Kliko Fest zet inmiddels al een aantal jaar met elke editie Haarlem op zijn kop, met immer een belachelijk goed lijstje vol punk, garage, rock ’n roll, blues, trash, beat en noise. Ook gisterenavond was het in een broeierig Patronaat weer zover. Fotograaf Jaap Kroon ging met reporter Félice Hofhuizen naar het poppodium voor een sfeerverslag. Hier kwamen ze mee terug.
Zo biedt je iemand een vuurtje aan, zo kom je er een half uur later achter dat het de gitarist van de volgende band is. Beter nog, de beste man herkent jou vanaf het grote podium ook en zwaait even naar je. The Daily Indie was afgelopen zaterdag op Kliko Fest in Patronaat om te kijken of het ook allemaal zo goor en smerig is dat de naam doet vermoeden.
Goed, we moeten eerlijk toegeven dat we 06:00 uur niet gehaald hebben. Het kan dus nog onwijs ranzig geworden zijn maar tot tegen 02:30 uur was het een vriendelijk, gemoedelijk en enthousiast sfeertje daar in Haarlem.
Veel mannen, dat wel. Het liefste met korte broeken, sokken en Dickies. In diezelfde categorie bestaat ook de oudere variant, de veertig (vijftig?)-plusser die er al maanden naar uit om met zijn vrienden op pad te gaan. Gelijkgestemden op een eigen feestje. Biertje in de hand, bandjes kijken en af en toe een beetje brullen en mee springen. Het geluk straalt er aan alle kanten vanaf. Uiteraard zijn er ook de hanenkammen, nog extremer geklede bezoekers en de meisjes op leeftijd die vooraan staan te dansen. Daarnaast staan verschillende bands bij elkaar te kijken. Ze begroeten elkaar als lang verloren vrienden, knuffelen en slaan elkaar op de rug. Om zich vervolgens, enthousiast mee drummend op het bovenbeen, aan de muziek over te geven.
En die muziek was heel fijn deze avond. Zo zagen we The Jerry Hormone Ego Trip, met zijn overall die iets weg heeft van een net pak en schoenen met hakjes eronder. Backstage vertelde hij ons dat hij een tijd met een vlooiencircus in Rusland heeft getoerd, je zou het bijna niet geloven. In de grote zaal stond Fifty Foot Combo, veel mannen met gitaren en de enige dame achter keys, in een keurige jurk die qua look in alles compleet uit de toon viel, maar helemaal uit haar dak ging op het podium. Niet veel later zien we één van de frontmannen breed glimlachend op het ingerichte marktje in het loadingdock vinyl uitzoeken. Het loopt allemaal door elkaar.
La Muerte is van een heel andere categorie. Een zanger met een zak over zijn hoofd, brandende kaarsen en vooral veel donker en rook op het podium. Een select groepje publiek vermaakt zich kostelijk en anderen kijken weer heel vermakelijk naar dat selecte groepje, uiteindelijk is iedereen tevreden.
Het is even schakelen naar de goed gevulde grote zaal waar de The Gories staat te spelen. Twee mannen met gitaren en één vrouw met zonnebril op achter een soort drumstel met twee trommels. Muzikaal is het goed in orde maar na het spektakel van de afgelopen bands is het lastig om echt onder de indruk te zijn.
Sheesham, Lotus & Son zijn deze avond wellicht de vreemde eend in de bijt op de poster. Drie mannen op leeftijd ogen uit het verleden te zijn gestapt en brengen bij een ouderwetse microfoon antieke folksongs ten gehore. Alhoewel de kleine zaal aardig leeg oogt in het begin stroomt het gedurende het optreden behoorlijk vol en wordt het positief door de bezoekers ontvangen. Jeroen ‘Mister Kliko’ Blijleve kijkt en ziet dat het goed is.
Aan de andere kant van het gebouw sloopt BARTEK een vol warm Patronaat-café. De sfeer zit er hier erg goed in en er wordt al druk geoefend voor het wereldrecord crowdsurfen, wat sowieso een uitdaging is in die kleine ruimte. Hierna is het tijd voor de headliner van de avond en laten wij ons met de rest uit het café meevoeren naar The New Bomb Turks in de grote zaal. Algauw wordt het duidelijk waarom dit als hoofdact geprogrammeerd staat. De expressie en energie spatten ervan af en de zaal gaat hier volledig in mee. Het is een grote energieke en speelse bende waar het plezier vanaf te lezen is. Er wordt meerder malen gecrowdsurft van het grote podium, ook door de eerder beschreven dame van Fifty Foot Combo, al had ze wel wat anders aangetrokken. De zanger rent van hot naar her en stopt zijn microfoon op allerlei plekken waar hij eigenlijk niet hoort. Hij gaat er zo in op dat, als hij aan het einde van het optreden vol adrenaline van het podium stapt, hij iedereen die in zijn weg staat een vriendelijke stomp of klap van vreugde verkoopt, zo ook ondergetekende.
Tot slot gaan we voor onze laatste optreden van de avond nog even kijken bij Viagra Boys. We zien zes man op het podium en vooral veel tattoos en drank. Nu begint het pas echt en onderscheiden de diehards zich van de rest, de helft van de zaal zit namelijk op de trap en de andere helft breekt de tent af voor het podium. We zien medewerkers van Patronaat van shirt wisselen en zich mengen in het feestgedruis. Wij taaien rustig af, het is mooi geweest. Kliko was, tot de wisseling van de wacht, minder smerig dan verwacht maar hierdoor zeker niet minder leuk. Als je wil weten hoe goor het na 3:00 uur was, is er eigenlijk maar een mogelijkheid: volgend jaar naar Kliko Fest gaan en je bij de diehards voegen.
