INTERVIEW: Yeasayer

Na vijf jaar en drie solide albums is Yeasayer de status van ‘buzz-band’ wel ontstegen. Of je hun muziek nu omschrijft als ‘Middle Eastern psycho-gospel’ of  ‘folked-out-indie-pop’, de drie heren uit Brooklyn werken al zes jaar aan een eigenzinnig oeuvre. 

Na ‘All Hour Cymbals’ (2007) en ‘Odd Blood’ (2009) experimenteert de band op ‘Fragrant World’ verder in het spannende universum van de soulvolle psycho folk-pop.

Daarbij tippen ze en passant ook nog even gevoelige onderwerpen als moraliteit en sterfelijkheid aan. The Daily Indie spreekt een openhartige Chris Keating, die met ons zijn gedachten deelde over hun muzikale evolutie, fucking liberals en  relevant blijven: “Ik ga er nog steeds van uit dat niemand er ene ruk om geeft!”

Toen ik tijdens de soundcheck de zaal in keek leek het even of er een Tron-ruimteschip op het podium was geland?
“Ja! De mannen van The Creators Project hebben onze muziek gekozen om hun visuele experimenten op uit te leven. Wij vinden het er erg gaaf uitzien; met kristallen driehoeken en lichtgevende vlakken zijn ze een verlengstuk van onze muziek.  Het uiterlijk van het podium moet synchroon verlopen met de tijd en de plaats waarop de muziek wordt gecreëerd, dat is erg belangrijk. En daarbij, het maakt niet uit hoe fantastisch je podium eruit ziet, als het na drie jaar nog exact hetzelfde is dan valt dat hardcore fans wel op”, knipoogt Keating.

Past de futuristische sfeer van het podium goed bij de muziek op ‘Fragrant World’?
“We hebben de muziek en ritmes op dit album inderdaad donkerder en wat abstracter gemaakt. Zolang we maar niet bezig zijn met het schrijven van catchy popsongs staan we onszelf toe meer te experimenteren met geluidsstructuren. We luisteren de laatste jaren alle drie veel naar elektronische producers. We zijn altijd al meer bezig geweest met geluid, texturen en tonen dan met teksten. De luisteraar heeft geen idee, maar wat boeit het?” Keating legt een hand aan zijn oor. “Wat is dat? Is het een synth? Is het een gitaar? Is het een panfluit of toch een stem? Ik weet het niet maar: hee, het is wel mooi!”

Catchy popsongs schrijven is geen doel op zich?
“Nou, we schrijven nog steeds wel catchy popsongs! Weet je, iedereen kan niet steeds bezig zijn met proberen de volgende Baby You Can Drive My Car te schrijven. We moeten verder. Je moet wegwezen bij whatever je de vorige keer aan het doen was. Dit proces blijft verder gaan, ook op ‘Fragrant World’. Maar er mag ook best gerelaxed worden. Ik zou tevreden als mensen bij ons laatste album denken: hee, laat ik dat eens heerlijk op mijn slaapkamer gaan beluisteren.”

Is het lastig om als muzikant nog origineel en relevant te blijven?
“Kijk, godzijdank kunnen wij ons eigen plan trekken. Als je naar onze muziek luistert hoor je waar wij als band op dat moment in ons leven waren. Voor mij is het maken van dit album echt één lange trip geweest. Het voelt alsof we er eindelijk in slagen het gat tussen soul en psychedelica, tussen analoog en digitaal te overbruggen. We moeten onszelf opnieuw blijven uitvinden, en gelukkig hebben we daar de tijd en de middelen voor!”

Stelt jullie platenmaatschappij veel eisen aan de muziek?
“Helemaal niet. Wij leveren iets in en zij zeggen: ‘That’s cool.’ Dat is een van de voordelen van een onafhankelijk platenlabel. Geen A&R-guys, geen hijgende platenbonzen in onze nek. Stel je voor dat zo’n klojo de studio binnenkomt: ‘het spijt me verschrikkelijk, maar dit refrein kan catchier.’ Hallo nachtmerrie!”

Is het doen van tours voor jullie dé manier om er nog wat aan te verdienen?
“Ik ben erg blij dat ik dit leven als muzikant mag leiden, maar ik word er zeker niet rijk van. Maar dat is ook nooit ons doel geweest. Ik ga er nog steeds van uit dat niemand er ene ruk om geeft. Dat er niemand bij de show zal zijn, dat ons album niet verkoopt en dat ik snel weer terug zal moeten keren naar mijn oude werk. Vormgever op tv- en filmsets. Ik geniet van iedere seconde!”

Welke muziek luister je zelf veel deze tijd?
“Nieuwe bands waar ik erg into ben zijn nu bijvoorbeeld Purity Ring, hun nieuwe album is erg goed, op het minimalistische af. Ook de nieuwe Shabazz Palaces luister ik veel, net als Thee Satisfaction. De muziek van Delicate Steve is ook zeer checkwaardig: Todd Rundgren leeft nog steeds, om het zo maar te zeggen.”

In de teksten van ‘Fragrant World’ laat Yeasayer zich van zijn gevoelige, menselijke kant zien. In de eerste single Henrietta bijvoorbeeld, heb je het over het idee van het menselijk leven dat verandert in een concept of product. Maak je je veel zorgen?
“Als ik de krant lees blijf ik verward achter. Al die haat die er wordt verspreidt. Natuurlijk laat dat sporen na: het raakt mijn gemoed, het raakt aan mijn songwriting, het raakt aan alles!

Volgens mij zitten we nog steeds in een overgangstijd naar een nieuwe wereldorde, het zijn erg interessante tijden. Thank God dat Obama aan het langste eind heeft getrokken. Obama heeft in zijn eerste vier jaar heel veel níet waar kunnen maken. Maar zet dat tegenover de stroom gore, inhumane en big business-georiënteerde mentaliteit van the fucking liberal underbelly!”

Hoe het kan dat iets minder dan de helft van de Amerikanen toch stemt op een religieuze fanaat als Mitt Romney?
“Ik denk dat het met de Amerikaanse volksaard heeft te maken. De diepe overtuiging dat je moet vechten voor je veroveringen; en dat je die ook met hand en tand én gun mag verdedigen. Die civil war, die is gewelddadig geweest; en is nog steeds geïmpregneerd in hun hersenen. (zwaait wild met armen om zich heen) Wij hebben onze wapens nodig, de overheid vermoordt ons allemaal!”

Zijn er ook positieve ontwikkelingen in de USA?
“De decriminalisatie van wiet in Washington en Colorado laat zien dat alles niet verloren is. Die hele War On Drugs is echt iets bizars. Het is meer een War on Mankind Wanting To Relax weet je.  Amerika kan een fucked up land zijn. Dan hebben jullie het hier in Nederland toch maar mooi bekeken, en ik heb het niet alleen over drugs. Onze bassist zei het net nog in de kleedkamer: “Als ik ergens anders dan New York zou settelen, dan zou het hier in Nederland zijn.” And he wasn’t even kidding!”