Popronde Den Haag
16 november 2019

Popronde loopt alweer bijna op zijn eind. Het grootste reizende muziekfestival van Nederland liet ook dit jaar weer in 41 steden het publiek kennismaken met een enorme selectie van aanstormend muzikaal talent. Net als vorig jaar bestierden we met The Daily Indie een eigen podium in een aantal steden. Op zaterdag 16 november draaien we alweer onze laatste: bij PIP tijdens Popronde Den Haag.

We zijn met The Daily Indie al jaren trouwe mediapartner van Popronde. Vorig jaar rolden we voor de eerste keer ook een eigen podium uit. Aan de basis daarvan lag het idee dat er in de Popronde-selectie steevast een aantal acts zitten die ontzettend getalenteerd zijn, maar door de opzet van het festival lastig onder de aandacht te brengen zijn; omdat ze minder makkelijk in het gehoor liggen, of gewoon niet beschikken over een handige boeker.

En omdat we met The Daily Indie het tot onze missie hebben verheven om overkeken muzikaal talent een podium te bieden, is dat letterlijk wat we doen op onze eigen Popronde-stage: de verborgen parels uit de selectie vissen zodat jullie, het publiek, toch kennis met ze kunnen maken.

PIP
PIP is een club en underground cultuurpodium die sinds 2007 is gevestigd in een oude brandweerkazerne, in de industriële omgeving van de creatieve broedplaats BINK36. We lieten vorig jaar een traantje toen BAR in Rotterdam, een van onze favoriete plekken ooit, de deuren moest sluiten. Diezelfde week kondigde PIP aan hetzelfde lot te ondergaan, alleen maar om direct daarna een paar deuren verder gewoon opnieuw te openen én in de slipstream de mensen van BAR een nieuwe plek te bieden om hun muzikale ding te doen.

PIP zoekt altijd de rafelrandjes op, of het nu in de expo- en theaterprogrammering is, of de (merendeels elektronische) muziek. Narrowminded zijn ze ook niet daar in Den Haag, gezien de liefde waarmee samenwerkingen worden aangegaan. Zoals met het voorgenoemde BAR, de Berlijnse club Tresor, Intergalactic FM of zoals op 16 november met The Daily Indie! We hebben dan ook ons stinkende best gedaan om met een waanzinnige line-up te komen die deze bijzondere plek eer aandoet. En dat niet alleen: PIP trakteert aanstaande zaterdag alle volgers van TDI, lees snel verder!

Bastian Benjamin (21:00 uur)
Een paar weken terug hadden we Bastian Benjamin op ons Popronde-podium in Rotterdam, waar de jonge producer uit Deventer een potje ijzingwekkend mooie doch dansbare triphop speelde. ‘Dat zou goed op zijn plek zijn in de donkere zaal van PIP’, dachten we, en zo geschiedde. In Benjamin’s muziek klinkt een voorliefde voor ijskoude filmcomposities door, die een perfect huwelijk aangaan met warme ambient-soundscapes, spaarzame beats en de zang van hemzelf en zijn twee vocalisten.

Boom Boom du Terre (22:30 uur)
Jornt Jan Bras uit Rotterdam is allerminst een nieuwkomer: zijn project Boom Boom du Terre bestaat al sinds 2007 en hij speelde een jaar of tien geleden al eens op Lowlands. Bras, op het conservatorium afgestudeerd als drummer, haalt met behulp van samplers en drumcomputers allerhande elektronica zo door de mangel dat er een uniek eigen geluid ontstaat, dat het midden houdt tussen vervreemdende ambient, oriëntaalse folk en stuiterelectro, met live navenant vuurwerk.

The Resurrection (00:00 uur)
Dit viertal uit Leeuwarden tooide ooit de niet bijzonder subtiele bandnaam The Flying Trashcans, en maakte net zo min subtiele freejazz-electrorock met een orgie aan blazers, orgels en gitaarsolo’s. In 2014 gaf de band er de brui aan, maar in 2018 volgde de wederopstanding met een nieuwe naam (vat je ‘em?). Het jeugdige enthousiasme en de liefde voor blazers is The Resurrection nog niet kwijt, maar het is veel sfeervoller en donkerder geworden, met gelijke delen EBM-achtige techno en een Madchester-sound die je direct terugbrengt naar de Second Summer Of Love. En oh ja: een dansbaarheid die je compleet van je sokken blaast, zo bleek afgelopen zomer tijdens een waanzinnig goede show op Welcome To The Village.

PIP trakteert
… Aan alle volgers van The Daily Indie! Iedereen die zaterdag naar Popronde in PIP komt, ontvangt aan de deur op vertoon van dit artikel een drankmuntje. Hoe chill is dat?

POPRONDE DEN HAAG | FACEBOOK-EVENT | PIP DEN HAAG


Pip Blom & Personal Trainer
Vrijdag 27 september

Op vrijdag 27 september kun je terecht in het Paard voor, arguably, twee van Neerlands’ beste rockbands van het moment. Pip Blom speelde afgelopen jaar zo’n beetje in elke uithoek van Europa, waaronder de veelbesproken show op Glastonbury. De band neemt Personal Trainer, het nieuwe project van Canshaker Pi’s Willem Smit, mee als support.

Het buitenland en Nederlandse bands: dat blijft een dingetje. Maar dat Pip Blom internationaal lekker gaat, kun je moeilijk onderuit. De 23-jarige Amsterdamse zag afgelopen zomer haar grote droom in vervulling gaan met haar show op Glastonbury, met enthousiaste reacties van de BBC als gevolg, en ook het grote Pitchfork was te spreken over haar debuutplaat. Maar gelukkig vergeet Blom nog niet waar haar roots liggen, en staat de band ‘gewoon’ ook nog in het Haagse Paard op 27 september. En wel samen met Personal Trainer, ook al zo’n band waar het talent vanaf druipt.

En daar wil jij bij zijn! We maken het bij The Daily Indie nog makkelijker voor je en geven tickets weg. Hebben? Stuur dan vóór 24 september een berichtje met wie jij mee wil nemen naar deze show en waarom, naar robin@thedailyindie.nl, en wie weet zien we je daar.


