Live

Liveverslag: een overdonderend avondje muzikantschap met Liima en Grizzly Bear in TivoliVredenburg (13-10)


14 oktober 2017

Er wordt druk ‘gebliept’ om rijen kaartjeskopers naar binnen te laten, terwijl er ondertussen groepjes fans staan te snuffelen aan de merch van Liima en Grizzly Bear. De eerste band komt fully packed met zijn nieuwe en ijzersterke album 1982 (co-geproduceerd door Chris Taylor van Grizzly Bear overigens) op zak naar Utrecht. Terwijl de laatste band na jaren van afwezigheid een droom van een comeback heeft gemaakt met het album Painted RuinsEen affiche dat ruikt naar een goede avond en dat dan ook al ver van tevoren is uitverkocht.

Liima
Veel betere bandcombinaties vind je niet snel, want beide bands staan jaren bovenaan de indiechain. Over de show van Liima hoeven we ons echt geen zorgen te maken. Mocht je de band nog niet kennen, dit zijn grotendeels dezelfde muzikanten als Efterklang en die spelen ook alweer sinds 2001 samen. Na een paar nummers vol tension building waarin frontman Casper Clausen in zijn witte kostuum over het podium zweeft met zijn microfoon,  maakt hij een opmerking hoe wonderbaarlijk ‘droog’ deze zaal klinkt. Want ja, de Ronda is inderdaad gortdroog en dat is perfect voor de subtiele, elektronische muziek van Liima. De muziek is waterpas afgemeten en klinkt vanavond waanzinnig gebalanceerd. De vele drowsy effecten verzuipen niet, maar komen vanavond juist bovendrijven in het gezelschap van allerlei epileptische lichtplannen. Met afsluiter 1982 laat de band nog even zien wat het allemaal in huis heeft en is de lat behoorlijk hoog gelegd voor de headliner. Liima heeft een hoop nieuwe fans gemaakt in Utrecht, wat na afloop goed te zien is bij de merchtafel van de band.

 

Grizzly Bear
Liima is absoluut sterk vanavond, maar stipt om negen uur komt er ook even nietsvermoedend een niveautje binnenlopen vanaf links in de Ronda. Grizzly Bear, toch wel de helden van de avond. De band uit New York/Los Angeles speelt hard, de band speelt stevig en de band speelt vanavond overtuigend. Ook na vijf jaar afwezigheid in ons land is er geen speld tussen te krijgen en krijg je precies wat je verwacht. Het zijn niet per se de frontmannen die de aandacht trekken of brute visuals, maar het is puur genieten om het vakmanschap van Grizzly Bear een avond lang te aanschouwen.

 

 

Voorbeeldiger worden indiebands niet snel: ideale schoonzonen zonder gekkigheid, met een mooi podiumdecor, alles spot on gespeeld en gezongen en continu vriendelijke bedankjes richting de zaal. Ook nog even naar richting de support, want (fun fact) het was Efterklang dat Grizzly Bear destijds voor het eerst naar Europa haalde als zijn support. Het is een en al liefde en warmheid vanavond in Utrecht. De band heeft er écht zin in en straalt een ongelooflijk speelplezier uit.

 

 

Het is altijd even spannend als een band zolang weg is geweest en al een paar platen op zijn naam heeft staan waarvan je denkt: ‘kom je hier nog wel overheen?’ Het is niet veel bands gegeven, maar Grizzly Bear is zo’n band die met de jaren alleen maar beter lijkt te worden. Publiekslievelingen als Two Weeks van Veckatimest uit 2009 komen uiteraard voorbij, maar het zijn vooral de nieuwe favoriete nummers als Mourning Sound, Four Cypresses en Three Rings van het nieuwe album die indruk maken. Met een duidelijk gedeelte ‘oude fans’ en ‘nieuwe fans’, is het vanavond gaaf om te zien dat – overall – juist het nieuwe werk van de band erg goed wordt ontvangen en daarin de meeste muzikale spanning zit.

Hopelijk laat de band ons niet weer zolang wachten op een volgende show, maar iets in ons zegt dat we de heren volgend festivalseizoen wel weer terug zien. Bij ons vind je binnenkort nog veel meer over Grizzly Bear, want wij interviewden de heren op de dag van zijn show in Utrecht. We keep you posted!