Maar één dag had Thijs Kuijken, beter bekend onder de naam I am Oak, deze zomer nodig om het nummer Field Studies te schrijven én op te nemen. Kunstenaar Joost Stokhof (The Things We Are) begaf zich echter langer in de Botanische tuinen van Amsterdam. Op deze locatie maakte The Things We Are een boek met tekeningen en een 7’’ vinyl in samenwerking met Nederlandse artiesten onder dezelfde naam: I See Plants Shaking Hands. Het resultaat van deze specifieke samenwerking is een teder nummer over de observaties en conversaties van de muzikant en de tekenaar in de Botanische tuinen.
Field Studies valt geheel binnen de transformatie die de muziek van I am Oak doormaakt. Het nummer bevat nog steeds de karakteristieke akoestische nylongitaar zoals op eerdere werken van de Utrechtse band, maar wordt al snel overstemd door een zware bas en drum. Met Our Blood (2016) was de band al een zwaardere weg ingeslagen en deze lijn lijkt nu te worden doorgetrokken.
Wederom vult een voortreffelijke samenzang rondom Kuijkens typerende stem de rest van het nummer op. De achtergrondgeluiden van kwakende kikkers en de krakende plantenkas zorgen er daarnaast voor dat het heerlijk wegdromen is. Eigenlijk zou I am Oak, zo is na Field Studies opnieuw duidelijk, een groter platform voor zijn muziek verdienen. Hopelijk gaat dat niet ten koste van de fijne breekbaarheid van zijn fraaie nummers.
Dat Thijs Kuijken, frontman van I Am Oak, qua optredens niet stil heeft gezeten het afgelopen jaar is wel duidelijk. Van Grasnapolsky tot Into The Great Wide Open, daartussen een clubtour, veel festivals en optredens met zijn andere band Black Oak: het was een volle agenda. Maar het jaar is nog niet om en dus kijken we, in een café in zijn woonplaats Utrecht, vooruit naar de aanstaande clubtour. I Am Oak speelt eind oktober en begin november op acht verschillende plekken door het land, waaronder de The Daily Indie Presents: I Am Oak, in Patronaat in Haarlem.
I Am Oak is, voor een band die nauwelijks airplay krijgt, behoorlijk bekend bij het grote publiek. “We zijn nooit echt gehypet”, beaamt Kuijken. “Over de laatste 5 à 6 jaar werd het steeds langzamer iets groter. Bij iedere nieuwe release bouwen we ons territorium weer een beetje uit. Ik vind het fijn dat het zo op deze manier, gestaag en behapbaar, groeit.” Dit zorgt er ook voor dat Kuijken de muziek kan blijven maken die hij wil maken. Er is weinig druk van buitenaf, geen verwachtingen waar hij aan moet voldoen of hits die hij moet schrijven. “Ik denk dat het belangrijk is om bij jezelf te blijven en authentieke muziek te maken, die dan toch wel wordt opgepikt door mensen die dat kunnen horen en waarderen. Muziek die iets te zeggen heeft” aldus Kuijken.
Evolueren Op het podium is er geen standaard manier waarop de muziek van I Am Oak gespeeld wordt. Dat kan ook niet, want I Am Oak is begonnen als opnameproject, waarbij Kuijken in eerste instantie geen rekening hield met hoe het live gebracht zou moeten worden. Uiteraard spookt deze gedachte bij het maken van nieuwe muziek nu meer door zijn hoofd, zegt Kuijken. Toch probeert hij zich hier niet door te laten remmen: dat zou hem in zijn vrijheid beperken.
Het omzetten van de muziek op de plaat naar versies die de band live kan spelen, is dan ook een geheel andere dimensie: “Dat is ook het leuke aan de liedjes, dat ze heel organisch zijn”, zegt Kuijken. “Dat ik ze schrijf op akoestisch gitaar en zang, dat ik ze opneem en aankleed. Uiteindelijk komt het op de plaat. Daarna proberen we het in eerste instantie één op één live en dat werkt dan niet altijd. Dan kan die gitaar opeens omgebogen worden naar keyboards, bijvoorbeeld. Bij een nieuwe tour bekijken we het dan weer opnieuw. Dan kan het nummer op die manier door blijven evolueren. Dat vind ik fijn. De muziek is niet af als het op de plaat komt, dan krijgt het juist gewoon weer een nieuw leven.”
