steeds meer partijen achter ons, inclusief de gemeente. Dat is niet alleen een goed teken, dat hebben we echt nodig als we echt hét Leidse festival willen worden.”

Een platenzaak op het podium
Wat kunnen bezoekers zoal verwachten als ze naar Peel Slowly And See gaan? “Het idee is dat je de Schouwburg binnen komt lopen en in principe niets of weinig acts kent die die avond spelen. Dat doen we onder meer door in alle genres te programmeren, van klassieke muziek tot singer-songwriters, jazz, gitaarnoise, ambient, indiepop en zelfs carnavalsmuziek”, zegt Siera. “Daarmee is het een soort reflectie van wat we hier doen bij Velvet. Als we een album op hebben staan van een onbekendere artiest, dan komen mensen vaak even vragen wat het is als ze nieuwsgierig zijn. Dat is Peel Slowly And See, alleen dan live. Wij zijn een soort VVV-kantoor voor het festival.”

“Daarom staat de festivalnaam bijvoorbeeld veel groter op de poster dan de artiestennamen”, vervolgt Siera. “Natuurlijk gaat het om de acts, maar we willen uiteindelijk dat mensen afkomen op Peel Slowly And See. Dat ze denken: ‘het is altijd goed wat daar staat.’ Uiteindelijk zou ik zelfs een poster willen hebben waar helemaal geen acts op staan, dat mensen naar Leiden komen omdat ze er simpelweg bij willen zijn en weten dat ze nieuwe en verrassende dingen gaan zien.”

Doorgroeien en iets nieuws doen
In Nederland opereren er uiteraard wel meer festivals met alternatieve namen op unieke plekken. Desondanks maakt Siera zich geen zorgen over de plek die voor Peel Slowly And See is weggelegd. “We bouwen rustig aan onze positie en daarbij weet je toch nooit hoe het loopt. Kijk naar de platenwinkels. Tien jaar geleden had je tweeduizend platenwinkels, waarvan achthonderd Free Record Shops en vierhonderd Van Leest-winkels. Die bestaan allemaal niet meer en nu komt het, dat is het absurde: Velvet is inmiddels de grootste keten van het land met veertien winkels! Ons festival is klein begonnen en nog steeds niet groot, maar ik geloof er heilig in dat we veel verder kunnen groeien als we zo door blijven gaan.”

Mooi, maar de realiteit is dat je er als festival wel bovenuit moet blijven steken. Hoe denkt Siera dat te doen? “Dat zijn denk ik drie dingen: we programmeren alle genres, het is een popfestival in een theater en Peel Slowly And See heeft een aantal theatrale elementen. Door dat laatste komt er voor mij lucht en ruimte in het festival. Zeker als je een hele dag in één gebouw zit, dan is de kans groot dat je na een paar shows compleet murw geslagen bent door alle muziek. Eerder deden we dat door Eefje Wentelteefje, Harry Merry, een pubquiz en O, Kutjes te programmeren, dit jaar doen we dat met Ferry van de Zaande en Fred van Boesschoten. En op een of andere manier werkt dat ontzettend goed.”

Meest diverse line-up tot nu toe
Elke editie duikt het festival nog meer de diepte en de breedte in, Siera kijkt dan ook regelmatig met blinkende ogen naar de festivalposter die overal in de winkel hangt: “Ik vind het mooi om te zien hoe breed de programmering ondertussen is geworden. We begonnen met drie singer-songwriters, daarna kwam er een surfband bij, later een beat poet en nu hebben we de meest diverse line-up tot nu toe.”

Het is een klus om dat bij elkaar te krijgen. Geregeld zie je door de bomen het bos niet meer als het aankomt op nieuwe acts. Waar begint Peel Slowly And See met het samenstellen van een programma? “We hebben er deze keer een jaar aan gewerkt om dit neer te zetten en voor onszelf de tijd genomen om acts te ontdekken. We hebben een select aantal namen die we neer kunnen zetten, dus we moeten daar goed over nadenken”, vertelt de programmeur. “Soms moet je dan ook een beetje geluk hebben wat er na zo’n boeking van een band gaat gebeuren. Nona is daar een goed voorbeeld van, die hebben we bijna driekwart jaar geleden geboekt en zij is in de tussentijd echt keihard gegaan. Of Lewsberg, die op grote festivals speelden, deze maand nog op Noorderslag.”

