London Calling Festival
Vrijdag 26 & zaterdag 27 oktober

 

Hater is zo’n lastig te vinden band op het internet. Maar als je eenmaal de juiste combinatie van zoektermen hebt gevonden – nadat je per ongeluk een Italiaanse metalband en een Amerikaanse grungeband hebt aangezet – zie je een panorama van analoge paardenfoto’s. Je staat voor veel mysteries: hoe kan zo’n lieflijk klinkend bandje zichzelf Hater noemen? Vanwaar die paarden? En bovenal: waarom ben je direct zo ontzettend dol op de band en het nieuwe album Siesta?

Een imponerende brug verderop vanaf de inmiddels welbekende Kopenhagen-scene ligt Malmö: de nieuwe goudmijn van een scene. Het is daar snel gegaan met het Hater-kwartet, want pas twee jaar geleden werd er leven in de band geblazen, geboren uit een liefde voor bands als The Pretenders, Neil Young, Violent Femmes, Melody’s Echo Chamber en Alvvays. De band heeft dezelfde dromerige gitaren als de laatste twee, begeleid door krachtige drums en bovenal: verrukkelijke en bitterzoete vocalen van frontvrouw Caroline Landahl. Binnen de kortste keren staken muziekblogs als The Fader, The Line of Best Fit en Stereogum hun nieuwsgierige koppies al om de hoek om te kijken wat dat Hater nou weer voor leuk, nieuw bandje was.

Geluid van trage zomermiddagen
Die hoorden ook al snel de andere grote inspiratie van de band: The Radio Dept., de landgenoten waar Hater al snel een fanbase mee deelde. Terwijl de band nog maar nét zijn debuutalbum You Tried uit had gebracht, mocht het viertal namelijk de support verzorgen tijdens een Scandinavische tour. Dit zorgde er weer voor dat Hater een plekje onder de beschermende vleugels van Fire Records kreeg naast acts als Jane Weaver, Death And Vanilla, Noveller en onze eigen Rats On Rafts.

Check hier Haters kersverse video bij de single Fall Off:

En daar is een album uitgerold dat op precies het goede moment is gekomen, want Hater houdt je warm tijdens krakende horrorwinters. Het geluid van trage en vervlogen zomermiddagen, prachtige zonsondergangen en zwoele avonden zweven door de speakers. De band zijn lichtvoetige en melancholische muziek lijkt zich actief te verzetten tegen de naderende kou. De muziek klinkt beheerst en zachtmoedig, maar de lyrics van Landahl klinken gepijnigd. Ze neemt gebroken harten, mental illness en meer pijnlijke onderwerpen onder de loep, vooral om een hart onder de riem te steken van de luisteraar. Je staat met Hater niet alleen in je gevecht met het leven.

Op zoek naar verklaringen
Wellicht verklaart dat de bandnaam: om met alle stomme dingen in het leven te moeten dealen. Dat is ook meteen die magische combinatie die ons smoorverliefd op de Zweden laat worden. Dromerig, catchy en verslavend met een zekere pijn en melancholie waar iedereen zich in kan verplaatsen. En die paarden? Misschien valt het album pas écht op z’n plek als je op een nobel ros de zonsondergang tegemoet galoppeert. Misschien zijn de titels op het nieuwe album een synoniem voor paardrijden: It’s Easy, Fall Off, Seems So Hard. Of misschien omdat ze zachtmoedig en tegelijk zeer krachtig zijn, zoals Hater zelf.

Hater speelt vrijdag 26 oktober tijdens London Calling, de dag daarvoor speelt de band tijdens DDW Music Festival in Eindhoven.

---

 

WEBSITE LONDON CALLING | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

---

 

Hater heeft zijn naam verkeerd gekozen: bij het piepjonge Zweedse viertal is namelijk geen spoortje agressie te vinden. Aan de jangly gitaarpop van de band heb je een goeie als je verlegenheid in muziekvorm zou willen uitdrukken. Debuutalbum You Tried leverde dit jaar optredens op SXSW en Eurosonic op. De nieuwe, dubbele single It’s So Easy / I Wish I Gave You More Time Because I Love You loopt vooruit op het tweede album Siesta, dat op 28 september zal uitkomen. Je hoort de tracks als eerste bij The Daily Indie.

Van de twee liedjes is vooral het prachtig getitelde I Wish I Gave You More Time Because I Love You de moeite waard. Op het hoogpolig taptijtje van saxofoon en galmende gitaren komt Caroline Landahls hese zang extra goed tot zijn recht. Terwijl zij verhaalt over de sterke band met haar familie, ook als ze ver weg op tour is, meandert het nummer langzaam over een prachtige melodie naar zijn einde toe. It’s so Easy is donkerder van toon, en meer uptempo, waarbij de band zich op de synthesizers stort en schuchter de jaren tachtig binnen janglet.

Hater bewijst nog meer eens gesneden koek voor liefhebbers van de betere pop in de hoek van bands als Snail Mail of Alvvays. Dat deed de band al ten tijde van You Tried en op deze dubbele single wint Hater aan diepgang, avontuur en volwassenheid. Dat belooft dubbelop alle goeds voor wat Siesta gaat brengen.

Hater gaat in het najaar op een uitgebreide Europese tour. De band staat op 24 oktober in Vera in Groningen en op 26 oktober op London Calling Festival.

ESNS
Woensdag 17 januari t/m zaterdag 20 januari

 

Het muzikale jaar wordt al sinds mensenheugenis afgetrapt in Groningen. Vanaf Eurosonic Noorderslag gaan we praktisch in één keer door naar de laatste shows van het jaar en verlaten we de rollercoaster geen moment tot het laatste festival van december afgelopen is. Wat zijn nou de acts die je in de gaten wilt houden en die je deze week al live kunt zien? Wij hebben er een aantal voor je op een rijtje gezet met onze redactie.

Uiteraard zijn wij ook aanwezig op ESNS met een team aan reporters. En onze hoofdredacteur gaat mee met Figgie voor een tourreportage (net als vorig jaar met The Jerry Hormone Ego Trip), volg ons ook via Instagram deze week.

Agar Agar
Vrijdag 19 januari, Machinefabriek om 22:10
Een gelig goedje dat dient als bindmiddel voor gerechten, daarvan leidde het Franse duo Agar Agar zijn naam af. Zo smakeloos als die variant van maïzena is, zo smaakvol is de muziek van de studenten die elkaar ontmoetten op de Beaux Arts-academie in Parijs en hun eerste liedje schreven voor de bibliothecaris. Gehuld in mysterie gaan ze, en zo gek is dat niet. De meest roestige rookmachine begint immers op volle toeren te draaien van hun ietwat donkere doch dansbare disco-pop, die rechtstreeks uit de jaren tachtig lijkt te komen. Komt goed uit dat we toch al bezig waren de nodige nostalgie voor dat tijdperk te koesteren. (Dirk Baart)

 

Coals
Vrijdag 19 januari, Vrijdag om 20:00 uur 
Net zo koud als de stoeptegels van Groningen, is de muziek van Coals. Dit jonge duo van Polen heeft de trip naar ons land al eens gemaakt voor een aantal shows, tijdens ESNS moet het grotere publiek eraan gaan geloven. Katarzyna Kowalczyk en Lukasz Rozmyslowsk maken een bijzondere mix van klingelende ambient, dromerige folk en ongrijpbare elektronica. Vorige maand kwam debuutplaat Tamagotchi uit, een wonderbaarlijk mooie plaat die in Nederland uit wordt gebracht door de smaakmakers van Geertruida. (Ricardo Jupijn)

 

BAD SOUNDS
Vrijdag 19 januari, Machinefabriek om 23:20 uur
BAD SOUNDS had ook BAD MUSIC VIDEOS kunnen heten, want in de clips van de band schieten heerlijk foute beelden voorbij met effecten die zo slecht zijn dat je er spontaan van in de lach schiet. Maar de band uit Bath is zoveel meer dan dat! Met indie-dansvloer-vullers als Wages en Are You High heeft de band veel in haar mars om het hoog te gaan scoren op ESNS. Live was de band op The Great Escape nog best ‘pril’, maar verwacht een feestje in Groningen waarvan je baalt als je het gemist hebt. Aanrader voor fans van Beck en The Vaccines. (Jens Lendering)

 

Hater
Donderdag 18 januari, Huis de Beurs om 20:00
Met zo’n naam denk je direct aan boze metal of aan hardcore; van die rood aangelopen, schreeuwende mensen in wifebeaters. Niets in minder waar. Hater, uit het Zweedse Malmö, is verre van aggressief en zangeres Caroline Landahl verheft nergens echt haar stem. Haar heze, meeslepende zang is wel allesbepalend voor de dromerige indieliedjes van het gezelschap, dat pas twee jaar samen speelt. De uitstekende nummers op het afgelopen jaar verschenen You Tried bestaan uit zachtmoedige janglepop, ingetogen post-punk en een toefje shoegaze. (Bart Breman)

 

IAMDDB
Donderdag 18 januari, Platformtheater om 21:30
Voor degenen die een beetje thuis zijn in de nieuwere hiphop, is ze inmiddels geen onbekende naam meer. Sinds haar hit Shade kun je moeilijk om IAMDDB heen. And that’s a good thing. De 21-jarige Diana de Brito uit Manchester maakt wat ze zelf ‘urban jazz’ noemt, wisselend tussen zang en spraak op vloeiende trap en hiphop-beats. Ze doet soms denken aan Loyle Carner, maar dan wat minder zoet. Zwoel is ze zeker, maar dan wel gecombineerd met de iconische attitude zoals die van Princess Nokia. (Matthijs van Rumpt)

 

Giorgio Poi
Donderdag 18 januari, Praedinius Gymnasium om 20:45
Men noemt deze grappenmakker ook wel de Italiaanse Mac DeMarco of de Italiaanse Tame Impala en dat is niet zonder reden. Giorgio Poi is een sloeberige clown met een ongenadig oor voor dromerige arrangementen en prachtige melodieën. Poi is niet bang om in een augurkenregen voor een green screen-pizza te zingen over een verloren liefde. En al versta je eigenlijk geen snars van die jongen, dat charmante Italiaans in dat snerpende stemmetje weet toch altijd de illusie te wekken dat het ergens over gaat. (Bram Hilkens)