WEBSITE PAARD | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Wat zijn ze toch altijd een stelletje bofkonten daar in Den Haag: het laatste weekend van mei straalt tijdens Sniester altijd het zonnetje over de stad achter de duinen. We zijn dit jaar uiteraard van de partij bij dit stadsfestival vol muziek. Met maar liefst zestig acts en een wirwar aan venues, gingen wij kopje-onder in de Popstad.

Tekst Ricardo Jupijn & Leni Sonck
Foto’s Leni Sonck

Tussen de stekelige en caleidoscopische lichten, beweegt de schim van Binkbeats tussen zijn altijd indrukwekkende setup. Hij begeeft zich in soort winkeltje vol instrumenten, vanuit waar hij zijn liveshows vol krakende beats opbouwt. Dreunen die langzaam in allerlei loops worden gezogen waarmee hij zijn liedjes uitbouwt en de diepte mee in trekt. Als een octopus triggert hij zijn pads, speelt bas, neemt plaats achter de drums, draait aan een van de vele knoppen en rinkelt op zijn xylofoon. Binkbeats zijn muziek is ‘post-van alles’ en op de vroege Haagse avond is het een prima binnenkomer. (RJ)

Via-via kun je tijdens Sniester tussen Paard en Paardcafé gebruik maken van een klein doorgangetje. We hadden daar stiekem al wat eerder doorheen moeten hobbelen, want het is al druk bij Drugdealer als de band aftrapt in Paardcafé. Of aftrapt, het wordt hier even over een andere boeg gegooid bij de Amerikanen. De band staat uiterst ‘ontspannen’ nog wat te rommelen, te kletsen en als je denkt: ‘gaat er nog wat gebeuren’, trekt de groep een blik langzaam aan kleurrijke liedjes open. Bij Drugdealer worden vanavond de nummers met oude plakbandjes aan een hoop onsamenhangende praatjes geplakt. De band denkt onder meer in Rotterdam te zijn, er komt een soort Kevin Morby-dizz voorbij, dat soort dingen. Maar goed: speelt zijn liedjes wel met schwung en een hippie-achtig plezier. De band heeft nou eenmaal ontzettend fijne liedjes, speelt zorgeloos en de laconieke swing houdt het allemaal net bij elkaar. (RJ)

We komen er niet zo vaak, maar het Magazijn van Bleyenberg lijkt een ware muziektempel wanneer we erin afdalen. Ondanks het mooie weer staat de kelder helemaal vol voor het Rotterdamse elektronische duo Amy Root. De set-up is relatief eenvoudig: Luke Amer en Sjoerd Huissoon staan naar elkaar toe, een laptop in het midden en veel rook en warm licht. De anders donkere kelder herbergt nu een palet aan kleuren dat we vooral van zonsondergang kennen. Tussen de nummers door een kort bedankje en dan snel weer door. Jamie XX heeft er een geduchte concurrent bij. We sluiten onze ogen, de dansbare ritmes nestelen zich in onze onderbuik en al snel betrappen we onszelf erop de dansvloer voorzichtig te benutten voor wat hij gemaakt is. Het is een gigantische trip en wanneer we terug buiten staan, duurt het even voor we weer in dezelfde tijdzone landen als de mensen rondom ons. (LS)

Om voor ‘Zalen van het Paard-bingo’ te gaan, wandelen we door naar de Grote Zaal voor Jacco Gardner, die vanavond speciaal is omgebouwd tot een soort boksring, een 360 graden-beleving met visuals, surround-sound en het podium in het midden. In deze symmetrische omstandigheden wordt de zorgvuldig afgemeten muziek van zijn Somnium uitgevoerd. Muziek die klinkt als de tussenshots van 2001: A Space Oddyssey, waar ruimteschepen heeeeeeeelllll langzaam door de oneindige kosmos zweven, omgeven door miljoen-miljard sterren en planeten. De noten glijden zachtjes door het niets, in de verte rimpelt een trilling zonder tijd en ruimte. Het duo maakt vanavond zijn eigen reis, dat de geluiden wel door lijkt te krijgen uit andere werelden. Jacco Gardner heeft iets schitterend te pakken, een unieke show die alle golven in de hoofden van het publiek aan het berijden is. En zo worden we langzaam opgeslokt in zachtjes bubbelende gasbellen tijdens een van Gardners (waarschijnlijk) laatste Somnium-shows, die verder op zoek gaat naar nieuwe bestemmingen. (RJ)

Gaan we weer terug naar de Kleine Zaal, waar we worden overvallen door ‘zomaar een Belgisch bandje’. We kennen de band wel, hebben er goede dingen over gehoord, maar live hadden we hem nog niet gezien. Maar al na één liedje is ons alles duidelijk: Portland heeft grote songs, grote ambities en een grote toekomst. Goede koppen, ijzersterke samenzang, Beach House-achtige tracks en een zeer natuurlijke uitstraling. Rasmuzikanten die in België een grote belofte zijn, niet voor niets De Nieuwe Lichting wonnen, en hier laten zien waarom. De liedjes stralen een grote kracht uit en spatten in duizenden kleuren het podium af. Van subtiele georkestreerde arrangementen tot a cappella-stukken met de hele band. Wat een waanzinnige band met een gigantische potentie, die zich compleet zal openbaren als later dit jaar het debuutalbum verschijnt. (RJ)

Een kijkje in de hel is vanavond gereserveerd voor de bezoekers bij Blanck Mass in de Grote Zaal van Paard. Een continue rookmachine-spuiterij met knetterbeats, high pitched-vocalen, geluiden die piepen als schoenen in een gymzaal. Als een ritje in een draaimolen vol demonische draken die baden in rood licht, lichtflitsen in nergens naartoe leidend spiegelreflecties en ondertussen blijf je maar ronddraaien in het duister. Het is trippy as fuck en in de mistige zaal heb je het idee dat er elk moment mensen ritueel verbrand kunnen gaan worden, met nagels in de vloer worden geslagen of weg worden geschroeid in een vuurregen. Erg vet, maar het is niet voor iedereen weggelegd om zich zolang aan over te geven. De ervaring is hoe dan ook spannend, intens en een van de redenen dat je naar Sniester komt. (RJ) 

Afsluiten doen we in de Zwarte Ruiter bij SONS. Nog wat oude bekende tegengekomen op de Grote Markt en voor je het weet is het te druk om nog binnen te komen. De garage-punk van het Belgische viertal luidt de eerste Sinester-nacht in en rondom ons worden alcoholtolerantie-grenzen opgezocht. Wie de volgende dag last heeft van een kater, blijft alvast in het Sniester-thema, met de kat die overal opduikt. Programmeur Marco Bijsterbosch vertelde ons al dat hij een bijzondere band heeft met SONS en hoewel we de set niet helemaal meekregen, zijn we meer dan overtuigd. Onze avond eindigde bij de psychedelische garage van het viertal, maar voor wiens batterijen nog niet leeg waren, wachtte een nachtelijk programma vol verrassende feestjes. (LS)

Lekker hoor, nog twee weken en dan wordt de binnenstad van Den Haag verbouwd tot één groot muzikaal feest rondom Koningsnacht en Koningsdag voor The Life I Live. De programmering liegt er dit jaar wederom niet om, wij zijn er bij met ons The Daily Indie DJ Team, kortom: alle ingrediënten voor een goed feest zijn aanwezig.