Leidse muziekscene
Het festival opereert vanuit Leiden, maar als je de woorden ‘muziekscene’ en ‘Leiden’ in één zin laat vallen, zie je misschien niet direct iets voor je. Uiteraard zijn er een toffe bands die uit de sleutelstad komen. Torii en KIEFF om maar iets te noemen, maar echt een ‘scene’: is die er ook? “Nee, we missen hier écht een broedplaats, waar jonge bands veel kunnen spelen en muzikanten en publiek elkaar kunnen ontmoeten. Je hebt nu wel de Nobel Award, daar zat ik in de jury en zag ik ontzettend veel goede dingen voorbijkomen. Dat is een goede startplaats, alleen acts missen daarna een plek waar echt iets te doen is, waar ze kunnen spelen” vertelt Siera. “Er wordt nu wel gewerkt aan Nieuwplaatz, dat is nog niet zolang geleden geopend en dat zou die rol kunnen vervullen. Daar gebeurt al van alles en er komen nog meer oefenruimtes en studio’s in, daar zie ik veel potentie in.”

“Wij zijn dan wel geen broedplaats met ons festival, maar we vinden het wel belangrijk om lokale bands een mooie plek aan te bieden. Dit jaar staan daarom onder meer Sugar Coated Mind Bombs en The Avonden op het programma. Zo kunnen we tegelijkertijd laten zien wat voor muzikaal talent er in Leiden rondloopt.”

Tips, tips, tips
“Maisha wil ik echt zien, dat is een unieke band, vooral dat surfgeluid van die gitarist, een soort Duane Eddy-achtig geluid, dat is echt waanzinnig. De band heeft sowieso een heel grote sound, zoals Kamasi Washington dat ook heeft.”

“Verder ben ik erg nieuwsgierig naar Slumberland. Een Belgische act die niet alleen met twee drummers komt, maar ook met een soort boekenkasten met allerlei apparatuur erop. Van een föhn tot een platenspeler, een naaimachine, een elektronisch bestuurbare strijkstok. Dat gaat erg spannend worden, het is een soort ambient maar tegelijkertijd kan het heel dansbaar worden.”

“Of Red Brut, zij zingt en bouwt live te gekke composities met allerlei cassettebandjes en walkmans. Het is niet alleen tof om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken en je weet van tevoren ook niet wat er allemaal gaat gebeuren, hoe zo’n show zich ontvouwt. Dát vind ik dus te gek!”

“Ferry van de Zaande en Fred van Boesschoten is wel een hele andere categorie”, lacht Siera. “Van die act heb ik hélémaal geen idee wat het gaat worden. Het is een handpoppenact en het zijn dé iconen van Tilburg op het moment die eigenlijk nooit buiten de stad komen. Maar nu staan ze ineens in Leiden als ‘popsterren’. Ik had ze een berichtje gestuurd of ze wilden komen en ze stuurden terug: ‘ja, is goed.’ We gaan het beleven!”

WEBSITE PEEL SLOWLY AND SEE | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Op 3 juli staat de 28e editie van een van de beste gratis festivals van Nederland op de agenda. Metropolis Festival vindt al sinds jaar en dag plaats in het Rotterdamse Zuiderpark, pal naast Ahoy. Het festival gaat er al jaren prat op dat het de Grote Namen weet te boeken voordat deze doorbreken.

Een greep uit het indrukwekkende lijstje van indiedarlings die de pakweg 30.000 jaarlijkse bezoekers al jaren geleden op Metropolis Festival konden spotten: Ezra Furman, Black Honey, The Bohicas, DZ Deathrays, Parquet Courts, Kurt Vile, The Vaccines en Thee Oh Sees. Ook de weg van het Zuiderpark naar de wereldfaam wordt regelmatig gevonden: Metropolis boekte eerder bands als The xx, The Strokes, Smashing Pumpkins, The Prodigy, Interpol, The Killers, The Black Keys en TV On The Radio voordat deze doorbraken. En zo kunnen we nog even doorgaan. Dan doe je iets goed, inderdaad.

Urgentie
Joey Ruchtie (ook o.a. De Oosterpoort, Vera, Eurosonic en voorheen Rotown) is sinds 2014 verantwoordelijk voor het affiche van Metropolis Festival. De programmeur zette de filosofie achter het festival door, maar meent dat de veranderende muziekwereld het lastiger maakt de potentiële grote namen te vinden: “Vroeger stippelden platenmaatschappijen een minutieus carrièrepad uit voor een artiest. Dat traject is nu veel korter geworden. Artiesten groeien van de een op de andere dag uit tot wereldster en worden te duur. Het publiek heeft ook veel meer informatie beschikbaar dan voorheen. Daar moeten festivals als Metropolis ook naar luisteren. Als je dat niet onderkent, heeft het weinig zin om op zoek te gaan naar de nieuwe Smashing Pumpkins.”Maar het vinden van potentiële grote namen is ondergeschikt bij Metropolis Festival, benadrukt Ruchtie: “Het is niet waar ik naar zoek. Het moet urgent zijn, geen oud nieuws, geen uitgekauwde band die zijn rondjes al gedaan heeft en waar iedereen op uitgekeken is. Metropolis moet de smaakmakers bieden die op dit moment relevant zijn op de blogs en in bladen als The Daily Indie.” Ruchtie noemt Vince Staples als voorbeeld. De aan Odd Future gerelateerde Californische rapper is een van de smaakmakers van dit moment in de hiphopwereld en staat 3 juli op Metropolis. “Die stond echt vanaf het begin op mijn lijstje. Hij is momenteel een heel relevante naam en maakt ook de crossover naar het indiepubliek. Dat is perfect voor Metropolis, die moet er dan echt staan.”

