Op een gewone dinsdag in Amsterdam verandert het bijzondere Superorganism de Sugarfactory vol zelfvertrouwen in een animefilm-set
22 februari 2018
Het was genieten voor de Amsterdammer op een doordeweekse dinsdag 20 februari. Twee jonge superacts met een nog grotere potentie binnen een straal van honderd meter van elkaar: Billie Eilish in de Melkweg en Superorganism in Sugarfactory. De pas 16-jarige(!) Eilish zal echter nog een keer terug moeten komen met haar duistere pop, want wij zijn vanavond aanwezig bij de letterlijke en figuurlijke wereldband Superorganism met het oerhollandse Figgie als support.
“Huh, zingt ‘ie nou Nederlands?”, klinkt het meerdere malen verbaasd vanuit het publiek. De een heeft het al door bij de eerste zin, de ander pas bij het derde nummer. Het valt het publiek niet kwalijk te nemen, want zo vaak gebeurt het niet dat een goeie Nederlandse indieband zijn boodschap in ons moerstaaltje overbrengt. Bij het zien van Figgie vraag je je toch af waarom dit niet vaker gebeurt.
Soms dreigt het geheel een beetje Goede Tijden Slechte Tijden-achtig te klinken dankzij de prettig zeurderige stem van Paul Scheenstra. Gelukkig wordt het gas altijd op het goeie moment ingetrapt, waardoor dit contrast juist het sterke punt is van Figgie.
De skaterockband heeft een marketingactie waar een gemiddeld reclamebureau nog een puntje aan kan zuigen. Zelfs je oma zal het logo kennen, dat al bijna in een rijtje genoemd kan worden met de tong van The Rolling Stones en David Bowies bliksemschicht. Ook vandaag moet er natuurlijk reclame gemaakt worden. “Hoe laat is het?”, klinkt het zo rond kwart voor negen. “Oké doei, veel plezier nog”, is het volgende dat Scheenstra zegt. Een abrupt einde? Ach, binnen een paar minuten staat hij alweer de befaamde stickers uit te delen in de zaal.
Mocht je ook benieuwd zijn hoe Figgie achter de schermen is? Dan moet je nog even geduld hebben voor het tourverslag van onze hoofdredacteur!
Superorganism
Superorganism is de band die iedereen ineens lijkt te kennen en waar niemand een hekel aan kan hebben. Raar genoeg om op te vallen, net niet zo raar dat het echt vervreemdend wordt. Een tijdje terug interviewden de band over de surrealistische wereld die ze creëeren, meer daarover lees je hier. Als de band op het podium stapt, gekleed in regenjassen en met glitters rond de ogen, verandert deze in de set van een animefilm.
Te midden van deze surrealistische show sluit de stoïcijnse 18-jarige Japanse zangeres Orono Noguchi zich af van alle idioterie in haar omgeving. Terwijl de achtergrondzangers als Oempa Loempa’s met dromenvangers het publiek opzwepen, lijkt Noguchi zich onder het zingen bezig te houden met de diepere levensvragen.
Naarmate de show vordert krijgt de zangeres moeite om in deze rol te blijven, ze heeft simpelweg zoveel plezier in het optreden en het succes van de band. Per nummer lijkt haar zelfvertrouwen te groeien en speelt ze steeds meer met haar publiek en haar band. Zo bedankt ze een achtergrondzangeres voor haar prachtige bijdrage, midden in het nummer. Om te kijken of het wel zin heeft om het komende album op 2 maart te releasen op alle streamingservices naast Spotify, peilt ze ook of er wel mensen in het publiek zijn met Tidal of Deezer. Drie mensen steken hun hand op.
Het is bewonderenswaardig hoe het jonge Superorganism zo vol zelfvertrouwen een volwaardige show neer kan zetten. De band bracht zijn eerste single nog geen jaar geleden uit. Als je nu al “Everybody can sing along to this song” kunt zeggen over Everybody Wants To Be Famous, dan behoor je tot de buitencategorie. Na het spelen van de hit Something For Your M.I.N.D. in de toegift – “If we didn’t play this song, you should’ve asked your money back” – leidt Alice, ditmaal in de gedaante van Orono Noguchi, ons weer uit Wonderland.
Het uitzwaaicommité is vanavond van Figgie. Even een laatste check of écht niemand naar huis gaat zonder sticker. Je hebt namelijk nog nooit zulke fanatieke stickeraars als deze Utrechters gezien, maar daarover meer in ons Grote Tourverslag.