Welke wel, welke niet Dat ombuigen naar de live-versie is, in tegenstelling tot het maken en opnemen, ook echt een proces samen met de band. Zo is Kuijken met zijn gevolg voor de komende clubtour weer druk op zoek naar hoe ze dat gaan aanpakken. “We zijn nu druk aan het repeteren om weer nieuwe liedjes te proberen. Liedjes van de nieuwe plaat, maar ook oudere liedjes die we dan weer een nieuw jasje geven. We nemen een lijst met liedjes en dan gaan we kijken welke we wel willen spelen en welke echt even niet meer. Over dat laatste zijn we meestal wel unaniem, want sommige hebben we zo vaak gespeeld. Er zijn natuurlijk een aantal standaard liedjes die er eigenlijk altijd inzitten, omdat ze leuk zijn om te spelen en omdat we uit ervaring weten dat ze goed werken. Daar omheen zijn er heel veel liedjes die we continu kunnen rouleren. Dat houdt het uitdagend voor mij en voor de band.”
Na de Nederlandse clubtour gaat I Am Oak ook nog touren door Italië. Maar ook in Duitsland, België, Oostenrijk en Zwitserland heeft de band al eens opgetreden. “Nederland is klein”, zegt Kuijken. “We doen nu acht shows en begin van het jaar hebben we ook acht shows gedaan. Dan heb je wel een beetje de hoofdplekken gehad. Het buitenland biedt dan weer oneindig veel nieuws om te ontdekken. En in deze tijd is muziek beschikbaar voor iedereen over de hele wereld. Er zijn daar ook mensen die het leuk vinden als we bij hun in de buurt komen spelen. Er zijn gelukkig genoeg mensen die ons weten te vinden, ondanks dat we niet muziek maken die veel op de radio wordt gedraaid. Zo wordt bijvoorbeeld ons nieuwste album Our Blood ook in Japan uitgebracht, hoe mooi is dat!”
Op 5 november staat I Am Oak met band in Patronaat in Haarlem voor The Daily Indie Presents: I Am Oak, met als voorprogramma The Avonden.
Pak even je agenda en je lievelingspen erbij. Ready? Alright, want we hebben weer een hele reeks gigs voor je klaarstaan in de prachtigste poppodia van Nederland en daar hoef je als TDI-lid niet eens de volle prijs voor te betalen! Jawel, alle shows waarover we je nu gaan vertellen zijn 50% goedkoper voor abonnees en dat scheelt.
Zo kun je in Haarlem op 20 oktober met de voeten van de vloer wanneer de energieke psychrockers van Indian Askin het Patronaat betreden. Met kneiters als Really Wanna Tell You en Answer in the pocket en live-ervaring in het voorprogramma van De Staat en Go Back To The Zoo moet dat wel de moeite zijn. Hoe anders is het als de eigenzinnige klanken van I Am Oak een maandje later, op 5 november, door diezelfde zaal schallen. Het Utrechtse indiefolkgezelschap is op nieuwe plaat OUR BLOOD als herboren en zal dat ongetwijfeld laten zien.
Ook op voormalig lichtschip V11 is het de komende maanden flink raak, om te beginnen met Spring King, de megalomane rock-‘n-fucking-rollband uit Manchester die op 24 september gaat bewijzen dat het niet alleen op debuutplaat Tell Me If You Like To inslaat als een doos dynamiet. Nazomeren kan deze herfst ook in V11 met Beach Baby op 26 oktober. De jingle jangle zomermiddagpoppers hebben inmiddels een flink repertoire van onweerstaanbare singles en elpees.
En er is meer: in de Sugarfactory presenteren wij u Jagd. De indierockers uit Amsterdam vieren de release van hun EP op 10 september met muziekvrienden Pure Muna en Phoam. Op 8 oktober kun je in Studio/K terecht voor Brabantse glorie en Californisch goud met de combinatie Nouveau Vélo + Levitation Room. Tenslotte is ’t op 15 november ongetwijfeld goed toeven in Rotown, wanneer Mutual Benefit de ontroerende droomfolk van zijn laatste plaat Skip A Sinking Stone live zal vertolken.