TDI Tips voor Metropolis Festival 2016

White
Dit kwintet uit Glasgow zette als afsluiter van London Calling afgelopen najaar de Bovenzaal van Paradiso volledig op zijn kop met hun nerdy wittemensen-funkpop met indierockinvloeden. Alex Kapranos van Franz Ferdinand is fan, wij ook.

HÆLOS
Jep, vind dat symbool maar eens op je toetsenbord. De sfeervolle triphop van HÆLOS komt, hoe kan het ook anders, uit Londen. De muziek van het onlangs verschenen, door percussie gedreven album Full Circle is voer voor de vallende duisternis.

The Jerry Hormone Ego Trip
We tipten eerder al Hormone’s nieuwe boek Het Is Maar Bloed, maar vergeet niet dat deze Rotterdammer in den beginne gewoon bij de punks van The Apers hoorde. Zijn strakbepakte Ego Trip speelt Nederlandstalige, ingehouden seventies R&B met Nederlandse teksten.

Methyl Ethel
Methyl Ethel is de dreampoppy tegenhanger van Tame Impala’s Kevin Parker. Jake Webb deelt niet alleen Parkers afkomst (Perth, West-Australië), maar ook de liefde voor grootste arrangementen en componeren in zijn eentje op zijn zolderkamer.

Vince Staples
Net als Kendrick Lamar en Earl Sweatshirt behoort Vince Staples tot de nieuwe generatie westcoast-rappers. Zij benaderen hiphop progressiever en minder genre-puristisch, waardoor wij bij The Daily Indie dat ook ineens goed trekken.

Metropolis Festival vindt op 3 juli plaats in het Zuiderpark in Rotterdam en is gratis toegankelijk. De TDI dj’s draaien plaatjes op de pre-party in Rotown op 2 juli, DOOXS en White treden er op.

Eindhoven Psych Lab zag als kind van het Liverpool International Festival of Psychedelia in 2014 het levenslicht. Het festival luidde die geboorte in met: ‘Welcome to the very first edition. Eindhoven has a long and proud history in challenging industrial, scientific and musical boundaries. Eindhoven Psych Lab is a celebration of the buoyant global psychedelic underground, set in this historic context’.

Die combinatie, waarbij driftig geëxperimenteerd wordt met muziek en visuals bleek een sterke formule, en speciaal daarvoor wordt dit weekend de Effenaar weer omgebouwd tot laboratorium. Dat betekent twee dagen achter elkaar in een uitbundige uitspatting trippen op geestverruimende muziek en bijbehorende visuele snoeperij. Een festival om high mee te worden zonder per sé drugs in te hoeven innemen.

Het festival lepelt zorgvuldig de psychedelische spataderen uit het repertoire van gedeeltelijk overlappende festivals als Roadburn, Yellowstock (B) en Le Guess Who?, en concentreert deze in een bedwelmend programma op twee podia. De shows worden versterkt door experimentele visuals en steevast aangevuld met allerlei extra lekkernijen. Liefhebbers kunnen de bakken van Fuzzclub en Rocket Recordings afstruinen om de schreeuwende gaten in hun platenverzameling te dichten. En op EPL gaan ze een stap verder. Want op hoeveel andere festivals vind je ook een marktje waar je bijzondere gitaareffecten-pedalen kunt ontdekken, containers waarin visual arts worden tentoongesteld, of een laboratorium waar tussen de optredens door met drone wordt geëxperimenteerd? En voor wie vaste grond onder de voeten nodig heeft tussen de audiovisuele duizelingen door is er het buitenterras als hangout.

Een greep uit de smaakmakers van het programma: GNOD, dat overdondert met een ritmesectie van vette basgitaarlijnen met rammende drums, groovende jams van Papir, fuzzgitaren en desoriënterende synths van Hills, neo-punkers White Hills, alles-vermorzelende garage-punk van Useless Eaters, The Oscillation voor als je even helemaal in het niets wilt opgaan, en het duo Throw Down Bones dat zich met strakke ritmes in je achterhoofd nestelt om daar aan alle geheimen die je daar bewaart te gaan zitten knagen. En vergeet de ‘grote namen’ niet, met Goat, Föllakzoid, Temples en Parquet Courts.

