Nimbus 3000: “Ik verken het schemergebied, tussen organisch en kunstmatig, tussen weemoedig en futuristisch”

Popronde Nijmegen
13 september 2018

Donderdag gaat het jaarlijkse circus dat de Popronde heet van start. In diverse steden vind je dit jaar een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen. We trappen donderdag in Nijmegen af in multidisciplinair cultuurhuis Extrapool, met optredens van de dwarse singersongwriter Dax, de poëtische stuiterelektro van O, Kutjes en lo-fi synthtovenaar Nimbus 3000. Omdat die laatste al sinds Popronde vorig jaar, toen hij ook al in de selectie zat, geldt als redactiefavoriet, gingen we eens kennismaken.

Pieter van Vliet heeft misschien wel het bekendste muzikantenkoppie van Den Haag, al ken je hem misschien beter als één van de talloze personages die hij met z’n soloprojecten en label De Bescheidenheid de wereld in slingert. Philip Caron, Suzanne Peeters, De Methode, Titiaan, Zeevonk of zijn bekendste alter ego Nimbus 3000, het synthetische popproject waarmee hij dit najaar meedoet aan de Popronde. 

Wat ben je aan het doen?
“Ik heb net een pizza op, en wacht nu tot mijn tweede klaar is. Vanavond ga ik aan het werk als barman.”

Je hebt het er druk mee! Hoe is je alter-ego Nimbus 3000 ontstaan?
“Ik maakte vorig jaar een EP’tje waarin ik mijzelf de vraag stelde in hoeverre ik popmuziek zo kunstmatig mogelijk kon maken, terwijl ik het interessant hield voor mezelf. Dat vond ik zó leuk dat ik er datzelfde jaar nog eentje maakte, die nog kunstmatiger klinkt dan de eerste. Ik verken het schemergebied, tussen organisch en kunstmatig. Tussen weemoedig en futuristisch. Daaruit ontstond weer de vraag: hoe vang ik dit allemaal in een performance? Al die vragen zijn de kern van Nimbus.”

Op al je persfoto’s ben je totaal niet te herkennen, vanwaar die anonimiteit?
“Ik heb geen in geassocieerd worden met alle acts waarmee ik bezig ben. Ze staan op zichzelf, daar hoeft mijn gezicht niet aan gekoppeld te worden. Ik ben geen frontman, ik speel graag in gruizige clubs waar niemand me ziet. Het is niet bedoeld om mijzelf als artiest the mythologiseren, er is geen artiest. Deze ideeën komen voort uit een vraag naar mezelf: hoe maak je niet alleen maar muziek, maar ook de karakters die muziek maken? Je maakt niet alleen muziek, je maakt ook de muzikant.”

Je hebt naast Nimbus al behoorlijk wat andere personages in het leven geroepen met je label De Bescheidenheid, hoe is dit ontstaan?
“Op mijn label zitten alleen maar soloprojecten van mezelf. Op zo’n manier ben je niet alleen maar bezig met wat je allemaal vindt, maar wat kán je allemaal vinden, en welke soorten muziek passen daarbij. Het is heel divers. Soms heel klassiek, sommige wat grover, soms wat knulliger. Het zijn kleine ideetjes die ik naar een album vertaal. Nimbus 3000 is een beetje doorgedraaid, dat heeft een livevorm gekregen. De rest niet.”

Die livevorm gaan we ervaren tijdens Popronde, zin in?
“De shows die ik daar heb zijn heel leuk, ik speel vooral veel afterparty’s, wat perfect is voor mijn muziek. Die past ook totaal niet in leuke koffiebarretjes, dus ik ben goed geboekt.”