Indiefolk-kwartet Big Thief bracht alweer twee jaar geleden de schitterende plaat Capacity uit: rauwe indiefolk die met vlagen doet denken aan Carrie & Lowell van Sufjan Stevens. Na solo-releases van bandleden Buck Meek en Adrienne Lenker vorig jaar, is de band terug met nieuw werk. Volgende maand komt U.F.O.F. uit op 4AD. Met de titeltrack van die plaat kregen we al een veelbelovend voorproefje en ook Cattails is weer zo’n pareltje.

De weidse bossen van de staat Washington, waar de lisdoddes (cattails) overal groeien, heeft deze track duidelijk geïnspireerd. Frontvrouw Adrienne Lenker over het ontstaan van het nummer: “Cattails came about while we were at the studio in Washington in the pine forest. Writing it was just one of those electric multicoloured waves of connectivity just sweeping through my body.

Het nummer begint met een akoestische gitaar en rustige drums die langzaam maar zeker opbouwen naar een betoverend geluid. Geleidelijk voegen zich meer instrumenten bij het geheel en zo word je als luisteraar steeds verder meegetrokken in de bijzondere wereld van Big Thief. Tel daar nog de melancholische en rauwe zang van Lenker bij op en je hebt een fantastische indiefolkplaat die erom vraagt telkens opnieuw te worden beluisterd.

Bij elke luisterbeurt lijkt er weer een nieuw element naar voren te komen dat je nog niet eerder opmerkte. Dat bewijst maar weer eens dat Big Thief een meester is in het creëren van een magische atmosfeer. Zowel UFOF als Cattails beloven dat de nieuwe plaat wederom eentje is voor de eindejaarslijstjes. We kunnen niet wachten op meer magie uit de koker van Big Thief. 

Kan muziek luisteren ongemakkelijk zijn? Zeker. Neem Sufjan Stevens’ Carrie & Lowell, Nick Cave’s Skeleton Tree of Mount Eerie’s A Crow Looked At Me. Het zijn schitterende, duistere platen die voelen alsof ze eigenlijk niet voor jouw oren bestemd zijn. Adrianne Lenker haar album Abysskiss past in dat rijtje.

Hoewel de dood, waarmee Lenkers plaat opent en eindigt, hier een fictieve gedaante aanneemt, is het gevoel dat achter de liedjes schuilgaat pijnlijk echt. We bellen met de Big Thief frontvrouw, die voor het eerst in drie jaar langere tijd stil zit, in haar ouderlijk huis, in Minnesota.

Af en toe hoor je haar zachtjes een slokje koffie nemen. Het lepeltje tikt tegen haar beker. “Ik leef vandaag op koffie, ik heb maar drie uur geslapen. Gister ben ik gaan dansen voor Halloween met mijn kleine broertje. Zonder één druppel alcohol, alleen snoepgoed. Toen ik thuis kwam heb ik op de keukenvloer een heel pak, door mijn moeder gebakken brownies opgegeten. Wow! Eet jij weleens brownies? Het was vijf uur in de ochtend en ik dacht: ‘wat doe ik met mijn leven?’ Haha.”

Adrianne heeft het verdient, na een intensieve serie optredens. Ze giechelt. “Thank God: de Big Thief-tour is voorbij. We eindigden met een show in New Orleans, gevolgd door een afscheidsmaaltijd bij een vriend. Daar toosten we op elkaar. We maakten wat grapjes en knuffelden. Daarna zeiden we elkaar gedag. Zo raar. Over drie maanden mis ik ze erg. Na de laatste show zeiden we tegen elkaar: ‘And, release…  Dat is onze inside joke. Zelfs na een te lange reis in ons busje, als we eindelijk de benen kunnen strekken, zeggen we: ‘And, release…‘”

Ik gaf mijzelf geen tijd om te denken. In zeven dagen hadden we alles. Op een natuurlijke manier, als gras dat groeit”

Sommige liedjes voelen alsof ze wees zijn en geen thuis hebben
Adrianne is pas 27, maar haar leven staat al geruime tijd volledig in het teken van de muziek. Vanaf haar derde levensjaar schreef ze al liedjes met haar grote zus. “Meestal heb ik geen einddoel voor ogen. Mijn liedjes komen in een soort ‘stroom’. Het afgelopen jaar heb ik er veel geschreven, ook op tournee. Meestal geef ik alles aan de band en brengen we de liedjes samen, op een hele natuurlijke manier, tot leven. Die aanpak werkt best goed, maar in sommige gevallen voelt het alsof de liedjes in demo-staat al volwassen zijn. Ze worden geschreven op akoestische gitaar. Heel verstilt. Af en toe voelt het alsof die liedjes wees zijn en geen thuis hebben. Daar moet iets mee gedaan worden. Before they slip away.”