Ook is co-host Radar Men From The Moon weer van de partij. Dit jaar doen ze een uniek project samen met GNOD – ‘Temple Ov BBV’. Een week voor het festival zullen de twee bands samen in de studio gaan experimenteren en opnemen. Het resultaat zal als onderdeel van een vier uur durende nachtelijke show worden gespeeld. Kortom, verwacht dus twee dagen met audiovisuele experimenten waarmee de uiterste grenzen van de muziekbeleving getest worden. En de zondag erna om te recupereren.

Eindhoven Psych Lab, vrijdag 10 en zaterdag 11 juni, Effenaar Eindhoven. Er zijn nog tickets voor een of beide dagen, zie de website. The Daily Indie doet het hele weekend verslag.

Na drie avonden en nachten internationale nieuwste beloftes te hebben gezien is de zaterdag volledig voor de nationale acts. In de Oosterpoort is één avond de dichtheid bands per vierkante meter zo hoog dat het altijd een gezellige chaos wordt. En dit jaar is het programma weer heel sterk. Bij deze onze tips voor Noorderslag 2014.

Thomas Azier

In 2012 stond hij op Eurosonic. Vorig jaar was dat ook de bedoeling maar moest hij helaas afzeggen. Na al die jaren warmlopen gaat Thomas Azier nu voor de jackpot, zowel Eurosonic als Noorderslag staan op het programma. Debuutalbum ‘Hylas’ komt binnenkort eindelijk uit, contracten en contacten in binnen- en buitenland staan met hem in de startblokken. Met zijn Berlijns geïnspireerde, emotioneel geladen, donkere synthpop wordt 2014 het jaar van Thomas Azier. (WVH)

TWIN SHADES

Geen onbekenden van ons, want ze hadden in juli al op onze Paradiso-avond. Geïnspireerd door bands als Thee Oh Sees, The Black Angels, Tame Impala, The Brian Jonestown Massacre en Night Beats maken de Amsterdamse jongens piekfijne, psychedelische garage met een actuele en relevante sound. Vorige jaar speelde de band op o.a. Le Guess Who? en waren de garagerockers een groot hoogtepunt tijdens de Popronde. Zaterdag dus op Noorderslag, de rest van het jaar door het hele land en de rest van Europa. (RJ)

Katadreuffe

Recentelijk volop in de picture door hun nieuwe album Malconfort, die uitkwam op Subroutine + Narrominded. Een plaat die net als de titel suggereert overal tegen de randjes van het zuivere en melodische aanschuurt, maar daardoor wel een van de spannendste hardere muzikale acts van Nederland op het moment. Het is geen gemakkelijke muziek, maar door de complexiteit is het vinden van die prachtige melodische momenten een extra prettige beloning. (WP)

Afterpartees

De Limburgse band Afterpartees doet zijn naam eer aan. Hun liveshows staan bekend als een feest. Vooral garagerock en pop worden door de Nederlanders gemengd, een mix die in een opgewekte en ouderwets goede sound resulteert. Op de vorig jaar uitgebrachte single ‘First/Last’ staan twee energieke tracks, waardoor 3voor12 hun als nieuwe lievelingetjes in hun hart heeft gesloten. Afterpartees is klaar om op Noorderslag eens goed de muzikale slingers op te hangen. (DB)

Adam & The Relevants

Adam & The Relevants is een formatie gevormd rond de Nederlandse/Ierse Adam. De afkomst van de zanger is hoorbaar: Adam & The Relevants maakt britpop op zijn vrolijkst. Denk Arctic Monkeys of Oasis op het strand, denk aan FIDLAR. Toch schuwt de band niet de gitaren eens goed uit te kast te trekken. Dat alles bleek op de EP ‘VI’ die vorig jaar uitkwam. De nummers zijn ongelofelijk aanstekelijk en zijn juist live vrolijkmakers to the max! (DB)

Cairo Liberation Front

Misschien wel het meest onwaarschijnlijke genre wat dit jaar op Noorderslag staat: Electro Chabi. De gasten van Cairo Liberation Front komen gewoon uit Nederland en besloten de underground revolutiemuziek uit Egypte hier te introduceren. De rest is geschiedenis. Hun DJ-sets eindigen extreem vaak in een chaotisch feestje van vrolijkheid en, zoals ze het zelf graag verkondigen, revolutie. Wie zaterdagnacht om 01:00 uur niet in de kelder is mist wat! (WVH)

(DB) Dirk Baart
(RJ) Ricardo Jupijn
(WP) Wymer Praamstra
(WVH) Wessel van Hulssen

Nieuws

Radio & Video

Lidmaatschap

Info

Zoeken op TDI