Maak een nachtelijke wandeling over een met neon verlichte boulevard bij het luisteren naar de lichtvoetige nieuwe plaat Cage Tropical van Frankie Rose

Frankie Rose zit niet graag stil. Ze maakt al jaren onderdeel uit van verschillende bands en projecten in de muziekscene. Zo zou je haar kunnen kennen van Vivian Girls, Crystal Stilts of Dum Dum Girls, waarvoor ze meestal opereerde als drummer of vocalist. Ze is echter ook al een jaar of vijf bezig aan een aardige solocarrière, met platen in 2012 en 2014. Met Cage Tropical voegt ze daar een derde album aan toe.

Al bij de eerste klanken van albumopener Love In Rockets weet je: dit is ouderwets Frankie Rose. Ze heeft namelijk een instant herkenbaar geluid, dat grotendeels te danken is aan haar engelachtige stem. Betoverend en lichtvoetig, als een soort fluister waar toch een hele hoop vuur in zit. Vergis je echter niet door te denken dat Cage Tropical alleen maar zwoel is, met niet veel meer te bieden dan een uitdagend geluid. Het zit uitstekend in elkaar, glijdt en danst alsof het niets is en houdt de aandacht onverminderd vast.

 

Rose heeft een uitstekend oor voor grote, zweverige hooks en dat hoor je overal terug op dit album. Veel grote verschillen met haar voorgangers zijn er niet te vinden op Cage Tropical, de plaat zet de koers van Interstellar en Herein Wild door zonder te sleutelen aan de formule. Je hebt het allemaal al eerder gehoord op haar vorige platen, maar in dit kenmerkende geluid is ze uniek.

Bovenal is het een prachtige zomerplaat, bij uitstek geschikt voor na het vallen van de avond, slenterend door het van neonlichten vergeven nachtleven met je vrienden die allemaal nét iets te dronken zijn. Het is een geromantiseerd plaatje, maar zolang de nacht jong is, maakt dat allemaal niet uit en laat je je gewillig meevoeren op deze escapistische droomtocht.

Live zien? Frankie Rose speelt in oktober op London Calling!