Gelukkig kregen die liedjes een thuis op Abysskiss. Ze nam de plaat in slechts een week op, samen met haar jeugdvriend Luke Temple. Nu is de muziek van Big Thief al intiem, maar Abysskiss gaat nog wat dieper. “Ik ging op een solotrip, naar het zuid-westen van Amerika. Plotseling was ik in de woestijn. Voor drie weken. Ik voelde mij…” Er valt een lange stilte waarin je Lenker bijna hoort denken. “Eigenlijk voelde ik heel veel tijdens die periode”, biecht ze op. “Ik reflecteerde op alles wat ik meegemaakt had en was klaar om al mijn emoties eruit te gooien. Toen ik terug kwam zette Luke een microfoon neer. In essentie drukte hij op record en ben ik gewoon gaan spelen. Het voelde heel natuurlijk. Elke song op de plaat speel ik in zijn geheel. Er is niks aan geknipt, niks in geplakt. Later voegden we nog een of twee subtiele elementjes toe. Het geluid van de kamer waarin we opnamen resoneert in alle liedjes. Ik gaf mijzelf geen tijd om te denken. In zeven dagen hadden we alles. Op een natuurlijke manier, als gras dat groeit.”

Te intiem om naar te luisteren
De tien liedjes geven dat gevoel treffend weer. Het voelt bijna te intiem om naar te luisteren. En toch klinkt de plaat net zo kalm en beheerst als de maakster zelf. “Ik leek kalm gedurende de opnamesessies, maar vanbinnen was ik opgefokter dan ooit. Ik ging daarvoor door een hoop intensiteit heen. Het was een hele rare week voor me. Ik wil er niet te diep op in gaan nu, maar er brandde een vuur vanbinnen. Ik kon mezelf alleen inhouden door de omgeving waarin ik mij bevond. Veel liedjes gaan over loslaten. De worsteling die het is om mens te zijn. Over de langste relatie waar ik ooit in zat. De liedjes gaan over die persoon, het mysterie van liefde en het loslaten van je oude huid. Ik kan ook niet naar de liedjes luisteren. Ik heb de plaat één keer gehoord en toen voelde ik mij heel emotioneel.”

Lenker stelt zich kwetsbaar op, zeker door met haar plaat op tournee te gaan. Volgend jaar doet ze een bescheiden solotournee. “Je hoort het, ik ben nog niet zo zeker dat ik ga, haha! Nee, het komt goed. Ik heb de liedjes nog niet live gespeeld, alleen Terminal Paradise heb ik met Big Thief geprobeerd. De liedjes zijn belangrijk voor me, maar ik durfde ze nog niet te delen met anderen. Gelukkig heb ik ervaren dat liedjes live kunnen veranderen en evolueren. Dat is opwindend. Nu voelt het heel privé. Ik zie er nu tegenop, maar als ik het live ga spelen, in een ruimte waar mensen hetzelfde horen, voelt het waarschijnlijk als een opluchting.”

Nederland kreeg dit jaar al een onverwacht voorproefje van de introspectieve kant van Lenker. Haar band speelde akoestisch en zonder drummer op Into Great Wide Open. “Dat was de eerste keer in Big Thief history! James moest naar een bruiloft in Amerika. We zeiden: ‘Okay, go!’ Voor het optreden zwom ik in het water van Vlieland en er lag overal zand op het podium. Het was moeilijk om niet relaxed te zijn in die omgeving. Mensen lachten en zaten braaf voor het podium. Het paste perfect”

Slapen en herstellen
Zelf beseft Adrianne het nog niet helemaal. “De afgelopen drie jaar hebben we continu gespeeld, met af en toe een pauze van een maandje. Nu heb ik plotseling tweeëneenhalve maand niks. Ik ben alleen aan het slapen en aan het herstellen van het tourleven. De komende zes maanden doen we geen Big Thief-shows. Dat is de langste stop sinds de oprichting van de band. Allemaal geven we veel om de band. We communiceren over alles en hebben een eigen taal ontwikkeld waarbij we continu open en eerlijk tegen elkaar zijn. We talk and talk and talk. Voor mijn gevoel is dat echt zeldzaam. They’re my brothers.”

Door haar vrijwel constante tourleven zag Lenker het afgelopen jaar veel optredens. Eentje sprong er uit. “David Byrne was geweldig! That is the stuff. Ouder worden en toch met liefde je oorspronkelijke inspiratie ombuigen in een springlevende kunstvorm. Dat is het ultiem haalbare voor mij. Laatst had ik een gesprek met een taxichauffeur die vertelde dat muziek geen rol speelde in zijn leven. Dat kan ik me niet voorstellen. What?! Muziek is een hele wereld en zal altijd, mijn leven lang, een rol blijven spelen. Nu moet ik zeggen dat we vandaag ook geen muziek luisteren, we luisteren naar de ganzen in het water. Ook een vorm van muziek.”




Adrianne Lenker live zien?
19 januari – Café Charlatan
22 januari – Paradiso Noord

Alle actuele data vind je op haar Facebook-pagina.