Tekst Ricardo Jupijn & Leni Sonck

Op tien podia zie je meer dan zestig artiesten op 26 en 27 april, van Klangstof en De Likt tot Iguana Death Cult, YĪN YĪN, Arp Frique, Black Leather Jacket, Palmbomen II, Pip Blom, Henk & Melle,Afterpartees, Van Common, The Mighty Breaks, Moon Tapes en The Hazzah.

Zo is er dit jaar opnieuw genoeg te ontdekken op het festival. Daarnaast worden er dit jaar zeven lokale acts geselecteerd voor het talententraject die op het RADAR Live-podium op het Buitenhof spelen. Verder wordt er in samenwerking met The Crave een elektronisch muziekprogramma opgezet. Over het Lange Voorhout weerklinken wereldse klanken, een voorproefje voor het Embassy Festival dat in het najaar plaatsvindt op dezelfde locatie.

In dit artikel lichten we een aantal acts uit die zeker niet mag missen in Den Haag. En mocht je op de dag zelf nog wat persoonlijk advies willen: op Koningsnacht draait ons DJ-team op de Grote Markt.


Black Leather Jacket
Koningsnacht op Hofplaats vanaf 20:15 uur
Zit je rustig achter je computer, komt er ineens een raket van een band binnen op je radar: Black Leather Jacket. Harde en nietsontziende garage die dwars door je tere zieltje gaat. Een tijdje geleden vroeg de band ons of wij de nieuwe video bij de single Village People in première wilden laten gaan.

En of! Omschreven door onze redacteur als: ‘Alsof Ty Segall ineens een Vlaamse tongval heeft of Black Sabbath herboren is in België. Heel ingewikkeld is het allemaal niet en dat is eigenlijk alleen maar goed. Een paar druppels goedkoop bier, een vleugje jonge mannenzweet en stiekem een traantje in de ketel.’ Ga dit maar in de gaten houden, je krijgt er geen spijt van. (RJ)


The Mighty Breaks
Koningsdag op Hofplaats vanaf 18:00 uur
Het is bijna zover: een van onze favoriete Nederlandse acts brengt dit jaar zijn debuutalbum uit. De band die we al kennen toen hij nog The Breaks heette en we alweer zo’n vijf jaar(!) volgen. Nu is de band klaar voor de volgende stap en de eerste voorproefjes maakten ons al bijzonder nieuwsgierig.

Zo schreven we over de single Quitting For A Smoke: ‘ De band lijkt wel vier verschillende nummers in één te hebben gestopt, die allemaal perfect op elkaar aansluiten. Openend met een waterig gitaarlijntje en een dromerige baspartij die langzaam stuwt, wordt na 48 seconden het tempo al iets opgevoerd met twee jojoënde nootjes en de bas die steeds nog ietsje-nog ietsje-nog ietsje hoger gaat.’ Nog meer weten over de band? We interviewden The Mighty Breaks eerder al eens, deden een première van een livetrack en de band maakte een tourverslag van zijn Italiaanse avonturen voor ons. Nu dus gewoon lekker in Agga! (RJ)


Magic Moon
Koningsnacht op Hofplaats vanaf 19:00 uur
Maak je op voor een muzikale hersenspoeling met Magic Moon. Ietwat absurd, alsof de band een lading LSD naar binnen heeft, maar ook strakker dan je voor mogelijk houdt. We brachten net de videoclip bij de nieuwe single Red Dress in première en die vonden we zo tof dat we haast niet anders kunnen dan Magic Moon tippen voor The Life I Live.

De rauwe combinatie van meerstemmige zang, fuzzy gitaren en stampende drums zal de Haagse binnenstad ongetwijfeld op zijn grondvesten laten daveren met een psychedelisch rockfeest. Op Sniester werd het doopfeest gevierd voor debuut-EP Night Circus, nu is de band klaar om die nummers ter ere van de koning te spelen. (LS)


The Guru Guru
Koningsnacht op Hofplaats vanaf 22:45 uur
Je bent gewaarschuwd voor de Belgische band The Guru Guru. De band presenteert borderline-rock, of een combinatie van indie, math, psycho en noise, maar dan net iets anders. De band is al lang niet meer aan zijn proefstuk toe, zo stond de band al op festivals als Sziget en Pukkelpop. Muzikale regels herschrijft de band, maar het resultaat glijdt lekker naar binnen.

Met de koortsige gitaren en stuiptrekkende ritmesecties is er aan energie duidelijk geen gebrek. Voeg daar nog een fijne theatrale psychose aan toe van frontman Tom en je belandt bij een wijder kleurspectrum dan je ooit zag. Op nieuw materiaal is het nog even wachten – de debuutplaat verscheen in 2017 – maar wie weet waarmee de band Den Haag aan flarden speelt. (LS)


Moon Tapes
Koningsdag op Hofplaats om 14:15 uur
Dat deze band ‘geen nieuwe is voor ons’, is een understatement. Alweer ruim drie jaar volgen we Moon Tapes en in de tussentijd is er het nodige veranderd voor de Amsterdammers. Zo is de muziek op het nieuwe werk dromeriger, nonchalanter, schimmiger en heeft de band in de studio aan een popnoir-album genaamd Speculation gewerkt dat in september verschijnt. Met hoorbare invloeden als Serge Gainsbourg, The Stone Roses en The Last Shadow Puppets, belooft dat een mooie schijf te worden.

