INTERVIEW: Two Door Cinema Club

Van hun debuut ‘Tourist History’ verkochten ze wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren. Na een uitgebreide en succesvolle tour is er nu de opvolger ‘Beacon’. The Daily Indie sprak met bassist Kevin Baird over de totstandkoming van de nieuwe plaat, de verslavende werking van een passie en niet te bevatten succes. 

Waarom heet het nieuwe album ‘Beacon’?

“Het woord baken betekent voor ons allemaal iets, op een heel persoonlijke manier. We hebben moeite met ‘nee’ zeggen als we bepaalde dingen krijgen aangeboden. We willen touren, we willen muziek maken, we krijgen er geen genoeg van. Maar als we een keer een paar dagen vrij zijn en iets anders zouden kunnen doen, zijn we er nog steeds mee bezig. Ondertussen hebben we geen duidelijk doel voor ogen. Het is niet zo dat we naar een bepaald punt toe werken. We weten niet precies waar de drang vandaan komt om steeds maar door te blijven gaan, maar we kunnen onszelf er niet van weerhouden om zo hard te blijven werken.” 

Dat klinkt als een verslaving.
“Ja, dat is het ook. We zeggen tegen onze vriendinnen dat we meer tijd voor ze vrij zullen maken. Dat proberen we ook wel. Maar dan is er weer iemand die ons iets aanbiedt, met de vraag: “Zien jullie dat zitten, jongens?” Dan denken we: “Fuck yeah, laten we dat doen!” En dan doen we het gewoon. We kunnen simpelweg geen ‘nee’ zeggen tegen bepaalde aanbiedingen, om dat we zo gepassioneerd met muziek bezig zijn. Maar het gevaar bestaat dat we te weinig aandacht besteden aan andere belangrijke dingen. We moeten ervoor zorgen dat we ons baken niet uit het oog verliezen.”

Hoe kwam de nieuwe plaat tot stand?
“We gingen door verschillende fasen terwijl we bezig waren met het album. Er is een groot verschil tussen de periode waarin we de liedjes schrijven en het opnameproces. We schreven de nummers in Glasgow in de winter. Het was donker, grijs en koud. Het regende de hele tijd en we hadden zes truien aan, terwijl we probeerden vrolijke, opzwepende popnummers te schrijven!

“Het gevoel dat we de liedjes mee wilden geven, kwam er niet helemaal uit. Pas  toen we naar L.A. gingen om het album op te nemen, in de studio van Jacknife Lee, kwam het goed. Het gevoel waarmee we ooit begonnen was er ineens weer: muziek maken en daar lol aan beleven. We voelden ons veel meer ontspannen. Het leek alsof we op het juiste moment op de juiste plaats waren. Het heerlijke weer droeg daar zeker aan bij, ha ha.” 

Wat was het verschil tussen het opnameproces in Londen van ‘Tourist History’ en dat van ‘Beacon’ in L.A.?
“Het grootste verschil was de tijd die we ervoor hadden. Over het eerste album deden we zes à zeven weken; drie weken opnemen en vier weken mixen. Het ging heel gestructureerd. Elke drie dagen namen we een nieuw nummer op. We hadden de liedjes al helemaal in de vingers, omdat we ze al jaren live speelden. Het opnameproces in L.A. was totaal anders. Toen we in de studio aankwamen hadden we van elke track wel een basisstructuur en een idee over hoe het moest gaan klinken, maar veel liedjes waren niet af. Gelukkig hadden we nu veel meer tijd en ook de ruimte om er nog van alles aan te veranderen.”

Een van de liedjes op het nieuwe album heet ‘The World Is Watching’. Het is een duet met de zangeres Valentina. Zijn jullie van plan vaker te gaan samenwerken met andere artiesten?
“We hebben niet van tevoren bedacht dat we een duet wilden opnemen, maar we kwamen Valentina tegen en we hielden meteen van haar stem. Toen we ‘The World Is Watching’ hadden geschreven, kwamen we tot de conclusie dat het nog beter zou klinken als duet. Toen hebben we Valentina gevraagd. Maar het is bij ons nooit zo dat we al voor we aan een album beginnen, bedenken dat we per se een liedje willen maken met een andere artiest. Veel bands doen dat naar mijn mening te vaak en om de verkeerde redenen. Het gaat dan om de extra aandacht die het oplevert, in plaats van om de vraag of het muzikaal interessant is. Als aandacht ons doel was geweest, hadden we wel een bekender iemand gevraagd, maar wij wilden Valentina. We vinden dat haar stem heel goed bij het nummer past.” 

Alex (red. zanger TDCC) noemde ‘Beacon’ warmer en intiemer dan ‘Tourist History’. Ben je het daarmee eens?
“Ja, dat klopt wel. Maar voor mij is er een ander verschil dat een grotere rol speelt tussen beide albums. Ons debuut kwam tweeënhalf jaar geleden uit, maar de liedjes die erop staan waren al veel ouder. Sommigen wel vijf of zes jaar. In de tussentijd zijn we opgegroeid en veranderd. Voor het tweede album hadden we meer om op te reflecteren. ‘Tourist History’ ging over hoe wij uitkeken naar alles wat ons hopelijk te wachten stond. En over wat wij ons voorstelden bij het leven in een band. ‘Beacon’ is daarentegen een commentaar op wat we de afgelopen periode allemaal hebben meegemaakt. Het is een momentopname van wie we nu zijn en tegelijkertijd een terugblik.”

Hoe kijk je terug op de afgelopen periode?
“Het was enorm overweldigend. We waren voornamelijk bezig met touren en daar heel erg op gefocussed. Het waren absoluut de beste jaren van mijn leven tot nu toe. We houden ervan om liedjes te schrijven, onderweg te zijn en op te treden. We kunnen nog steeds niet bevatten wat ons allemaal overkomt. We weten natuurlijk heel goed waar we mee bezig zijn, maar de impact ervan krijg je niet echt mee. Als we een optreden geven, genieten we daar erg van. Daarna gaan we eten, bouwen we een feestje en worden we dronken. Dat er mensen zijn die nog een week napraten over een show en zeggen hoe goed of slecht ze het vonden, krijgen we niet mee. Ondertussen zijn wij namelijk alweer met iets anders bezig. Behalve tijdens het moment dat we op een podium staan en ons publiek zien, hebben we niet echt een idee van wat we teweeg brengen. Onze eerste single van ‘Beacon’ zou een hit kunnen worden in Nederland en dan de hele dag op de radio te horen zijn, zonder dat wij het weten. En dat is eigenlijk maar goed ook. Zo blijf je met beide benen op de grond. Als mensen er niks aan vinden is het trouwens ook fijn dat we er niks van meekrijgen, ha ha! We leiden op dit moment een heel hectisch leven, maar ik zou het absoluut niet willen missen.”

Wanneer was je voor het laatst in de Tudor Cinema Club?
“De laatste keer was zo’n twee jaar geleden. Ik ben er toen niet eens binnen geweest. We deden er een fotoshoot voor de band. Ik heb er al jaren geen film meer gezien. Dat zou ik eigenlijk weer eens moeten doen.”