Stroef dansen met St. Vincent in het knalroze licht van Los Ageless

Dat er sensueel gedanst zal worden, terwijl blikken orgels gecomprimeerde geluidjes maken en een hoofdpijnroze panty de luisteraar recht in het gezicht tuurt. Dan volgen de observaties: “In Los Ageless, the winter never comes / In Los Ageless, the mothers milk their young.” 

Het intellect hoeft geen krankzinnig grote sprong te maken om te begrijpen dat het Los Ageless toch eigenlijk Los Angeles is. De stad waar de zon schijnt en moeders hun gedroomde kindsterren in de entertainment-industrie duwen. Het verlangen, het vermaak, de pijn, de ijskoude swing van St. Vincent.

Echt bijten doet het allemaal niet, daar is Los Ageless met haar vriendelijk refrein en onbehouwen orkest wat te vlak voor. Het vreemde gevaar van voorheen (Actor, Strange Mercy, St. Vincent) heeft plaats gemaakt voor een hard, glanzend en onbeweeglijk oppervlak, hard roze, knalharde migraine.  Een oppervlak om op te bewegen: sensueel en stroef.