 

HMLTD
Donderdag 18 januari, Vera om 23:45 
HMLTD is het nieuwe zegekind van de Londense underground. De zes prettig gestoorde muzikanten mengen het bekende met het onbekende. Zie, HMLTD is niet je standaard gitaarrockbandje van de 21ste eeuw. De boys zijn gekleed in een combinatie van punk en glamrock die doet denken aan Bowie’s Ziggy Stardust en Brian Eno. Hebben de bandleden naast de leuke looks ook muzikaal wat te bieden? O, jazeker wel! HMLTD mixt de rammelrock af met epische elektronische beats en vliegt zo ook weer over in opzwepende glamrock. Deze excentrieke mix van muzikanten en muziek wil je niet misgelopen zijn. (Sil van de Logt)

 

Velvet Volume
Woensdag 17 januari, Huize Maas Main om 22:15 – 23:00
Velvet Volume klinkt misschien als iets wat je ziet staan op het waslabel van een pas gekocht kledingstuk, maar is een venijnig rocktrio bestaande uit drie Deense zussen. Debuutalbum Look Look Look! verscheen eind vorig jaar en laat een band horen die goed naar acts als Sleater-Kinney en Royal Blood geluisterd heeft, maar ook een uitstekend oor voor popmelodieën bezit. Neem bijvoorbeeld prijsnummer Fire, dat moeiteloos van snoeiharde riffs naar harmonieuze coupletten verschuift. Wat op plaat al fijn klinkt, gaat live vast nog veel fijner (en harder) zijn. Mis een van de allereerste shows buiten de eigen landgrenzen van deze zusjes dus niet. (Reinier van der Zouw)

 

Žen
Donderdag 18 januari, Huis De Beurs om 21:25
Elk jaar is Eurosonic Noorderslag een verzameling van het beste wat heel Europa te bieden heeft, maar ieder jaar opnieuw domineert het Engels de geluidsgolven. Mooie taal hoor, maar wie wil ontsnappen aan het steenkolengels van Spanjaarden of Slovenen is anno 2018 aan het juiste adres bij Žen. Precies, wij hebben ook geen idee hoe je de naam van dat Kroatische viertal uitspreekt. Wat we wél weten, is dat ze waarschijnlijk de beste shoegazeband van Zagreb zijn en dat ze wellicht de revival van reüniebands als Slowdive, My Bloody Valentine en RIDE voort kunnen trekken. Derde album Suncani Ijudi is uit sinds december en staat vol met ingewikkelde arrangementen, keiharde krautrock en gitaarriffs waar je wel psych- of post- voor kunt zetten, maar die je nooit volledig kunt vatten. (Dirk Baart)

 

HOLY
Woensdag 17 januari, Vera om 20:45
Je zou HOLY al een beetje kunnen kennen als je onze site een beetje in de smiezen houdt. De lange en spacey singles Heard Her en All These Worlds Are Yours gingen er al bijzonder goed in en op 26 januari komt het nieuwe album van HOLY uit via PNKSLM Recordings. Psychedelische rockliefhebbers van Tame Impala en Foxygen zijn bij Vera op woensdagavond aan het goede adres, want daar zal de band van Hannes Ferm uit Zweden gaan laten zien of ze het live ook waar kunnen maken. Zo ja, dan wordt het een mooi jaar voor de band. (Ricardo Jupijn)

 

Nana Adjoa
Vrijdag 19 januari, Huize Maas om 20:00 en Zaterdag 20 januari, Patio om 23:30
Al in 2014 maakte Nana Adjoa bescheiden naam door de finale van De Grote Prijs van Nederland te bereiken, maar eind vorig jaar bracht ze pas haar debuut-EP Down At The Root uit. Adjoa schreef jaren aan de zeer soepele combinatie tussen folk-, dream- en indiepop, maar de complexiteit van haar nummers lijkt slechts versiering voor wat het centrale punt blijft in haar muziek: het liedje. Als ze live net zo exact en meeslepend te werk gaat als op Down At The Root, belooft dit een heel mooi concert te worden. (Bram Hilkens)

 

Waltzburg
Zaterdag 20 januari, Noorderslag, Marathonzaal om 23:30
Waltzburg is dé band om te bezoeken als je net zoals ik nu al helemaal genoeg hebt van het gure depressieve winterweer. De frisse Nijmeegse indiepoppers laten de temperaturen in de zaal stijgen met hun energieke muziek. Na een hele rits Popronde-shows afgelopen jaar, is het tijd om het zonnige clipje van hun single So Long See Ya na te bootsen op Eurosonic/Noorderslag. Als je benieuwd bent naar een soepele mix tussen dreampop en garagerock, is Waltzburg zeker een band om in de gaten te houden dit jaar. (Guus Timmermans)