Interview

INTERVIEW: The Sudden Death Of Stars


19 september 2013

Sudden Death Of Stars is één van de fijnste ontdekkingen geweest die we de laatste tijd hebben gedaan. Deze Franse band uit Rennes maakt geraffineerde sixties-psych die niet alleen maar leent uit verleden, maar ook iets toevoegt. Debuutalbum ‘Getting Up, Going Down’ is inmiddels uit, de band komt in oktober naar Nederland, wij waren nieuwsgierig en vroegen aan zanger/gitarist Goulwen Ory naar het reilen en zeilen van de band.

Goulwen, waar ben je allemaal mee bezig op het moment?
“Ik lig op bed. Ik hou van mijn bed en ik ben werkloos. Ik weet niet of dat je vraag beantwoordt.”

Daar kan ik wel wat mee ja, dank je. Kun je ons iets vertellen over de band?
“We spelen nu zo’n vier jaar samen en zijn begonnen met z’n vijven, daarna kwam er nog een sitarspeler bij in 2010. We hebben inmiddels twee releases uitgebracht op Close Up Records, een label uit Parijs, één EP in 2010 en de elpee ‘Getting Up, Going Down’ in 2011, die via Ample Play Records en Burger Records opnieuw uitgebracht is. Onze naam komt van een fout die de drummer maakte terwijl hij over Death Valley Sleepers aan het praten was. Het werd de titel van ons eerste nummer en daarna ook voor de band.”

Waar hebben jullie die fantastische sitarspeler vandaan gehaald?
“Bedankt, ik zal de complimenten doorgeven. We hebben hem ontmoet in 2010 toen we het nummer Supernovae schreven, waarbij ik een arrangement voor sitar had geschreven. Dus we vroegen wat om ons heen en het bleek dat een collega van onze drummer een vriend had die sitar speelde. Dus we hebben hem wat demo’s gestuurd, hij kwam opnemen en is eigenlijk nooit meer weggegaan.”

Wat moeten we echt weten over Sudden Death Of Stars?
“Nou, onze drummer speelt soms zonder onderbroek. Maar ik kan hier de redenen daarvoor niet vertellen.”

Hoe kun je het beste naar jullie muziek luisteren?
“Volgens mij kun je het beste naar muziek luisteren in een volledig stille en rustige ruimte en als je verder helemaal niks aan het doen bent. Maar goed, je kunt het in verschillende omstandigheden luisteren, het is net wat de lezer zijn normale gebruiken zijn. Ik ga dat hier niet proberen te veranderen.”

Hoe is het met de Franse psych-scene?
She’s alive and well. Ik denk dat het hele fenomeen hetzelfde was als in andere Europese landen. De scene hier is gegroeid door bands als Black Rebel Motorcycle Club en The Warlock, die de nakomelingen waren van The Brian Jonestown Massacre, die veel mensen ontdekte na de documentaire ‘DIG!’. Daardoor kwamen er bands als Wall Of Death, The Dalaï Lama Rama Fa Fa Fa en The Blondi’s Salvation. En er zijn wat verenigingen die zich specialiseren in psych-rock/garage en concerten organiseren.”

Kun je ons drie niet-muzikale inspiraties geven voor jullie muziek?
“We schrijven de muziek met z’n vieren, maar ik kan je die van de rest niet vertellen. Maar ikzelf heb nog nooit een nummer geschreven nadat ik iets gezien of meegemaakt heb, en anders was het onbewust. Ik speel meestal gitaar op bed en dan zie ik vanzelf wel of er iets interessant uitkomt. Misschien word ik wel geïnspireerd door mijn bed. Wat betreft de teksten, toen we de band hadden gestart spraken we de ‘Soul-Fire-Lord’ afspraak af, die zegt dat we tenminste één woord daarvan moeten gebruiken in elke tekst die we schrijven. Dat hebben we bepaald nadat we te veel Spaceman 3 hebben geluisterd ….Dus ik denk dan toch die drie: Soul, Fire, Lord.”

Wat voor platen staan er allemaal in de kast/verspreid over de grond?
“Veel verschillende muziek van Pink Floyd tot Dan Deacon, waarbij je ook langs Bob Log III, LCD Soundsystem, zZz, Tall Dwarfs etc. Ik koop platen die ik tof vind, dat is mijn enige regel. Ik ben geen verzamelaar of iets.”

Wat is het leukste aan het spelen in Sudden Death Of Stars?
“Dat weet ik niet zeker, maar ik zou zeggen dat het ‘niet-muziekmakende’ gedeelte van de band erg belangrijk is. We zijn goede vrienden, deze band geeft ons de mogelijkheid om samen te zijn en plezier te hebben. Op tour, in de bandbus, in cafés, op het podium en met mensen die we ontmoeten.”

Wat is het ergste aan het spelen in jullie band?
“Euhm, poe… Toch wel het feit dat onze drummer soms zonder ondergoed speelt.”

Kun je ons iets vertellen over het opnemen van jullie plaat?
Er staan op het album nummers van drie verschillende opnamesessies, maar we hebben alles wel in dezelfde studio en met dezelfde technieken, personeel en materiaal opgenomen. Het is daarom meer een ‘best of’ van 2009-2011.”

Is er iets dat jullie graag willen bereiken of blijven doen als band?
“Ik denk dat we lekker moeten blijven toeren en platen op moeten nemen. We hoeven niet per se pro’s te worden. Ik hoop dat we over twintig jaar terugkijken op de band en dat we nog met trots terug kunnen kijken. En niet denken: ‘Oe, dat was crap’.”

Wat zijn de plannen voor de rest van het jaar?
“We zijn aan het werk met onze tweede plaat, als alles volgens plan gaat, dan zou die in januari 2014 uit moeten komen. We hebben nog wat optredens gepland staan, in Frankrijk, maar ook in de UK waar we in oktober op een psych-rockfestival spelen. Later die maand gaan we toeren in de UK, Holland, België en Frankrijk. Mits we genoeg gigs kunnen regelen om de blanko data op te vullen voor de olie in onze tank. We releasen daarnaast ook een seven inch split met Beat Mark, onze collega’s op Ample Play Records, to celebrate the spirit of Christmas.”

Kun je ons nog wat toffe Franse bands aanraden?
“Ik hou echt van die laatste elpee van Orval Carlos Sibelius. Maar ook de bands die Kevin Parker (Tame Impala red.) heeft geproduceerd toen ‘ie zich verveelde in Parijs: Melody’s Echo Chamber en Moodoïd. Erg de moeite waard om te luisteren. Je moet ook zeker de bands van Born Rad Records luisteren, een fantastisch label!”

Wil je nog iets anders vertellen?
“Ik hou van mijn bed.”