Van 10 tot 14 juli wordt het Waalse Dour omgebouwd tot het walhalla voor liefhebbers van alternatieve muziekgenres. De kaartjes voor het festival gaan vlot over de digitale toonbank, dus voor het te laat is delen we alvast onze beste tips voor vijf onvergetelijke dagen bij onze zuiderburen.

Tekst Ricardo Jupijn & Leni Sonck

De overheerlijke line-up van Dour telt meer dan tweehonderd namen. Bovenaan schitteren onder meer A$AP Rocky, Roméo Elvis, Disclosure, Death Grips, Skepta, Apparat en Parov Stelar. Staar je niet blind op deze namen, want onder die headliners zitten minstens zoveel fonkelende sterren als Whispering Sons, Viagra Boys, Agar Agar, Deena Abdelwahed, Charlotte Adigéry, It It Anita, Flavien Berger, Zwangere Guy, Battles, Boy Pablo, George FitzGerald, Tirzah, The Internet, Bonobo, Metronomy, Fontaines D.C. en Sudan Archives.

En zo hadden we speciaal voor Dour eerder al een intens gesprek met Fat White Family over zijn nieuwe album en de band zijn plannen. Voor de volledige line-up verwijzen we graag door naar de officiële website van het festival, maar wat hieronder volgt, mag je wat ons betreft zeker niet missen.

Nu Guinea
Van onze radar rechtstreeks door naar een van dé tips voor Dour: Nu Guinea. Het Italiaanse experiment vol funk en disco is de perfecte uitnodiging voor een dansje op de zaterdag van Dour. Of als het van ons af hangt, dan staat niemand stil tijdens de set van de in-Berlijn-wonende-Italianen.

Mochten de weergoden het festival niet helemaal gunstig gestemd zijn, dan kunnen we gelukkig altijd op dit duo rekenen. Met fijne ritmesecties wordt de temperatuur alvast de hoogte in gestuwd. Op de tonen van Nu Guinea word je meegenomen naar een tropische wereld, ver van de reeds betreden paden.


Foto: Flor Maesen

Whispering Sons
De experts van hedendaagse postpunk, die vinden we in de vorm van Whispering Sons. De band won ooit Humo’s Rock Rally, de wedstrijd die naast De Nieuwe Lichting vaste leverancier is van Belgisch talent klaar voor een internationale doorbraak.

Vorig jaar verscheen het angstaanjagend sterke debuutalbum Image, een dynamische plaat die alle facetten van de band op de juiste manier belicht. Met haar diepe stem vol charisma is frontvrouw Fenne Kuppens klaar ook jou het duister in te sleuren en je hart te veroveren. Meer weten over de band? Lees dan nog eens ons interview terug met de band! (LS)


Foto Jan Rijk

Fontaines D.C.
Het is maar de vraag of de festivalweide van Dour opgewassen is tegen het geweld van de Ierse postpunkers. Dit jaar verscheen Dogrel, het debuutalbum van Fontaines D.C.. De band laat al een tijdje een storm door muziekland razen en lijkt op zowat elk festival te spelen. Onlangs spraken we de band over zijn haat-liefdeverhouding met thuisstad Dublin, de video bij Big en een gemeenschappelijke interesse in poëzie.

Om voet aan de grond te krijgen in eigen land, moest de band eerst zieltjes winnen in het Verenigd Koninkrijk. “Je gaat weg uit Ierland en niemand kraait naar je, maar zodra je dan succesvol terugkomt, vindt iedereen je geweldig en heb je jezelf in feite bewezen.” Dat gaat het vijftal ongetwijfeld ook doen op Dour, dus mochten ze je ziel nog niet gewonnen hebben, be prepared.


Ama Lou
Minimalistische melodieën, grootse nummers. De Britse tourde onder meer met Jorja Smith en mag Canadese hiphopper Drake tot haar fans rekenen. What could go wrong? Niks, als je het ons vraagt. Met miljoenen streams op Spotify en heerlijk klinkende nummers als Tried Up en Wire, lijkt de millenial take-over eerder realiteit dan fictie. Dat Ama Lou met haar herkenbare stem en heerlijke R&B de festivalweide van Dour aan het dansen zet, lijkt ons een meer dan logische gebeurtenis.