The Black Atlantic + I Am Oak = Black Oak. De twee singer-songwriters Geert van der Velde (The Black Atlantic) en Thijs Kuijken (I Am Oak) besloten de handen ineen te slaan, een combinatie die beslist niet misstaat. In 2015 begon het duo aan zijn debuutalbum Equinox, dat in mei verschijnt. Aan ons de eer om single The Grain, afkomstig van dit album, in premiere te brengen!
Het complete album is geïnspireerd op de evenwichtige balans tussen dag en nacht, gecreëerd met I Am Oaks melancholische folk en het kenmerkende gevoel voor melodie van The Black Atlantic. Het resultaat? Denk aan Crosby, Stills Nash and Young, Fleet Foxes en Bon Iver. The Grain wordt gesierd door een lichtvoetige gitaarriff die de zon laat doorbreken en vocals die melodieus de nacht bezingen. Een echte folk aanwinst voor Nederland.
Op dit moment is Black Oak op tour door Duitsland, dit op de voet volgen? Volg ons op Instagram!
Het album ‘Our Blood’ is intussen alweer het vijfde album van de Nederlandse I am Oak en heeft een bepaalde achtergrond. De artiest verloor namelijk zijn vader aan kanker en verwerkte dit in het album. Toch is dit geen zwaar of zwart album, maar eerder een dromerig geheel vol rust.
Waar je misschien zou verwachten dat de gevoelige I am Oak hier zijn verlies zou verwerken in een zeer fragiele akoestische plaat, is er op dit album geen ruimte voor nummers met enkel een akoestische gitaar. De artiest maakt meer dan ooit gebruik van synthesizers en de elektrische gitaar en brengt zo een vol geluid. Geen album in mineur, maar een afsluiter van een verwerkingsproces waarin vrede is gevonden.
Ook ‘Our Blood’ staat weer vol met poëtische teksten, waarin I am Oak zijn verdriet en verlies laat doorschijnen zonder dit direct te noemen. Met veel metaforische teksten zoals het zien van de maan op een klaarlichte dag in ‘Omen’, maar ook beschrijvend op een indringend eenvoudige manier zoals in Dacem: “to see your body without a mind/ a new form of a shape I had known all my life.”
Muzikaal hebben de nummers op het album veel van wat je verwacht van I am Oak: low-tempo, harmonieuze meerstemmigheid en een ook niet afwezige Spaanse gitaar. In nummers als Volcano en Woandering maakt hij deze verwachtingen helemaal waar. Een kleine vernieuwing in het nummer Gold dat eindigt met een ietwat ruiger geluid, waarin de drum even afstapt van het rustige ritme en de elektrische gitaar zijn kans grijpt. Juist wanneer dit vervolgens zijn weg terugvindt naar de rust door het mystieke intro van de synthesizer in het laatste nummer Your Blood, komt veel gevoel naar voren en toont hij zijn overblijvende vragen.
‘Our Blood’ is al met al een gevoelsplaat, maar niet op een breekbare singer-songwritermanier. Juist met volle harmonieuze nummers vult I am Oak een album dat een sterk geheel is. Een om bij weg te dromen, maar die het ook zeker waard is om aandachtig naar te luisteren.
WINNEN! The Daily Indie draait regelmatig een willekeurige plaat van I am Oak op de redactie, want ze zijn eigenlijk allemaal bloedmooi. De band, onder leiding van Thijs van Kuijken, sluit deze maand haar tour af waarin ze hun laatste album ‘Ols Songd‘ presenteren. Op 22 april dus in Paradiso, als je daar bij wilt zijn, dan hoef je alleen maar even een mailtje te sturen naar prijsvraag@thedailyindie.nl met je naam + adres (voor de plaat) en in het kort waarom je graag naar de show zou willen gaan. Let us know en wie weet ga je 22 april een reis maken naar de prachtige wereld van I am Oak!
Holy smokes! De troepen van Snowstar Records hebben zich verzameld en vallen op volle sterkte aan met het superteam van The Black Atlantic (Geert van der Velde) en I am Oak (Thijs Kuijken). Als verrassing is daar ineens een gezamenlijke EP genaamd ‘Black Oak’, met daarop een aantal adembenemende pareltjes om verdoofd van te raken.