In de zomer van 2016 spraken we de bandleden overigens nog, waarin ze ons onder meer vertelden: “Niet om arrogant over te komen, maar er zijn in Nederland geen bands met dezelfde sound als wij.” Dat laten we over aan jou, check hieronder de nieuwe single Tonight I’ll Write The Saddest Lines en zie de band om 14:15 op de Hofplaats op Koningsdag. (RJ)



WEBSITE THE LIFE I LIVE
 | FACEBOOK-EVENT | INSTAGRAM-PAGINA

Evil Empire Orchestra
Vrijdag 5 april

Een achtkoppig muzikaal monster dat alles in de strijd gooit om het publiek een fantastische avond te bezorgen, dat is hoe we Evil Empire Orchestra het liefst omschrijven. De Belgische band is geen onbekende meer in Nederland na optredens op onder meer Appelpop, Sniester en Life I Live. Inmiddels verscheen het debuutalbum Start A Fire en kan de band niet wachten om de nummers live te delen. Zoals in Paard op 5 april, waar wij te winnen tickets voor hebben liggen.

De Belgische band combineert psychedelica, souljazz en garagefunk met als rode draad de schurende stem van frontvrouw Kimberly Dhondt. En een schijnbaar onuitputtelijke dosis energie, dat ook! Verder bevat de band ook een driekoppige blazerssectie wat ongetwijfeld een herkenbare stempel drukt op de muziek van Evil Empire Orchestra.

Start A Fire
Met het debuutalbum in de hand trekt de band de komende tijd door België, Nederland en Zwitserland. Start A Fire vormt het visitekaartje voor de band en hopelijk ook de sleutel tot grotere festivals. Over het album zegt de band het volgende: “Start A Fire is een protestsong. Wat in de maatschappij broeit, woedt bij ons vanbinnen. We stoken vuur onder gevestigde waarden en spelen vrijheid. Geïnspireerd door de rauwe passie en groeven uit de vorige eeuw. We roepen op tot dialoog. Via vuur en trilling. Langs oren en benen, zingen en spelen, trance en zweten. Terug naar wat dierlijk en puur is. Een ongezouten schreeuw naar wat duurzaam en recht is.”

Het protestelement wordt niet naar de achtergrond verschoven, dat horen we al in de vocalen, maar schijnt al door in de titels van de nummers. Wat dacht je van At War, Guns of Dangerous? Zangeres Kimberley Dhondt daagt ons uit en vuurt de woorden snijdend en schurend op ons af, waarbij de band de dreiging verhoogt. Dat belooft live meer dan vonken en vuur te geven, want Start A Fire is een veelzijdig album waarop duidelijk te horen is dat je niet met een dertien-in-een-dozijn band te maken hebt.

Kaarten winnen?
Wil jij heel graag die tickets winnen voor de show van Evil Empire Orchestra in Paard? Stuur dan vóór 2 april een e-mail naar ricardo@thedailyindie.nl en leg daarin uit waarom jij de band zo graag live wilt zien en wie weet sta je over twee weken samen met je beste vriend of vriendin in Den Haag.


WEBSITE PAARD | FACEBOOK EVENT

Grauzone Festival
Vrijdag 8 februari & zaterdag 9 februari
Den Haag

Van de Amerikaanse noiserock-band Shellac tot het Nederlandse Charlie & The Lesbians, wie het voorbije weekend niet op Grasnapolsky in Groningen te vinden was, moest in Den Haag zijn. Al enkele jaren vormt de stad het toneel voor het multidisciplinaire festival Grauzone en ook dit jaar was de line up om je vingers bij af te likken.

Kunst- en muziekliefhebbers met een duister randje uit binnen- en buitenland vinden steeds vaker de weg naar het Haagse festival Grauzone. Dat bleek wel, want deze editie was dan ook keihard uitverkocht. Ook deze editie kregen we weer een fijn evenwicht tussen gevestigde namen en spannende nieuwkomers.

Zo verschenen voor de camera van Jan Rijk onder meer Blixa Bargeld, voormalig gitarist van niemand minder dan Nick Cave and the Bad Seeds en ook Sonic Youth gitarist Lee Ranaldo was van de partij. Gelukkig hebben we de foto’s nog!

De nieuwe single van het Haagse fuzzrockkwartet The Hazzah is uit, en hoe gelukkig wij daar ook van worden, hij heet Sad. De band beschrijft zijn muziek als ‘net zo welkom als een rookpauze tijdens een lange roadtrip’.

Dat voel je op de nieuwe single ook wel: met je ogen dicht zit je zo in de auto met een raampje open en de wind in je haar. Minder stompend dan XEX, waar we vorig jaar al erg gelukkig van werden , maar minstens net zo stuwend.

The Hazzah bestaat sinds 2016 en nam zijn eerste 7-inch op in de studio van Henk Koorn van Hallo Venray. Het debuutalbum op label Mink Records wordt in maart in Paard gepresenteerd op zaterdag 16 maart Volgens de mannen uit de Hofstad worden hun songs steeds gruiziger, korter en dieper. Dat hoor je op Sad ook terug, hoewel het nummer met net iets meer dan twee minuten precies kort genoeg is om heel snel op ‘repeat’ te drukken. Sad is een portie fuzzy garage die je als een goeie kop koffie helpt opstarten. Lekker!


HINK Festival
Zaterdag 1 december

 

Jazeker, een spiksplinternieuw festival waar de laatste maand van het jaar mee zal worden ingeluid. Programmeur en bedenker van HINK is Henk Koolen die aan ons vertelt: “Toen een paar maanden geleden er een zaterdagprogramma uitviel in het Paard, dacht ik: ‘schijt, ik ga daar gewoon zoveel mogelijk leuke artiesten programmeren’.” Zo gezegd, zo gedaan en op 1 december vindt de eerste editie van het HINK Festival plaats.

Zowel in de Grote Zaal, Kleine Zaal en het Paardcafé treden er artiesten op tijdens HINK. Van pianopoëten tot futuristische jazz en onvervalste noisepunk: alles is te vinden op het mini-festival. Wij duiken erin met de redactie om de beste tips te geven en je voor te stellen aan de bands die Koolen allemaal naar Den Haag heeft weten te halen.