Foto: Tineke Klamer

Viagra Boys
Voor het wat rauwere werk is er tijdens Dour altijd genoeg ruimte, zo staat Viagra Boys op het programma. De Zweedse band die al jaren zalen aan het afbreken is door heel Europa en inmiddels ook in de Verenigde Staten furore maakt met zijn snijdende artpunk!

Een tijdje geleden spraken we de band nog over het heftige verleden van frontman Sebastian Murphy, het nieuwe album van de band en hoe hij zijn leven aan het verwoesten was. Gelukkig is daar de muziek waar hij alles in kwijt kan en dat zorgt voor flink explosies op het podium. (RJ)


Foto: Judas Companion

Deena Abdelwahed
Deena Abdelwahed bracht vorig jaar haar debuutalbum Khonnar uit, vol nummers over het niet conformeren, het weglopen van de norm, dwars liggen. Niet voldoen aan je Tunesische afkomst, niet voldoen aan het generieke beeld van een vrouw, niet voldoen aan de dwangmatige regels van traditie, muziek, niet voldoen aan de culturele conventies van oost en west, noord en zuid.

Vorig jaar spraken wij nog met Abdelwahed over al deze onderwerpen en legden we de spanningen bloot waar haar muziek bol van staat. Vorig jaar was ze al te zien op Strange Sounds From Beyond en Rewire Festival, in juli kun je de Tunesische muzikant in actie zien tijdens Dour. (RJ)


WEBSITE DOUR | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Hatseflats: in Dour weten ze wel hoe je een programmering van links tot rechts gevuld krijgt met spannende acts. Na een berg aan eerdere bekendmakingen, komen er vandaag weer 23 namen bij. Van Death Grips tot Yonatan Gat, Metronomy, Black Mirrors en Rendez Vous.

Van 10 tot en met 14 juli wordt het Waalse Dour omgebouwd tot een groot speelparadijs voor volwassenen. Het festival viert dit jaar zijn dertigste verjaardag en heeft daar een mooi feest omheen gebouwd. Van eerdere bekendmakingen als Curtis Harding, George FitzGerald, Parov Stelar, Charlotte Adigéry, Bonobo, The Internet, Tirzah, Viagra Boys, Hot Snakes, Sudan Archives, Fontaines D.C. en IAMDDB.

Deze nieuwe lichting komt daar dus nog eens bovenop! Van de comeback van het bitterzoete Metronomy tot de snoeiharde chaosrap van Death Grips, de nieuwe postpunkers van MNNQNS en Rendez Vous. Maar ook de 2.0-versie van Fat White Family, de wonderschone electroqueer-soul van Nakhane en onder meer Lenny Pistol, Martha Da’ro, Montevideo, Ozferti, Phoenician Drive, Saudade, Sonnfjord en The Brums.

Daarnaast kun je op zondagavond schitteren in de intieme Le Labo-locatie van Dour, want daar komt het Moonshine-collectief uit Quebec met residents Pierre Kwenders, Bambii en de VJ Boycott. De band neemt een breed scala aan afro-futurisme mee. Ze delen het podium met Kampire en Kiddy Smile, een niet te missen figuur in de queer-scene en vaandeldrager van de voguing movement. Verwacht een vuig avondje vol queer, nineties-beats en een hoop fluorescerende dingen!

Wij geven je hieronder even een voorproefje van wat je zoal van deze batterij aan namen kunt verwachten.


WEBSITE DOUR | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Met de toevoeging van alweer een lichting nieuwe namen is bijna de helft van de line-up van het Belgische festival Dour bekend (of zoals ze het zelf zeggen: DOUREUHHH). Eerder werden onder meer Damso, A$AP Rocky, IAMDDB en George Fitzgerald aangekondigd. Inmiddels is bekend dat ook Parov Stelar, Apparat, Fontaines D.C. en Ama Lou deze zomer in het Waalse dorp te vinden zijn.