Gelukkig kunnen beide kampen niet stilzitten en is er dus weer een EP die niet mag ontbreken in je platencollectie. Apart en gezamenlijk kun je I Am Oak en The Black Atlantic horen op ‘Black Oak’, een split 10” inch waarop de nummers naadloos in elkaar overlopen en een genot voor de oren is. Subtiel openend met Fracture staat de sound direct als een huis en wisselen prachtige akkoorden zich af met hemelse zanglijnen van Van der Velde. Op single Rove laten de songwriters hun innerlijke Fleet Foxes naar boven komen en zweeft het nummer hoger, hoger en hoger! De bands ontvoeren je tijdens dit nummer naar het diepste puntje van hun magische wereld, waarvan je voorlopig ook niet kunt en wilt ontsnappen.
Het a capella Curt hakt de plaat kort doormidden, waarna Kuijken het met zijn kenmerkende gitaargeluid overneemt, door het dromerige How Long met een frisse tokkel te begeleiden. Op Thaw sussen de songwriters de luisteraar in een diepe droom, waarbij hij en zij tijdens slotstuk Reverence For Fallen Trees in een zachte roes ergens tussen hemel en aarde belanden.
Genoeg geluld voor nu, want eerst: eventjes ontspannen en genieten van de wonderschone muziek op ‘Black Oak’. Doe het niet voor mij, doe het vooral voor jezelf. Ricardo Jupijn
Holy smokes. De troepen van Snowstar Records hebben zich verzameld en vallen op volle sterkte aan met het superteam van The Black Atlantic en I am Oak. Als verrassing is daar ineens een gezamenlijke EP genaamd ‘Black Oak’, met een pareltje van een single + video Rove.
Black Oak Gelukkig kunnen beide kampen niet stilzitten en is er weer een EP die niet mag ontbreken in je platencollectie. Ditmaal dus uit twee kampen die samenkomen alsof ze voor elkaar gemaakt zijn; een samenwerking tussen de songwriters was eigenlijk ook onvermijdelijk.Apart en gezamenlijk kun je I Am Oak en The Black Atlantic horen op ‘Black Oak’, een split inch die naadloos in elkaar overloopt en een genot voor de oren is.
De EP kun je beluisteren en kopen via Bandcamp. Voor meer info check je de site van Snowstar Records. Genoeg geluld voor nu, want eerst: eventjes ontspannen en genieten van de wonderschone muziek op ‘Black Oak’. Doe het niet voor mij, doe het vooral voor jezelf.
Tijdens het schitterende jubileumfeestje van Snowstar Records in Tivoli Oudegracht stonden er allerlei speciale en interessante zaken op de agenda, waarbij de ene nog specialer dan de andere was. Eén van die dingen was een bijzondere luistersessie van een plaat die niet op het internet te vinden zou zijn en niet live zou worden gespeeld. De release is een intieme luistersessie, de manier waarop je deze plaat hoort te ervaren volgens de projectleider.
Tijdens de donkere decemberavond neemt geestesvader van dit project, Stefan Breuer (The Subhuman, Lost Bear, I Am Oak), het groepje bezoekers mee naar een geheim plekje in Tivoli. Afdalend door het poppodium komen we in een smal gangetje terecht waar de ongeveer twintig bezoekers een draadloze koptelefoon krijgen overhandigd en een schemerige kamer vol banken, stoelen en zitzakken in worden geleid. In de sfeer: zet je telefoon uit, je koptelefoon op en geniet in alle rust van niets anders dan de muziek.
Kosmisch/filmisch
En die is op zijn zachtst gezegd: bijzonder bijzonder. De schemering nodigt uit om je ogen dicht te doen, je hoofd naar achteren te leggen en je volledig mee te laten nemen naar de kosmische en filmische wereld van deze muziek. Na een mysterieus intro loopt de plaat geruisloos over in het nummer Shapes, waar Thijs Kuijken, de bevriende frontman van I Am Oak, de eerste zangpartijen voor zijn rekening neemt.
Tussen de nummers met zang bevinden zich telkens instrumentale en indrukwekkende arrangementen, die je het gevoel geven dat je langzaam opstijgt van de grond en geleidelijk weer afdaalt in een nieuw nummer en in een nieuw te ontdekken wereld.
Luisterervaring
Het mooiste aan ‘Bhava’ is het feit dat het door blijft gaan zonder je het werkelijk door hebt, waardoor het aanvoelt als één lange (luister)ervaring. Want dat laatste is het zeker. Eigenlijk zou je de plaat inderdaad ook niet anders dan via een koptelefoon in een donkere ruimte mogen beluisteren. ‘Bhava’ is een vorm van meditatie die mij nog niet eerder is overkomen. Nog steeds in een ander melkwegstel zwevend keer ik rozig en high weer terug in Tivoli. Even bijkomen. Het luisteren naar deze plaat heeft op een of andere manier mijn geest compleet geleegd en gezuiverd. De wereld van The World Of Dust is erg indrukwekkend. En bijzonder, op z’n minst. Ricardo Jupijn
PS. We hebben het album / 44-pagina tellend en schitterende boek zelf. A piece of art dat niet mag ontbreken in je collectie, ga snel naar de Snowstar-store om de exclusieve uitgave (100 handgenummerde stuks) te bemachtigen!
Eerder dit jaar maakte we al een special over het tienjarig bestaan van één van de leukste labels van Nederland: Snowstar Records (opgericht door Cedric Muyres – foto). Afgelopen vrijdag werd dit feit groots gevierd met een feest in Tivoli Oudegracht. Inclusief optredens van o.a. I Am Oak, Herrek, Kim Janssen, Town Of Saints, maar ook met de Onafhankelijke Labelmarkt + exclusieve luistersessies van een nieuwe World Of Dust-plaat en een knallende afterparty.
Fotograaf McKlin schoot voor ons een hoop mooie platen vrijdag, die je hieronder rustig kunt bekijken. Op naar het volgende jubileum! En vergeet vooral ook niet de aftermovie te checken!
Op zaterdagmiddag 18 mei presenteert Le Guess Who? opnieuw het gratis te bezoeken festival Le Mini Who? in de Voorstraat. Voor de vierde keer wordt een uitgebreid instore-programma van internationale en nationale underground bands en artiesten gepresenteerd in winkels, cafés, stadspanden en werfkelders. Daarvoor heeft Le Mini Who? de handen ineen geslagen met Nederlandse muziek- en kunstinitiatieven en lokale ondernemers die zijn gevestigd in de Voorstraat van Utrecht. Tussen 13:00 – 18:00 zullen meer dan twintig optredens plaatsvinden. Tevens wordt tijdens deze vierde editie voor het eerst Le Bazarre geïntroduceerd: een markt met vinyl, vintage, design, DIY, kunst en tweedehands.
In samenwerking met Nederlandse muziekinitiatieven en culturele organisaties als SPRING festival, de platenlabels Snowstar, Subroutine en Geertruida en de platforms Subbacultcha! en Blauwdruk., is een gevarieerd programma gemaakt met mode en muziek variërend van (noise)pop, post-punk tot folky singer-songwriter en elektronische muziek. De optredens vinden plaats op 16 locaties waaronder modewinkels als Klijs & Boon en Puha, cafés als De Bastaard en De Voortuin en de onlangs geopende broedplaats Kapitaal, allemaal in en rondom de Voorstraat.
Met muziek van Menomena (USA), Lucrecia Dalt (ES-CO), Poppy Ackroyd (GB), Erin Lang & The Foundlings (CAN), AWOTT (RU), I Am Oak, Herrek’s Favorites, Spilt Milk, WOLVON, Nouveau Vélo, The Future’s Dust, CROWDS, The Doo Run Run, Avery Plains, Treasure Of Grundo, The Sweet Release Of Death, Frankenberries, Amber Arcades, My Friend Television, Suit & Tie Johns, Koschka, Port Of Call, shak., Crying Boys Cafe, Wolves Dressed In Sheep, Adam & The Relevants, tweedehands kleding en een videokunstenaar van Blauwdruk en een performance door Jet Lasterie.
Le Mini Who? en Le Bazarre zijn initiatieven van het internationale festival Le Guess Who?, wat diezelfde avond plaatsvindt in poppodia als Tivoli, EKKO en ACU. Tijdens Le Guess Who? treden internationale bands op als Deerhunter, Unknown Mortal Orchestra, Mikal Cronin, Thee Oh Sees, Mount Eerie, Sam Amidon en Gary Wilson & The Blind Dates. Middels Le Mini Who? laat de Voorstraat zich van zijn meest karakteristieke kant zien en maakt Le Guess Who? zich naast hun internationale programma ook hard voor de Nederlandse underground popscene.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Check!