Maar voor het zover is, spreken we nog even met Koolen, om erachter te komen wat er nou precies achter het HINK Festival schuilgaat: “Een van mijn grote ergernissen als programmeur is dat schijnbaar alle bands uit werkelijk de hele wereld willen touren tussen half oktober en begin december. Je ziet dat de agenda’s van de Nederlandse popzalen in die periode werkelijk uitpuilen van het aanbod”, vertelt hij. “Als programmeur kun je meer niet dan wel programmeren, simpelweg omdat er maar een bepaald aantal dagen in een maand zitten. Toen een paar maanden geleden er op 1 december zo maar een zaterdagprogramma uitviel in het Paard dacht ik: ‘schijt, ik ga daar gewoon zoveel mogelijk leuke artiesten programmeren’. Gewoon omdat het kan en omdat ze er zijn. Zo begon een leuk spelletje met boekingskantoren.”

“Dat ging ongeveer in de trant van: ‘Oh ja, dat vind ik wel een goede of interessante act. Kunnen ze toevallig op 1 december? Let’s do it.’ Een beetje zoals je een playlist in Spotify of iTunes samenstelt. Met als grote gemene deler: allemaal muziek die ik zelf goed vind. Het gevaar bestaat dat het resultaat dan van de ene muzikale hak op de andere genre-tak springt, maar dat valt in de praktijk reuze mee. Het aanbod bestaat deze keer uit americana-gerelateerde acts als Lera Lynn, Great Lake Swimmers, Saint Seneca en Micah P. Hinson en trippy electronica als Red Snapper, Szun Waves, Leifur James en Miho Hatori. Verder pure verstilde schoonheid van Ferdrico Albanese en om iedereen bij de les te houden nog wat steviger Belgisch werk van The Sore Losers en Cocaine Piss. Een playlist in 3D, sterker nog: MIJN playlist in 3D.”

Henk Koolen | Foto: Jan Rijk


 

Foto: Alex Kozobolis

Leifur James
Dan beginnen we direct met een van de spannendste acts van de avond: Leifur James uit Londen. Een artiest die onderdeel is van de nieuwe generatie artiesten die crossover-jazz maakt zoals het nog nooit gedaan is. Deze multi-instrumentalist is ongeveer een one-man movement. Zo heeft hij zijn complete debuutalbum A Louder Silence zelf ingespeeld. Een album dat speelt met analoge synths en allerlei elektronische invloeden. Het komt al een beetje naar voren in de titel van zijn album, maar James is naar eigen zeggen op zoek geweest naar: ‘The idea of space. Moments of blissful, structured intensity are juxtaposed with stillness and near silence – dark and light; loud and quiet.

Het is een album geworden waar zijn leven in samengevat is. Van de single Mumma Don’t Tell waarop hij piano speelt zoals hij dat hoorde van zijn moeder in zijn jeugd, die een klassiek geschoold pianiste is. En celliste, wat ervoor zorgde dat de kleine James al op zijn vierde de cello bespeelde. Tel daar zijn muzikale voorkeuren voor ambient, hiphop en house bij op en je krijgt een eigentijds album dat fans van Nicolas Jaar zeer aan zal spreken.


 

Red Snapper
Uit een geheel ander vaatje wordt er getapt met Red Snapper, de band al meer dan twintig jaar bezig is en op zijn minst een ‘begrip’ genoemd kan worden. De band bracht in de jaren negentig via Warp Records een paar puike platen uit, in een generatie met Aphex Twin, Massive Attack en Squarepusher. De Londense muzikanten zijn pioniers van de acid-jazz met legendarische albums als Prince Blimey en Making Bones. Nadat het misschien allemaal nogal wat hard ging, is de band er een tijdje uit geweest, maar kwamen de leden in 2007 weer bij elkaar omdat het boek voor hun gevoel nog niet dicht was.

En zo kun je een van de vooruitstrevendste bands uit Engeland gewoon in Den Haag zien op 1 december. Met Hyena als laatste wapenfeit uit 2014. Een album vol afrofunk, psychedelische soundscapes, jazz en breakbeat. Wat je precies kunt verwachten weet je nooit bij deze band, dat maakt het ook zo tof om naar een Red Snapper-show te gaan.


 

The Sore Losers
Geheel uit een andere hoek komt de Belgische bluesrockband The Sore Losers. Zoals een goede Belgische band betaamt, stond hij een jaar na de oprichting in de finale van de Humo Rock Rally, waar de band er vandoor ging met de tweede plaats. Maar laat je niet afleiden door die zilveren medaille. En ook niet dat dat medium zijn recensie van de laatste plaat, Gracias Señor, aftrapt met het woord ‘knuffelbaar’. Dit is namelijk een gouden tip. Een ander Belgisch medium, Dansende Beren, noemt het liever ‘stijlvol gas terugnemen’, een kritiek waar wij ons meer in kunnen vinden. En dat ze het gas op kunnen voeren, laat de band wel zien in zijn liveoptredens of voorgaande platen als Roslyn of onze favoriet: Skydogs, een hardrockplaat die regelmatig flink knipoogt naar stevig werk uit de jaren zestig.


 

 

Micah P. Hinson
Donkere en bittere americana groeit het beste op een zure bodem. Het is een beschrijving die past bij deze doorgewinterde Texaanse dertiger met Buddy Holly-montuur: Micah P. Hinson. Het is een man die al een heel leven aan misère erop had zitten voor hij legaal een slok alcohol mocht nemen. Hij bracht zijn jeugd met name door op straat en in de gevangenis. Dat terwijl de jongeman verslaafd was aan tal van verdovende middelen. Gelukkig kon hij een stevig stukje muziek maken en dat viel ene John Mark Lapham (van The Earlies en die tegenwoordig in MIEN speelt) op, die Hinson onder de aandacht bracht van platenlabels. Dat hield de 22-jarige van de straat, bood hem de mogelijkheid te gaan studeren, hij vond een baantje bij een stripboekwinkel en hij maakte zijn zeer goed ontvangen debuut Micah P. Hinson and the Gospel of Progress.

In 2011 overleefde hij een heftig auto-ongeluk dat hem deels verlamde. Het was wederom een zware weg, waarover hij in detail vertelde aan Outline. Hij maakte het prachtige auto-biografische Micah P. Hindson and the Nothing, waar op het prachtige I Ain’t Moving met een duistere vorm van ironie wordt ingegaan op de gebeurtenis: ‘You can push me all you dare but I ain’t moving / and you can’t please me all you need but I ain’t deciding’. Zijn persoonlijke en spirituele reis door het leven wordt voortgezet op zijn laatste release: When I Shoot At You With Arrows, I Will Shoot to Destroy You. Als dat je nog niet genoeg geprikkeld heeft om te gaan kijken, doet het onderstaande live-optreden dat gegarandeerd.