De enige reden dat we het Waalse dorp Dour kennen, is omwille van het festival. De programmering voor dit jaar begint stilaan zijn definitieve vorm te krijgen en het belooft – zoals eigenlijk altijd – een ontzettend vette editie te worden.

De grootste onder de nieuwe lichting namen is zonder twijfel de elektroswing van het Oostenrijkse Parov Stelar. De Ierse band Fontaines D.C. stond in oktober op London Calling en deed Groningen al even op zijn grondvesten daveren tijdens ESNS en mag dat deze zomer nog eens overdoen bij onze zuiderburen. In de vorm van Ama Lou en de Zweedse Fatima krijgen we ook wat muziek uit de R&B-hoek.

Dansen doen we deze zomer op de tonen van DJ Marcelle, Denis Sulta, Deen Abdelwahed en de Koreaanse 박혜진 park hye jin. Om al dat DJ-geweld een beetje in balans te brengen, werden ook Gus Dapperton, Namdose en Viagra Boys (lees hier een interview met de band) aan de line-up toegevoegd. Zij zullen ongetwijfeld voor de nodige portie gitaren zorgen.

Check alle namen op een rijtje op de website van het festival.


WEBSITE DOUR | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

 

 

Tekst: Admiraal Oosterbroek
Foto’sMcKlin

Een klein jaar geleden interviewde The Daily Indie de mannen van DIIV voor een mooie cover story. En nog steeds is Zachary Cole Smith op zegetocht met zijn smakelijke shoegazepop met overdadige gitaarreverbvulling. De destijds beloofde EP is er nog niet, maar voor nu voldoen de liedjes van ‘Oshin’ ruimschoots. De frontman draagt een oversized tenue waar de overige bandleden prima bij in zouden passen. Gesmeerd speelt DIIV de set door. De gitaarmuren laten gelukkig ruimte voor het fijne toetsenwerk en de tweestemmige zang. De toehoorders zijn erg enthousiast, wat zichtbaar wordt in de moshpit tijdens Doused. ‘Have fun! Do drugs! Bye!’ zijn de woorden waar Smith mee afsluit. De plezierige bedwelming van zijn band is voorlopig nog niet uitgewerkt.

 

Dour - za - DIIV 02 Mcklin Fotografie

 

Dour - za - DIIV 05 Mcklin Fotografie

 

Dours hoofdveld is immens. De weg er naartoe glooit omlaag en geeft een magistraal uitzicht op de legioenen muziekminnaars. De zon aan de kim neigt naar rood. Niets nieuws onder die zon, maar wel heel lekker: de reggae van oudgediende U-Roy. Eenenzeventig jaren jong en nog steeds klinkt zijn stem onvermoeid vitaal. Rootsreggae op z’n best. Voor een moment is Jamaica dichterbij dan het lijkt, liedjes volgens popstramien en U-Roy blijft benadrukken dat Jah en hij erg veel van de mensen houden. Als dat werkelijk zo is, neemt hij een volgende keer een blazerssectie mee. Onze muzikale horizon wordt er niet breder van, maar het moet voor de zon een genoegen zijn zo onder te gaan.

 

Dour - za - U-Roy 01 Mcklin Fotografie

 

Dour - za - U-Roy 03 Mcklin Fotografie

 

Van freakfolk-beweging ‘Eternal Children’, waar ook CocoRosie en Anthony van de Johnsons deel van uitmaken, komt Devendra Banhart de schoonheden van zijn nieuwe plaat ‘Mala’ laten horen. Opvallend veel volk is toegestroomd. Banhart laat een kwartier op zich wachten, maar zijn mooie kalmte en sympathieke kop doen enige suggestie van arrogantie snel vergeten. De subtiliteit van zijn jongste album komt ook live tot zijn recht. Merci, Devendra.

 

Dour - za - Devendra Banhart 02 Mcklin Fotografie

 

De tent omtoveren tot club: Simian Mobile Disco doet het. Aan weerszijden van een tafel deejayen de twee er lustig op los. Met een voornamelijk analoog instrumentarium bouwen ze vlot hun kneiterdansbare tracks op. Voor een elektro-act weten de heren een interessante performance neer te zetten. In de eivolle tent is er niet altijd begrip voor als een volgend ‘liedje’ met een flink lager aantal beats per minute begint. Slim verwachtingsmanagement is het. De laatste tien minuten zijn van een massieve intensiteit. Verschillende thema’s ontmoeten elkaar telkens op het juiste moment. Deze knoppendraaiers bewijzen dat een climax ook uit heel veel climaxen kan bestaan.

