Als de videomakers van Polygänger ons mailen, gaan we direct rechtop in onze bureaustoel zitten. Na eerdere sessies met Las Robertas en Steve French die bij ons in première gingen, hebben we vandaag een sessie van een andere categorie met de Australische troubadour Ryan Downey.

Het is zo’n mooie sessie dat we hem het liefst voor onszelf willen houden. Toch ziet vandaag een schitterende liveversie van Ryan Downey bij ons het levenslicht, die met zijn roerende en melancholieke stem in een plantrijke omgeving te gast was bij de videomakers in de Utrechtse Vechtclub XL. Wij moesten even wat wegslikken aan het einde van de sessie, want wat een verhalen vertelt deze man met enkel een gitaar en zijn stem. Downey heeft een ziel, sereniteit en talent waar er maar weinig mee geboren worden.

Oude ziel
Er huist een zware en oude ziel in de jeugdige Downey, die wel wat vergelijkingen toont met Leonard Cohen en Tim Buckley. En dat wordt opgemerkt, zo ging Downey vorig jaar nog met Marlon Williams op tour in Europa en bracht hij zijn album Running uit, dat hij opnam met Steve Hassett van Luluc. Een plaat met tien nummers die hij vult met zijn prachtige bariton-stem en teksten over het moderne leven, liefde, humor en zelfanalyses waar Beat Magazine over schreef: ‘Ryan Downey’s debut LP Running could be one of the most unique sounding records this year.’

Downey heeft een klassiek geluid dat schuifelt tussen een mythische grootsheid en het intieme van iemand die naast je op de bank een liedje tokkelt en zingt. Dit is artfolk op zijn best, dat hebben die jongens bij Polygänger weer goed gezien.