 

Szun Waves
Psychedelische jazz is er in een van de mooiste eigentijdste vormen te vinden tijdens het HINK Festival. Het Londense collectief Szun Waves komt met zijn gloednieuwe debuutalbum New Hymn To Freedom naar Den Haag. De Londense jazzscene lijkt wel in de fik te staan, want de ene na de andere vernieuwer staat op in deze creatieve beweging. Er is een omgeving gecreëerd waarin iedereen elkaar aan lijkt te steken met nieuwe ideeën en klanken. Met Szun Waves heeft Luke Abbott, die onderdeel is van James Holden zijn indrukwekkende Border Community, de crossover gevonden tussen synthesizer-freakouts en klassieke spirituele jazz uit de jaren zestig. Zes stukken muziek die volledig geïmproviseerd op de band zijn gezet en zonder enige vorm van nabewerking zorgen voor een transcendentale ervaring. Droney psychedelica die op veel momenten geen jazz of wat dan ook meer is te noemen, maar meer een soort out of body-experience.

Van Drowned In Sound ontving het album een dikke negen en Pitchfork schreef er het volgende vloeiende stuk over: ‘Constellation, the album’s grand, searching opener, wherein saxophonist Jack Wyllie, synth experimentalist Luke Abbott, and drummer Laurence Pike slowly bloom together into a noisy flower, full of yearning spirituality, knotty runs, and wonderful internal exchanges, all of it at once synthetic and organic. Als het zoemen van de planten en de sterren en de zon die door een vergrootglas schijnt op dorre aarde. We hebben een mooie live-uitvoering van het nummer Constellation voor je opgezocht om alvast in hogere sferen te komen.


 

WEBSITE PAARD | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Popronde Den haag
17 november 2018

 

Popronde duikt zijn laatste volledige weekend in, waarmee het het eindfeest op 24 november al in zicht is (waar wij overigens kaarten voor weggeven). In diverse steden vind je dit jaar ook een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen staan. Op donderdag 15 november vind je ons tijdens Popronde Den Haag, waar we Carina Nebula, Smudged Toads en Elsa Lester aan je voor gaan stellen! 

Elsa Lester is het alter ego van Lisa van Kampen, die dit jaar met haar garage en indierock langs verschillende Popronde-steden heeft gereisd. Ze begon in 2016 en een jaar later volgde al haar debuutplaat Stress Relief, en inmiddels de EP Dinner Party.

Hoi Lisa! Jij vertelde al eens bij The Daily Indie dat je via Bandcamp op garagebands stuitte en toen wist dat je ook die richting op wilde met je eigen muziek. Welke paden heb je daarvoor bewandeld?
“Toen ik zeven jaar was, ben ik eerst begonnen met pianoles. Op mijn dertiende kwam daar het spelen van gitaar bij en toen ik achttien was ben ik een metalband gaan spelen. Daar luisterde ik destijds veel naar. Later kwam daar nog basgitaar bij en ik speel cello in een orkest. Die metal is dus inmiddels verschoven naar indie, zo ervaar ik muziek op twee compleet verschillende manieren. Elsa Lester is wel echt mijn eigen project.”

Wilde je graag iets dat helemaal van jou is, in plaats van alleen onderdeel zijn van een band?
“Zeker! Ik was dertien en ontdekte de muziek buiten de Top 40. Op dat moment wist ik: dat wil ik eigenlijk ook wel. Zelf nummers schrijven, maar ook zingen. Dat heb ik heel lang uitgesteld omdat ik het niet durfde. Ik dacht dat ik dat niet zou kunnen, ik wist niet eens hoe ik klonk. Want ook al was ik alleen thuis en stond de muziek keihard, ik durfde simpelweg niet te zingen. Maar omdat ik toch echt muziek wilde schrijven, heb ik mezelf geforceerd. Nou, daar moest ik wel even goed inkomen. Vooral de eerste keer dat ik voor iemand anders ging zingen vond ik erg lastig. Nu vind ik het helemaal best hoor, gelukkig. Ik heb mij erover heen kunnen zetten.”

 

Focus je je ook extra op je lyrics?
“Ja, best wel. Ik heb het idee dat ik een liedje verpest als de tekst niet goed is. Daarin ben ik vrij perfectionistisch. Ik heb weleens dat ik naar artiesten luister die ik zelf goed vind, de tekst hoor en denk: ‘als ik dit had geschreven, had ik het dan zo gelaten, was ik er tevreden mee geweest?’ Vaak is het antwoord ‘nee’. Ik vind Courtney Barnett bijvoorbeeld ontzettend goed, maar zelf schrijf ik totaal niet zo. Zij is veel directer dan ik. Ik ben daar denk ik niet goed genoeg voor. Daar komt sowieso bij kijken dat Engels niet mijn eerste taal is en voor haar wel, zij heeft een veel bredere woordenschat. Ik vind het prettiger om dan wat vager te blijven. Of bijvoorbeeld Come For Me van Twin Peaks: ‘Well, I could be ordering sushi / Well, I might as well be ordering you. Of Crush van Cigarettes After Sex: ‘I wanna fuck your love slow’.”

“Het is zeker niet zo dat ik deze nummers niet leuk vind. Ik luister ze ontzettend graag, maar als ik dit zelf zou hebben geschreven, zou ik het een soort van ongemakkelijk vinden om het te zingen. En waarschijnlijk voor mezelf niet goed genoeg. Vooral die van Crush vind ik te cringy, haha.”

Je krijgt vaak het label DIY op je jas gespeld. Wil je dat blijven doen?
“Het is niet alsof ik per se DIY wil zijn en die stempel wil hebben. Misschien ben ik over vijf jaar ‘ooit begonnen als DIY-artiest’ en ben ik geswitcht. Het is gewoon makkelijk omdat ik eraan kan werken wanneer ik wil, en omdat het minder geld kost. Ik weet niet of ik het bij een volgend album of EP nog allemaal zelf ga doen. Ik sta er best wel voor open om bijvoorbeeld de drummer die live al meespeelt ook de drumpartij te laten inspelen. Ik weet niks van drums en gebruik nu gewoon software, waardoor de mogelijkheden ook beperkter zijn. En met jongens uit de band nadenken over riffjes en solo’s lijkt mij leuk om te doen. Maar ik wil nog steeds zelf de muziek maken, zingen, schrijven en gitaarspelen.”

Hoe is de Popronde tot nu toe voor jou geweest?
“Best wel goed, de reacties zijn ook heel goed. We hebben wel erg gemengd publiek, hoor. Onze show in EKKO in Utrecht was superleuk, met fijn publiek dat meedoet. Maar in Roodkapje in Rotterdam kregen we weinig respons, mensen klapten niet eens. Kijk, in Almere stonden we in een studentenkroeg, dus dan ben je een beetje achtergrondmuziek terwijl iedereen bier drinkt. Maar op een plek waar mensen speciaal voor de muziek komen, verwacht je wel iets meer. Klap gewoon joh, haha! Maar dat was het enige, verder was het top. Ik hoop vooral dat er mensen waren die ons voor het eerst zagen en dachten: ‘hé, dit is cool, dat wil ik nog een keer zien’. En dat dat ons weer naar nieuwe plekken brengt.”


 


 

Alligator
Zondag 21 oktober

Hebben ze in Glasgow moerassen? Dat weten we niet, maar wat we wel weten dat als dat zo zou zijn James McDonald, Conor Goldie, Stuart Ivens en de Carlo Kriekhaard (een echte Hagenees overigens) van Alligator eruit zouden voortkomen. Een jonge band die flink van zich afbijt, zo zien we ze graag. En laten wij nou kaarten voor je hebben om dat moeras in te duiken in het Paardcafé deze zondag.

Wij vertellen je dit overigens niet zonder dat we eerst zelf een pootje in het water hebben gestoken. The Daily Indie-hoofdredacteur Ricardo zag de jongens dit jaar namelijk al tijdens het Haagse festival Sniester. Hij werd op de schouder getikt, waarna een bekende hem in de oor fluistert om de band te checken: “Beetje garage, veel energie en het is hier aan de overkant”, wordt hem verteld.

Ricardo was overtuigd:  ‘Lekker cocky, met langgerekte gitaarnoten, typische Gallagher-zanglijntjes en een geblondeerde gitarist die op Justin Bieber lijkt. Het is allemaal lekker old skool, niet per se vernieuwend, maar de band heeft wel een lekkere energie en zo’n opgeschoten zanger die lekker staat te blèren, zijn shirt uittrekt en aan het einde van de show zijn microfoon omdondert en van het podium afstormt na de mededeling dat ‘ie zo’n goede tijd heeft gehad in Den Haag. Lekker, man.’

[KGVID]http://www.thedailyindie.nl/wp-content/uploads/2018/05/Alligator-live-Sniester-2018.mov[/KGVID]

 

Streaminghit
Niet zo gekke conclusie, als we het antwoord van de band lezen dat de jongens gaven op de vraag door welke subcultuur zij beïnvloed zijn: “Britse sixtiespop, UK-punk en glam en New York van midden jaren zeventig.” Wat ook niet zo gek is, is dat we de band dit jaar pas voor het eerst hebben kunnen bewonderen. De band bestaat namelijk pas sinds 2018. Toch is de band verre van onopgemerkt gebleven: zijn single Shadow By Your Side is al bijna honderdzeventigduizend keer gestreamd op Spotify. Zo schreven de muzikale collega’s van Scientists Of Sound over de single van Alligator: ‘Who said guitars are dead? Glasgow’s Alligator sure as hell missed the memo as they return swinging them from all angles on debut single, Shadow By Your Side. With the vocal harmonies of The DMA’s mixed with the grungy DIY sounds of The Districts, the four-piece rattle through a hazy 4 minute pop song filling it with depth and lavishly infectious hooks.’

Wat ook zeker de moeite waard is als je die single net zo lekker vindt als wij, is deze video van Alligators akoestische versie van zijn nummer Hollow tijdens een sessie met Rockstone.

 

Kaarten winnen?
Als je nu helemaal om bent en je je zwembroek al aan hebt om in dit gitarenmoeras in te duiken, schroom niet en stuur een mailtje naar ricardo@thedailyindie.nl en doe dat wel vóór vrijdag 19 oktober. Flinke kans dat jij staat te grooven en te rock-‘n-rollen bij de boys deze zondag!


 

WEBSITE PAARD | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Paard van Stal Festival
Vrijdag 31 augustus

Nog twee weken en dan staat de Haagse popzaal Paard op knallen tijdens het openingsfeest Paard van Stal. Vorige week spraken we al de lokale helden van Niko ter voorbereiding op het Haagse festival en nu gaan we de diepte in met Paard-programmeurs Eva von der Assen en Henk Koolen. Over de openingsavond, het afgelopen seizoen en het nieuwe programma.

Terwijl Koolen nog even naar het lichtknopje zoekt in de bar beneden, nemen we plaats in de Haagse zaal die op het moment aan de buitenkant onherkenbaar is door een muur aan steigers en klussende mannen. De zaal sluit in de zomer zijn deuren om op 31 augustus extra hard terug te komen met Paard van Stal, waar dit jaar onder meer Canshaker Pi, Lewsberg, Modern English, Dandana, EUT, The Mauskovic Dance Band, WWWater en The Blank Tapes spelen.

We spreken eerst over de favoriete show van Koolen van afgelopen seizoen waar, toevallig of niet, ondergetekende ook bij was en destijds het volgende verslag over schreef. “Kamasi Washington eind mei was een show waar voor ons alles samenkwam afgelopen seizoen. We hadden voor alle zalen in nieuwe geluidssystemen en akoestische verbeteringen geïnvesteerd, met name in de grote zaal is er veel veranderd. Die avond was alles voor het eerst in werking en het geluid was echt fantastisch”, vertelt Koolen. “De band was ontzettend blij, de uitverkochte zaal stond vol met enthousiaste mensen. Dat was wel een moment waarop ik dacht: ‘wat heb ik toch een mooie baan!'”

Kamasi Washington in Paard | Foto: Dave Stoker

 

Records verbroken
Wat voor jaar was 2017/2018 verder voor de programmeurs?
Von der Assen: “We hebben ons bezoekersrecord gebroken afgelopen seizoen en qua getallen hebben we het beste jaar ooit gedraaid. Dat is natuurlijk gaaf, maar ik ben vooral blij dat we dat met een inhoudelijk sterk programma hebben gedaan.”

