Live

Sfeerverslag: Festival In Vervoering


9 augustus 2012

 

Twee dagen was het afgelopen weekend feest in Utrecht. Een zaterdagavond gevuld met blijdschap en gemoedelijkheid, en een zondag in Park Lepelenburg met veel te lekker weer. Het festival was goed geregeld, de sfeer was vrij en open, en een vlaag van harmonie drong door iedereen heen. Bij zowel de bezoekers als de artiesten.

Tekst en foto’s: Susanne Nijssen

Zaterdag
Lieflijke kraampjes en busjes met allerlei lekkernijen en verkoelingen hebben zich over het plein verspreid. Voor de meesten is het woord van de avond Vedett. Zo uit de fles geschonken kan het festival goed beginnen. In Vervoering trapt zaterdagavond af met een korte, maar krachtige line-up.

De bands die optreden brengen allemaal een stukje eigenheid met zich mee. Dit waren onder andere het awesome Minus the tiger, de rauwe Bodypolitics, en de oneindig energieke Kids With Guns. Uiteindelijk wordt de avond afgesloten met een Trompettendisco, waarbij menig man de drang voelt om zijn beste beentje voor te zetten en eens wat ‘smooth moves’ te laten zien. Dit resulteert soms in gekke taferelen, zoals mannen die menen dat ze leniger zijn dan uiteindelijk blijkt. Toch voelt de meerderheid van de bezoekers zich hierdoor dapper genoeg om lekker mee te gaan in de onbezonnenheid.

Kids With Guns

 

Bodypolitics

Zondag
Elke zondagmiddag zou eigenlijk zoals deze moeten zijn. Het weer is totaal in harmonie met alles wat dit festival te bieden heeft. Er is een pop-up vintage winkeltje dat zelfgemaakte ijsthee verkocht en het artistieke aspect van het festival komt in de zon heel goed tot zijn recht. De muziek sluit naadloos aan op het rustig genieten in het park onder het genot van een glaasje bier of wijn. De zon schijnt rijkelijk en het succes van dit festival is een feit.

Vintage kleding van C’est Si Bon

Maya & Adrian
Een heerlijk samenspel van o.a. piano, saxofoon, basgitaar en percussie. De lieflijke stemmen en de theatrale aspecten in het optreden maken het erg entertainend om naar te kijken. Daarbij moedigt de zangeres het publiek aan om mee te doen met bepaalde yogabewegingen, die het publiek uitlokt tot interactie. Doe de boom! Doe de tijger! Een verfrissend optreden en goed om de dag mee te beginnen.

Oh, Brave Wide Eyes
Na een grapje gemaakt te hebben over de verkeerde spelling op het programmabord kon het optreden toch beginnen. En wel onder de goede naam. Dit bandje is er een waar je om half drie s’ middags (en elk ander moment van de dag) intens van kan genieten. Dit deed het publiek dan ook, want waar je ook keek, het gras was gevuld met glimlachende mensen. De samenzang en het gebruik van viool, contrabas en piano bovenop het gitaarspel maakten de band een krachtig geheel. Een band om zeker in de gaten te houden.

Oh, Brave Wide Eyes

Wilderness of Manitoba
Een Canadese band, waarvan de stemmen, met name de samenzang, het publiek in zoverre betovert dat de aandacht tot op de laatste noot wordt vastgehouden. De band blijft na het optreden lekker hangen en begeeft zich onder de mensen, lekker gewoontjes. Hopelijk komen ze snel weer naar Nederland.

Wilderness Of Manitoba

Na deze bands begint het ineens keihard te storten. Totaal overrompeld schuilt iedereen onder kleedjes, parasols en bomen. Na een poosje klaart het op en iedereen zet het op een juichen, de sfeer is nog steeds niet bedorven! Peter Katz speelt hier leuk op in en zingt met de soundcheck ‘I can see clearly now the rain is gone.’ Deze man heeft een enorm lieve glimlach op zijn gezicht van het begin tot het eind van zijn optreden. Nauwelijks heeft iemand zoveel plezier in optreden.

Peter Katz

Het einde komt in zicht en het is eindelijk tijd voor Awkward I. De beste afsluiter die op dit moment maar mogelijk is. Als het wederom begint te regenen stormt iedereen naar voren om een droog plekje te bemachtigen. Uiteindelijk resulteert dit in een uitnodiging om op het podium te komen zitten zodat iedereen droog blijft. Het publiek voelt zich meer betrokken bij de muziek dan zijzelf en de band ooit voor mogelijk hebben gehouden. Iedereen had gewild dat het nog uren zo doorging, maar uiteindelijk kwam er helaas toch een eind aan. (na een uitloop van ongeveer tien minuten) het laatste nummer speelt de zanger alleen. Een prachtige cover van Washington Phillips – A Mother’s Last Words To Her Son. Na dit nummer gaat iedereen gelukkig en voldaan naar huis. Een prachtige, hele geslaagde dag.

 

Awkward I

Awkward I