 

Dour - za - SimianMobileDisco 03 Mcklin Fotografie

Dour - za - SimianMobileDisco 01 Mcklin Fotografie

 

Met zijn stem en een loopstation bouwt Dub FX zijn liedjes op. Dat is knap, maar met een hele reeks van dit soort werkjes achter elkaar weet hij de aandacht niet vast te houden. Aan de dynamiek binnen zijn tracks schort nog wel wat. Misschien moet hij maar eens in de leer gaan bij Maask.

Als avant-garde nog een voorhoede heeft, dan is dát de habitat van Flying Lotus. Zijn potpourri van opgefokte elektro en wonderlijke composities bekoort. Tussen twee bijna doorzichtige schermen staat de imposante Afro-Amerikaan. Op de schermen een schouwspel van spectaculaire visuals. Af en toe neemt Flying Lotus de microfoon ter hand om een riedeltje te rappen. Lotus’ ingrediënten zijn mysterieus, de bereiding ervan een raadsel, maar wat hij serveert is verbluffend goed.

 

Dour - za - Flying Lotus 02 Mcklin Fotografie

Dour - za - Flying Lotus 05 Mcklin Fotografie

 

Dour - za - Flying Lotus 03 Mcklin Fotografie

 

Of Venetian Snares ook zo’n eclectische kok is, valt moeilijk te beoordelen. De langharige uitvinder van de breakcore brengt een set die met ridicule snelheid je hersenkwabben verdeelt en opnieuw rangschikt. Drum ’n bass die iedere seconde over zichzelf buitelt, struikelt; geen maat is hetzelfde. Venetian Snares is een professor die pure wetenschap laat horen. Van een hogere orde. Hij overschrijdt iedere grens van wat nog dansbaar is.

 

Dour - za - Venetian Snares 02 Mcklin Fotografie

Dour - za - Venetian Snares 04 Mcklin Fotografie

 

Wél goed te behappen en zelfs retelekker is de set van Flume. De vriendelijke Australiër staat voor een LED-scherm waar toffe beelden zijn fijne R&B-georiënteerde dansliedjes versterken. Er zit een bak soul in, stoterige hiphopbeats en veel fijne melodie. De zaal slaat op tilt bij ‘Holdin On’ en ‘Insane’. Soms ramt Flume op een drumpad; een fijne toevoeging aan het toch wat statische gebeuren op het podium. De midtempo vibe past perfect in de klamme nacht. Een adembenemende verademing.

Een zwerftocht langs de tenten, ver na middernacht, levert een overdosis wauwelende bassen van het terminale genre dubstep op; overduidelijk tijd om de lokroep van de slaap te beantwoorden.

 

 

GALLERY

 

­

1073989_722525274440201_2012569218_o

 

 

De warmte is van lood, de lijven glimmen van de crème en de geur van wiet vliegt voorbij met de regelmaat van zeemeeuwen in kustgebied. Waar het Dour Festival de reputatie heeft te ontaarden in een modderbad, lijken de weergoden ditmaal goedgemutst. Hartverwarmend is het motto van Dour: ‘Vijf dagen liefde & alternatieve muziek’. The Daily Indie dompelt zich onder.

Tekst: Admiraal Oosterbroek  Foto’s: McKlin

 

Dour - do - gold panda 01 Mcklin Fotografie

 

Een hongerig publiek wacht op Gold Panda. Zijn verschijning, sober in wit T-shirt, en de eerste tonen worden dankbaar toegejoeld. Achter een tafel vol bedrading bouwt de Panda zijn composities vlot op. Wonky en glitch in een rillend bad van microhouse. De spanningsbogen van zijn tracks zijn doordacht: het thema houdt, hoewel telkens gemanipuleerd, die goed samen en onderwijl freaken en bliepen de beats alle kanten op. Genoeg bas om een hanenborst te braden. De show oogt niet spectaculair, maar het driftig geknutsel met knoppen en klank laat geen ruimte voor dat gemis. Gold Panda verbluft.