Koolen: “We worden wel steeds beter heb ik het idee”, lacht de programmeur. “Je merkt ook dat mensen meer uitgaan, dat zien we ook terug bij onder meer onze nachtprogrammering. Bovendien lopen de grote acts goed, waardoor we weer kunnen investeren in kleinere shows en bijvoorbeeld nieuwe festivals kunnen ontwikkelen.”

Want Den Haag heeft zeker een breed aanbod op het moment: van Sniester tot Rewire, THE LIFE I LIVE, SuBmarine, The Crave en Crossing Border.
Von der Assen: “Het wordt wel gezien dat het goed gaat in Den Haag, want we merken dat er steeds meer vertrouwen is vanuit boekers, bands en het publiek. Dat is mooi om te zien.”

Koolen: “Dat heeft deels te maken met een economische swing, maar sinds twee jaar zijn we ook druk bezig met onze image, hebben we een nieuwe huisstijl en maken we nog meer verbinding met de stad. Daar hebben we speciaal iemand voor aangenomen, die nadenkt over partnerships en dingen in werking zet in de omgeving.”

Von der Assen: “Zo gaan we samenwerkingen aan met externe locaties, met start-ups en kleine bedrijven, maar we hebben ook zonnepanelen op het dak waarmee we 24 huishoudens in de buurt van stroom voorzien. Op die manier zijn we een steeds groter onderdeel van de stad.”

Foto: Vampillia en Black Honey

 

Paard van Stal
Zo blijft Paard om zich heen kijken en nieuwe manieren verzinnen om de breedte en de diepte in te gaan. Zo adopteert de venue lokale bands en is dit jaar het oog gevallen op Dandana.
Koolen vertelt hierover: “Het komende jaar proberen wij die band te steunen en het einddoel is dat de band aan het einde van komend seizoen een eigen show doet in onze kleine zaal. Wij zien het echt zitten met die band en hebben het idee dat de band het ook internationaal goed kan gaan doen. Op onze beurt geven we ze de mogelijkheid om hier te repeteren, aan hun lichtshow te werken, de band her en der op wat festivals te laten spelen en onlangs hebben we een 7-inch splitsingle uitgebracht met aan de ene kant Di-rect en de andere kant Dandana.”

En zo speelt Dandana dus onder meer op Paard van Stal op 31 augustus, de seizoensopener van het Haagse festival. Wat is het idee achter de avond volgens de programmeurs?
Von der Assen: “Deze avond is eigenlijk bedoeld als een soort cadeautje voor al het trouwe publiek dat regelmatig naar Paard komt, daarom kan iedereen gratis naar binnen. Als ze zich eventjes registeren via de site.”

Koolen: “Vroeger programmeerden we vaak een dwarsdoorsnede van wat je allemaal kon verwachten in het nieuwe seizoen, een soort Uitmarkt. Maar dat ging dan toch iets te vaak van de hak op de tak. Deze keer gingen we meer voor de hoek indie en alternative en aan de andere kant wereldmuziek.”

Von der Assen: “We zijn uitgekomen op een groep acts die we zelf allemaal tof vinden en volgens mij versterken deze elkaar enorm. Van tevoren hadden we een lijstje gemaakt van artiesten die we graag wilden boeken en ze konden allemaal ook nog eens!”

Koolen: “Dat gaat mooi worden, hoor. Voor de mensen die meer in de gitaarhoek zitten hebben we bijvoorbeeld Canshaker Pi, EUT of Lewsberg en wil je nog meer swingen, dan ga je naar The Mauskovic Dance Band of Conjunto Papa Upa.”

Foto: Michael Gira en Anna Von Hausswolff

 

Favoriete acts
Alle acts zijn de moeite waard tijdens Paard van Stal, maar als de programmeurs er dan eventjes eentje uit moeten lichten, voor welke gaan ze dan?
Koolen: “Zelf ben ik wel erg nieuwsgierig naar Lewsberg. Ik vind het tof hoe de band zijn invloeden verwerkt heeft in zijn eigen muziek. En ze trekken hun eigen plan, zijn eigenwijs, dat vind ik mooi om te zien.”

 

Von der Assen: “Ik heb wel veel zin WWWater. Ik zag die act voor het eerst op Eurosonic en toen vond ik het al mesmerizing. Ik kon niet mijn vinger erop leggen wat het nou precies was. Later hebben we de band geboekt, las ik er in The Guardian nog lyrische dingen over en zagen we het heel hard gaan in thuisland België. Maar ondertussen lijkt het echt geëxplodeerd te zijn! Laatst wilde ik ze nog even checken tijdens Down The Rabbit Hole, maar daar kwam ik gewoon niet eens meer in door de drukte! Dus toen had ik er helemaal een goed gevoel bij.”

 

Het komende seizoen
Zijn er voor het najaar nog mooie dingen waar de programmeurs al naar uitkijken?
Von der Assen: “Oh, zeker weten! Zelf kijk ik ook uit Tamikrest in oktober. Het is altijd wat lastiger om Afrikaanse bands naar Nederland te halen in verband met grotere reiskosten, visa, et cetera. Maar we hebben een grote liefde voor die muziek, dus we proberen dat toch zoveel mogelijk te doen altijd.”

Koolen: “Absoluut, daar steken we veel energie in en dat lijkt over het algemeen vrij aardig te lukken. Wat betreft nog meer mooie dingen dit najaar: ik kijk wel uit naar Mirrors For Psychic Warfare, die band bestaat uit Scott Kelly van Neurosis en Sandford Parker van Buried at Sea. Dat vind ik echt heel gaaf. Maar ook shows van wat meer underground-acts als Beechwood, Sneaks, Dark Rooms, Still Corners, SONS en aan de andere kant ben ik ook blij dat Franz Ferdinand en Macy Gray komen. En, dat is ook wel echt leuk, op 1 december organiseren we een nieuw minifestival: HINK Festival. Het ging mij nog te ver om het HENK Festival te noemen”, lacht hij. “Tot nu toe hebben we onder meer Great Lake Swimmers, Cocaine Piss, Red Snapper, The Sore Losers en Micah P Hinson. Genoeg te doen, hoor!”


 

WEBSITE PAARD | FACEBOOK-EVENT | ENTREE IS GRATIS