SEVDALIZA reist op The Calling de hele wereld over, van slangenbezweerder in Teheran tot autotune-koningin in Rotterdam  

De Nederlands-Iraanse Sevda Alizadeh is lekker bezig. Was daar vorig jaar nog Ison, dat wereldwijd werd opgepakt, goed werd beoordeeld door de übercritici van Pitchfork en zelfs meer dan 5,5 miljoen streams voor single Marilyn Monroe ving.

Op Spotify komt Amsterdam pas op plek vijf van meest luisterende steden en met een tour door Azië, de VS, Australië en heel Europa, is SEVDALIZA als exportproduct de indie-equivalent van Martin Garrix. Ze is minder dan een jaar na de uitgave van de bron van al dit succes alweer terug met The Calling. Naar eigen zeggen een EP, maar met een speelduur van een halfuur net zo goed te bestempelen als full-length.

Op The Calling balanceert SEVDALIZA op haar kenmerkende manier tussen klassieke muziek en moderne triphop à la Massive Attack en Portishead. Waar Nederland schatrijk is aan heel toffe gitaarbandjes, is SEVDALIZA een echte bijzonderheid. Het enige moment waarop haar muziek enigszins als pop te bestempelen valt, is op afsluiter Observer, waar de instrumenten niet veel interessanter worden dan een drumkit en een synth-riffje. ‘I’m not a part of anything / I’m near the part of letting love in’, zingt ze op Observer. Alsof ze soms ook graag onderdeel zou willen zijn van de meer standaard muziekscene.

 

Op Human Nature laat de Rotterdamse dit gevoel weer compleet gaan en klinkt experimenteler dan ooit. Autotune en de vocoder worden omarmd en tot aan zijn grenzen opgerekt en uitgetest. De computer moet zo hard werken dat SEVDALIZA’s vervormde stem soms nog verder vervormd en zelfs naadloos overgaat in een soort behekste fluit. Dit alles heeft een vervreemdend effect en klinkt als een bijna-doodervaring waarbij je uit jezelf treedt. ‘Have you met an angel? / Touched by an angel’, vraagt de zangeres je ondertussen. Nou, nu wel dus.

Haar oosterse roots is de van origine Iraanse niet vergeten. Op Voodoov klinkt ze als een slangenbezweerder in combinatie met de slepende strijkers. Een trage hiphopbeat geeft de ritmische ondersteuning en maakt Voodoov een uitstekend voorbeeld van de cultuurmix die SEVDALIZA zo uniek maakt. Gelukkig merken ze dat in de rest van de wereld ook. Misschien wel omdat iedereen er wel iets in herkent, maar er ook weer iets onbegrijpelijks in vindt.