 

Dour - do - Horrors 02 Mcklin Fotografie

Dour - do - Horrors 03 Mcklin Fotografie

 

 

Met een neus als Adrien Brody en een welhaast androgyn lijf zingt Faris Badwan, zanger van The Horrors, de menigte in de grootste Dourtent toe. De liedjes hebben kop en staart, maar de matige dynamiek en de slepende opbouw van de set zorgen voor een hoog ‘duurt lang!’-gehalte. Dit wordt nog eens versterkt door de zoutloze poses van de frontman: hij bezit werkelijk het charisma van een nat vaatdoekje. De vermoeide zanglijnen hangen als slap lommer in de liedjes. In een shoegazemomentje houdt Faris zijn zangmicrofoon bij de versterker van de gitarist. Daar doet hij goed aan. Wat wél charmeert: de steady drums en de riffs van de gitarist. Die komen vooral tot hun recht wanneer de liedjes meer uitgesponnen worden. Oorhorror is het niet, maar beter beluister je een slechte film.

 

 

Dour - do - Trentemoller01 Mcklin Fotografie

 

Dour - do - Trentemoller06 Mcklin Fotografie
 

Met vier muzikanten om zich heen staat Anders Trentemøller voor een afgeladen tent, op een rij vooraan het podium. Zijn makkers op gitaar, bas en drums; hijzelf op Moog, tamboerijn, glockenspiel en meer stokoude synthesizers. Zo geolied als de lijven van mandingokrijgers speelt het vijftal de liedjes van de Deen. Stuk voor stuk parels met een fijn gevoel voor climax. De energie giert vanaf het podium en het publiek wil dat, alleen maar meer van dat. Langzamerhand belichaamt de show het modewoord ‘EPICNESS’. Halverwege gaat het gas terug; Trentemøller begint alleen aan een zorgvuldig opgebouwde track, vol gruizige synth en met een prettig glockenspielthema. Wanneer de bandleden een voor een terugkeren en hun instrument ter hand nemen, ontaard het geheel is een grootsheid van Sigur Rós-achtige proporties. De bassiste zingt soms een lead. Dat klinkt. In het hoog maakt haar stem echter weinig indruk. Maar met zo’n muzikaal vuur achter zich zou zelfs Monique Smit shinen. Anders Trentemøller charmeert door op de juiste momenten de menigte mee te laten klappen, dan weer mee te roffelen op het stel van drummer Silas of over het podium te razen met een tamboerijn. Zijn enthousiasme, dankbaarheid en Scandinavische pretkop zijn onweerstaanbaar. En dat geldt voor de hele show.

 

Dour - do - yeahyeahyeahs 02 Mcklin Fotografie

 

Het immense buitenpodium, met dito veld, wordt bestegen door de New Yorkse Yeah Yeah Yeahs. De hooggespannen verwachtingen worden helaas niet waargemaakt. Uiteraard gaat de feestmodus aan bij hitjes als ‘Heads will roll’, maar zangeres Karen O lijkt nogal verveeld en de band speelt degelijk, maar plichtmatig. Gelukkig is er in de Boombox nog geluid van Wax Tailor. Hoewel huzarenstukje ‘Tales Of The Forgotten Melodies’ alweer acht jaar oud is, heeft de Franse draaitafelaar niets aan relevantie verloren. De set is voortdurend boeiend en dat laat het publiek de podiumbeesten weten. Want Wax Tailor staat daar geenszins alleen: strijkers, bassiste, gitarist en een dwarsfluiter. Bovendien zijn er maar liefst drie MC’s die elkaar afwisselen of gezamenlijk het publiek ophitsen met hun rijmpjes. Wax Tailor vonkt, funkt, swingt en doseert knap zijn gekras uit de vinylgroeven.

Dour’s donderdag smaakt naar meer.

 

Dour - do - WaxTailor 01 Mcklin Fotografie

 

 

 

 

GALLERY: