Het kleine licht tot heerschappij van de nacht, het grote tot heerschappij van de dag. Het is ochtend in de stad, de zon schijnt, het is de mooiste dag van het nieuwe jaar. Koffie en Janna Lagerström aan de Nieuwe Binnenweg en muurbehang met een patroon van tropische vogels. Na eerste single Telefoon is debuut-EP Honing aanstaande, een verzameling kleine collages van woorden en klanken. Poëzie-pop. Ze lacht veel.
Janna: “Ik zong altijd al, vanaf m’n zesde. Ik zong in een musical- en theaterkoor. Op een gegeven moment had ik een blog, toen ik veertien was. Een echt weblog waar ik mijn perikelen op schreef. Ik had een aantal plakboeken. Die heb ik nog steeds. Ik lees ze zo nu en dan nog wel eens terug. De dingen die daarin staan zijn echt intens. Dingen als ‘dit gaat echt nooit meer over’ (het gaat wel over). Ik vind het niet zo gênant om terug te lezen, maar denk dan ‘stel je niet zo aan’. Toen ik zeventien was had ik een gitaar waar ik niks mee deed, maar op een gegeven moment kon ik drie akkoorden en daar heb ik drie liedjes van gemaakt.”
Je hebt alles eruit gehaald
“Ja, ik heb alles eruit gehaald. Later heb ik meegedaan met Kunstbende in de categorie taal. Ik had een aantal gedichten en die droeg ik voor. De winnaars kwamen in een collectief terecht en dan hadden we een schaduwprogramma bij Solar. Eén op één. Daar stond ik dan mijn gedichten voor te dragen.”
“Ik draai er liever omheen dan direct te zeggen hoe het zit”
Intens
Ze lacht, kijkt naar het plafond. “Het was echt héél intens. Een aantal van die gedichten kwamen uit die plakboeken, maar ik deelde dan de wat minder duidelijke gedichten. Ik draai er liever omheen dan direct te zeggen hoe het zit. Ik ben het aan het uitvogelen. Ik denk dat die lijn, tot wanneer het te direct en plat wordt, heel dun is.”
Te direct
“Dat vind ik dus lastig – ik zat laatst oude nederlandstalige liedjes te luisteren. Van Herman van Veen (en dat vind ik echt heel mooi), maar ook Rob de Nijs, volgens mij Ritme van de Eenzaamheid. ‘Zachtjes tikt de regen op m’n zolderraam / ‘t ritme van de eenzaamheid‘: heel oud en heel mooi. Ook wel direct, maar dat kan ik dan wel weer hebben. Ik heb zelf wat meer de behoefte aan er omheen draaien om nog iets aan de verbeelding over te laten.”
“Soms heb ik het gevoel: ‘wat heb ik te vertellen?’. Ik wil ook niet over niets schrijven of alleen over mezelf. Of over maatschappelijke ontwikkelingen, waarvan ik ook niet altijd weet hoe het zit. Over mezelf weet ik wel hoe het zit.”
Wat is mijn plan vandaag
“Telefoon begon met het woord ’telefoon’. Het woord, één met drie lettergrepen. (Lacht) Ja, zo werkt dat vaak bij mij, dat is hoe het gaat. Ik mijmer daar dan over. In dit geval over zo’n dag dat het te veel wordt. Over het gevoel van gespannenheid, dat je bij het opstaan het gevoel hebt – hoe zeg ik dat nou – dat je geen controle hebt. Ik wou bijna zeggen ‘dat je het niet redt’, maar dat klinkt zo dramatisch. Het gaat over het gevoel dat je geen controle meer hebt.”
“Bij Telefoon had ik mijn eigen huis in gedachten. Opstaan in de ochtend, thee maken, vlak voordat ik weg moet. Door de stad lopen, onderweg zijn, m’n hoofd dat maar doorratelt, drukke omgeving, alsof ik niet mee kom.”
Niemand hoeft te bepalen wat ik moet doen
“Honing. In het Engels noemt men elkaar honey en ik moest denken aan hoe raar dat zou zijn in het Nederlands. Het heeft niet veel met honing zelf te maken. Voor mij is de situatie van dat liedje, van de hele EP, heel belangrijk. De liedjes gaan over volwassen worden, volwassen worden in de relatie die ik nu heb.”
“Honing gaat over het gevoel van vrijheid. Ik kan overal gaan waar ik heen wil. Het hoort bij de levensfase waar ik in zit. Ik ben net afgestudeerd en kan alles doen wat ik wil. Ik heb de vakantie naar Zweden in mijn hoofd. Je kunt daar eindeloos rijden zonder iemand tegen te komen, alles is supermooi. Niemand hoeft te bepalen wat ik moet doen.”
Te veel keuze
“Soms heb ik het gevoel dat ik moet vechten tegen passiviteit. Ik vind het soms best wel overweldigend allemaal en mijn oplossing is dan maar om niks te doen. Willen verdwijnen. Ik verdwijn in YouTube, Instagram, series. Dat klinkt wel depressief, maar eigenlijk wil ik dingen doen die ik leuker vind.”
“Ik wilde andere dingen gaan doen dus ik ben maar gaan breien. Breien, ja. Met de Popronde moest ik veel rondtreinen en mijn oplossing was om te breien, met muziek op, in de trein. Dat is echte de bom. Wat ik dan luister? Even denken. Veel Ariana Grande. Ja. Toch wel goed, maar ook wel zo’n guilty pleasure.“
Na honing
“Honing is al sinds juni klaar, dus ik ben bezig met nieuwe liedjes. Die ga ik nu met de band uitwerken en opnemen. Ik wil gewoon iets nieuws maken. Iets nieuws doen. Het afgelopen jaar heb ik veel alleen gespeeld en daar wil ik vanaf. Nieuwe dingen met nieuwe mensen. Dat bevalt me wel.”
We praten over onderwerpen die verder niet in schrift of uitwerking verschijnen. Op straat geven we een hand om het gesprek formeel af te ronden. In het passeren zie ik mensen met rode gezichten op het terras. Mensen lopen door de stad, zijn onderweg. Een man groet omdat de zon schijnt. Het is nog maar ochtend.
Janna Lagerström viert de release van haar debuut-EP Honing op 20 februari in de Rotterdamse V11.
