Op basis van de nieuwe single van FEET vinden we dat Britse weer nog niet zo erg. Vorige maand zagen we de band nog op ESNS en hoewel de bandleden zelf beweren zichzelf niet al te serieus te nemen, moeten we dat met hun muziek hoogstwaarschijnlijk wel doen. Het debuutalbum van de Britse indierock-band die het levenslicht zag op Coventry University verschijnt dit jaar.

Eind januari verscheen de nieuwe single English Weather en gezien het huidige weer, dient die toch nog even onder de aandacht gebracht te worden. Het nummer klinkt ietwat nostalgisch en gelukkig niet zo neerslachtig als je zou verwachten bij de titel: English weather, you better pack an umbrella.

Een strakke drumpartij zet het refrein in, waarna de vocalen weer de bovenhand nemen. Toch klinkt het nummer heel anders dan voorgaande singles Petty Thieving en Macho Macho. Of de band hiermee zijn veelzijdigheid wil tonen of nog zoekende is naar een eigen identiteit is niet geheel duidelijk. Met English Weather krijgen we alvast een nummer dat zich door de catchy sound snel in je hoofd nestelt.

De beste rockband van Eurosonic 2014 is alweer toe aan zijn derde single. En met Come On Over levert het Britse Royal Blood opnieuw, alsof het niets is, een ijzersterke song af.

Al het goede van harde rock ineen
Kleine flashback naar Eurosonic 2014: Royal Blood opent hun set met Hole en zet daarmee iedereen meteen op scherp. Mike Kerr en Ben Thatcher spelen strakker dan alle bands die avond bij elkaar. Tweede song van de avond was de nu tot single gebombardeerde Come On Over, en ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens deze song hardop in mezelf dacht: “Fuck, wat is deze band goed!”

Natuurlijk is zo’n gedachte volledig subjectief, maar het is vaak wel een teken dat de act in kwestie niet een typisch dertien in een dozijn-geval is. En dat terwijl Royal Blood op papier verre van origineel is. Gooi The White Stripes en Nirvana in de mix, voeg de machinale strakheid van Queens Of The Stone Age aan toe en je hebt een vrij duidelijke beschrijving wat Royal Blood is. Dat zowel de bass als de leidende gitaarpartij simultaan door dezelfde persoon gespeeld worden (misschien wel hét wapen van de band) komt in Come On Over beter dan op eerdere songs naar voren. Na al die singles is het nu hopen dat het album er snel aan komt.

Weet je nog, de tien vakjes op de website van de band die ieder voor een single/videoclip zou staan? Het ligt toch net even anders. Krach’s tweede plaat komt gewoon als album ter wereld, en wij moeten het met minder videoclips doen dan de maximale tien. Is dat erg? Op zich niet, want Krach heeft een zesde zintuig voor opvallende/aparte clips in zich. En die van eerste officiële single River Phoenix is dan ook weer raak.

Achterstevoren van man naar vrouw
Met de nieuwe video combineert Krach klassieke videoclips van Queen en Coldplay. Het ‘mannen verkleed als vrouwen’ van Queen’s I Want To Break Free en het achterstevoren playbacken/opnemen/monteren van Coldplay’s The Scientist. Het resultaat is een beetje raar en gaaf tegelijkertijd. Een eye-catcher, dat zeker.

Muzikaal heeft River Phoenix (gelukkig?) niks te maken met zowel Queen als Coldplay. De basis van wat Krach op album een liet horen, solide en soms manische rock met een flink dance-sausje, staat nog steeds fier overeind. De focus ligt nu meer in de dance-hoek, en die keuze kunnen we hier luisterend naar het resultaat alleen maar heel hard toejuichen.

Krach’s tweede album ‘Last Time I Checked This Was My House’ komt verschijnt 14 april. De releaseshow is zaterdag 12 april in de Amsterdamse OT301.

De enige rockband in de BBC Sound Of 2014-lijst zijn was al een goed teken aan de wand. Na het horen van eerste single Out Of The Black wisten we het vrijwel zeker. Maar na de show die de band gaf op Eurosonic was er geen enkele twijfel meer over mogelijk: Royal Blood is de beste nieuwe rockband die er is. Nu is de vervolgsingle hier. En ook deze blaast je omver!

Al het goede van harde rock ineen
Vrijwel iedere band binnen het genre kan niet om de groten binnen genre heen, inspiratie van de grote jongens is er altijd. En het niveau komt zelden in de buurt van degene waar het op geïnspireerd is. En komt Royal Blood de hoek om, gooit de stevigheid van Queens Of The Stone Age, de coolness van Jack White en de grootsheid van Muse op een grote hoop.

En komt er nog mee weg ook. De sleutel hiertoe is het ijzersterke liedje die schuilgaat onder de enorme gitaarmuur en strakke drums. Het strakke geheel staat als een huis en wordt met overtuiging gebracht. Scoren op originaliteit doet Royal Blood niet of nauwelijks, maar wanneer je een song schrijft waar alle grote acts een hit mee in handen zouden hebben maakt dat helemaal niet uit.